Als we thuiskomen na twee weken vakantie, springt Moos ons vanuit de struiken luid gillend tegemoet. Zou ik niet beter weten, dan zou ik denken dat het beest zwaar verwaarloosd is geweest maar ik had meerdere malen bewijzen van het tegendeel onder ogen gehad. De kattenoppas stuurde regelmatig foto’s via de app van drie heel tevreden en blije katten. Het is dat we weten dat Moos een goed ontwikkeld gevoel voor drama heeft.
Al snel ontdekken ook Dibbes en Smoes dat we er weer zijn. Waar Smoes meteen overgaat tot kopjes geven, hard knorren en rollen, weet Dibbes helemaal niet wat hij moet doen. Hij loopt wel naar S. toe, maar mij kijkt hij niet aan. Later ligt hij op tafel maar als ik bij hem ga zitten, gaat hij met zijn rug naar mij toe liggen. O jee, gevalletje verlatingsangst.
Het duurt een paar uur en dan begint hij zich iets te ontspannen. Het is ook niet niks. Deze ex-zwerver kent nog niet de routine in dit huis. De andere twee katten weten dat we elk jaar even verdwijnen en dat alles dan doorgaat, ze worden altijd goed verzorgd door iemand die ze kennen. Ze weten ook dat we weer terugkomen. Dibbes heeft dat vertrouwen duidelijk nog niet.
Helaas komt er vlak voordat de ontspanning toeslaat – baasjes zijn terug en alles is weer normaal! – een kink in de kabel. Het jaarlijkse vuurwerkfeest barst los. Ons IJsselmeerstadje heeft elk jaar een gigantische kermis op haar terrein met bijhorend lawaai en spektakel tot en met een enorme vuurwerkshow vanaf het IJsselmeer aan toe.
Het geknal brengt enorm veel angst en stress in Dibbes naar boven en hij rent geagiteerd heen en weer. Hij zoekt een schuilplek maar gaat vreemd genoeg daar liggen waar de knallen het ergst te horen zijn, in de vensterbank. Smoes kiest eieren voor zijn geld en gaat onder het bed liggen en Moos gaat zijn eigen goddelijke gang, die is niet snel bang.
Als ik naar boven ga, vliegt Dibbes achter me aan. Het is duidelijk dat hij bij me in bed wil gaan liggen maar Smoes is hem voor. Wat volgt is een spelletje om aandacht en de gekwetste kattenego’s vliegen door de lucht. Als ik in bed lig, kruipt Smoes tegen me aan en Dibbes gaat onder het bed liggen, precies onder mij. Hem roepen of lokken heeft weinig effect zie ik als ik onderste boven hang om naar hem te kijken – hij zit volledig verstijfd – dus ga ik een boek lezen. Na een tijdje verschijnt zijn kop, hij staat op zijn achterpoten en leunt met zijn voorpoten op de bedrand. Zijn kop vlak bij mijn hoofd. Hij kijkt me minutenlang aan en dan springt hij op bed, gaat op mijn voeten liggen.
Ontspannen lukt niet. Telkens schiet zijn kop omhoog, ogen als schoteltjes. Het knallen is inmiddels opgehouden maar hij is er niet gerust op. Ik aai hem en praat tegen hem en dan ineens slaat zijn motor aan. Ik voel het geronk onder mijn handen losbarsten en even later hoor ik het ook, ook al ben ik zo doof als een kwartel. Volgens mij kunnen zelfs de buren dit geronk horen!
Hij gooit zijn poten in de lucht en wordt helemaal wild, biedt zijn buik aan en als ik weer ga liggen komt hij al schuivend vanaf het voeteinde omhoog. Hij kruipt helemaal tot in mijn hals waar hij zijn kop induwt, ronkend en knorrend. Ik schiet vol, opnieuw weet deze kat me weer zo te raken.
In de dagen die volgen merken we dat Dibbes in gedrag wel weer een paar maanden is teruggevallen. Hij is erg jaloers als we aandacht aan de andere katten geven en volgt me op de voet. Rustig naar de wc gaan is er weer even niet bij. Maar ook dat gaat snel voorbij. Deze kat heeft een fenomenaal aanpassingsvermogen en voelt zich al snel weer helemaal top. Het leven is weer goed voor Dibbes en het leven met hem ook. Wat heb ik hem gemist! Ik durf het bijna niet te schrijven, ik heb al meer dan 20 jaar katten en mis ze altijd wel als ik weg ben maar ik had deze vakantie echt enorme last van heimwee, of beter gezegd katwee.
Min of Meer 
Wat mooi zeg!!! Hier moeten ze meestal ook even weer wennen als ik weg ben geweest, maar dat is altijd maar even. Daarna is het een soort zwaan-kleef-aan die ik de eerste paar dagen niet meer weg krijg 😉
LikeLike
Wat 'n mooi stukje heb je geschreven Martine…en ontroerend. Kan me helemaal voorstellen dat je volschoot van dat bijzondere beessