Houd jij niet van katten of van verhalen over katten, kom dan een andere keer terug. Misschien heb je dan meer geluk.
Eerder schreef ik over onze pogingen een zwerfkat te adopteren. Het plan was hem te voeren, aan ons te laten wennen, te vangen en te laten controleren en castreren en hem dan een thuis te bieden. Inmiddels zijn we een paar maanden verder en blijkt het niet zo makkelijk. Dibbes (zo hebben we hem genoemd) blijkt extreem schuw en absoluut niet te voldoen aan het profiel van de gemiddelde zwerfkat. Volgens het asiel went een zwerfkat binnen een paar dagen aan eten op een vast tijdstip, waarna de dierenambulance de kat met een zwerfkooi vangt en het beest zijn route op weg ‘naar ballen er af en gelukkig verder leven’ vervolgt.
Zo niet ‘onze’ zwerver. Hij is zo schuw dat regelmaat ontbreekt. Komt hij aanwandelen en loopt er iemand in de steeg richting de achtertuin, dan spurt hij weer weg en zien we hem twee dagen niet. Met veel pijn en moeite was de enige regelmaat dat hij dagelijks langskwam maar het is geen man van de klok, dat kon in de ochtend, middag of avond zijn. En ik heb hem ook wel eens midden in de nacht verwachtingsvol in de tuin zien zitten, als ik even uit bed kwam om naar de WC te gaan.
De buren namen op een dag een kitten en dat was meteen het einde van het fragiele vertrouwen dat was opgebouwd. Kittens hebben de onhebbelijke neiging op alles te springen dat beweegt en dat is meer dan Dibbes kan verdragen. Hij is tijdens onze vakantie nog een paar keer langsgeweest vertelde de huisoppas maar ook net zo hard weer weggerend, achtervolgd door een enthousiaste kitten die dacht met een leuk spel bezig te zijn.
Terug van vakantie riep ik, rammelde ik met brokjes maar geen Dibbes. Eén keer zag ik hem op straat lopen maar hij reageerde niet, tot mijn grote verdriet. Loslaten dus, het is niet anders. En toen, op een dag toen ik me had neergelegd bij zijn afwezigheid, zat meneer in de voortuin te wachten op lekkere hapjes. Die boden we natuurlijk onmiddellijk aan! Hij was erg mager geworden dus hup, meteen 2 bakken voer tegelijk gegeven. Toen werd het weer een paar dagen stil en toch, ineens zat hij er weer. Toen na twee dagen weer. Uiteindelijk was het weer elke dag!
Dibbes kreeg zoveel goede moed dat hij het ook weer aandurfde om onze achtertuin in te lopen. Omzichtig om zich heen kijkend, zoekend naar de verschrikkelijke kitten, ontdekte hij te laat dat het echte gevaar van boven kwam. Boven op de schuur zaten onze goed doorvoede mormels vol interesse te kijken naar hoe Dibbes at. ‘Dat wil ik ook’, dacht Smoes en liet zich als een baksteen naar beneden vallen om bovenop de zwerver te landen.
Afijn, paniek in de tent, Dibbes weg en ik er rennend achter aan met zijn eten. Woon je in West -Friesland en zag je laat op de avond een verwilderde vrouw op straat lopen in pyjama en op blote voeten? Dat was ik. Het is maar goed dat ik geen enkele schaamte ken, want mijn inspanningen hadden wel resultaat. Bibberend kroop hij na een kwartier onder een auto vandaan en at het eten op dat inmiddels in de voortuin stond.
Sindsdien vind het adoptieproces in de voortuin plaats. Hij meldt zich dagelijks, op een tijd die hem uitkomt, eet wat en komt daarna nog regelmatig langs om even naar ons te kijken (je weet maar nooit of we nóg een keer eten geven op dezelfde dag…), te liggen, zich te wassen en om zich heen te kijken. Om hem uiteindelijk met een vangkooi te pakken te krijgen, is vanuit de voortuin wel een stuk ingewikkelder. Maar goed dat is een volgende stap waar we nu nog niet aan toe zijn. Eerst maar eens het beest weer op zijn goede gewicht terugbrengen….
Fijn weekend!
Min of Meer's ME-Plein 
Wat een lief verhaal! Wat leuk dat hij toch een beetje aan jullie begint te wennen.
Hier is een verwilderde kitten, bij ons door onze kat weggejaagd.
Nu zit hij bij de buren omdat ze daar ook een kitten hebben. Ze liggen bij elkaar te slapen maar zodra je in de buurt komt rent hij weg. Arm ding.
LikeLike
Oooh, wat een leuk stukje! Je hebt veel talent en humor, met het schrijven. Die foto is ook erg goed, van Dibbes.
Fijn weekend, groetjes Petra
LikeLike
Wat een lief en herkenbaar verhaal.Wij hebben vanuit het asiel waar ik werk als vrijwilliger een zwerfkat mee naar huis genomen. Hij was al gevangen en gecastreerd.
Toen hij bij ons thuis binnen kwam , kroop hij onder de bank en hebben wij hem de eerste tijd niet veel gezien, erg schuw. Wij hebben nog meer katten en die vond hij wel leuk. Langzamerhand zagen we hem wat meer of “betrapte “hem als we thuiskwamen in de vensterbank.Vorig jaar vlak voor onze vakantie bij het inpakken van onze auto ontsnapte hij helaas en wat we ook probeerde we konden hem niet meer binnen krijgen die laatste dag.Dus ouders met een hoop instructies aangegeven wat ze moesten doen. Na de vakantie zagen we af en toe een glimp van hem en zette ik trouw elke avond eten voor hem klaar, maar ik hem hem elke week magerder en magerder worden.Na 4 maanden ( het was al winter en ik had al een noodverblijf buiten gemaakt zodat hij ergens kon schuilen voor de kou) had hij er schijnbaar genoeg van om de hele dag buiten te leven en is hij weer naar huis gekomen.Sindsdien is hij een stuk zichtbaarder, hij ligt in de vensterbank, ik kan hem aaien ( als ik het niet te snel doen) en hij is dikke vrienden met onze duitse herder. Ja, hij vind mensen best aardig maar voelt zich beter bij onze andere katten en hond. Ons maakt het niet uit, we zijn blij dat hij gezond en gelukkig is bij ons thuis.
Groetjes Annelieya
LikeLike
Wat fijn dat het nu weer beter gaat, mooi verhaal!
LikeLike
Gelukkig is Dibbes weer terug. Jij ook een fijn weekend!
LikeLike
Wie weet,hoe lang hij al op straat zwerft en op welke manieren hij belaagd is.Misschien kun je al tevreden zijn,dat hij regelmatig komt eten.
LikeLike
mooi dat je je zo inzet voor zwerfkatten, bij ons is er inmiddels een kitten uit het asiel erbij gekomen,nadat de lievelings kater van mijn dochter vlak voor de vakantie overleed na een aanrijding, het is voor ons niet mogelijk om een oudere kat te adopteren aangezien wij een bejaarde dame van inmiddels 18 jaar in huis hebben ,die wel kittens enig zins tolereert ,maar oudere katten absoluut niet, helaas zitten de asiels ook weer barstens vol met kittens dus kun je dan nog beter daar een kitten halen , het kost even wat ,maar ze zijn ingeent, gechipt en de kosten van een eventuele castratie of sterilisatie zitten ook bij de prijs inbegrepen.
LikeLike
Ben blij om weer eens over Dibbes te horen. Goed dat ie weer komt. Dat ie gaat liggen in je voortuin, lijkt me een heel goed teken, iig.
Lief van je dat je dit doet:) Doet een mede- kattenliefhebber als mij goed om te lezen:)
Hier vier asieligerds (ook met gerbuiksaanwijzingen, maar welke kat heeft dat nou uiteindelijk niet, dat maakt ze nou net zo leuk 🙂
LikeLike
Arm beestje, om zo schrikachtig en bang te zijn. Wie weet wat hij allemaal al heeft meegemaakt in zijn leventje. Geweldig dat jullie je zo voor hem inzetten en proberen zo goed mogelijk voor hem te zorgen. Ik hoop voor hem en voor jullie dat het op den duur gaat lukken om hem bij jullie in huis te laten wonen. Ik vind het hartstikke fijn voor het beestje dat nou naar hem omgekeken wordt en gelet wordt op zijn welzijn.
LikeLike
Op de foto zit Dibbes heerlijk te genieten..
Wat is ie mooi.
LikeLike
Ooo, wat een lief verhaal…
LikeLike
Wat een mooie kat en wat een herkenbaar gedoe.
Wij hadden, nu 18 jaar geleden een zwerfkat in de straat waar ik voor viel. Bijna zeker mishandeld, later aangereden door een motor en opgelapt door het kattenvrouwtje in de straat hing hij rond in de straat. Hij kwam wel altijd op mij af voor een aai.
In een bijzonder koude winter heb ik hem bij verwachtte temperaturen van -15 binnengelokt en de deur dichtgeslagen. Het begin van zijn inwonen bij ons.
Hij is heel lang voor heel veel dingen bang geweest. Veel dingen gingen nooit over. Totale paniek in kleine ruimtes en altijd bang voor manlief in de keuken. Het heeft jaren gekost om hem op te kunnen tillen.
Kortom: een kat met heel wat handvatten. Maar wat een liefde heb ik terug gehad van dat beest. Hij is nu 8 jaar dood, overleden op hoge leeftijd, maar het blijft een bijzondere kat in onze herinnering.
LikeLike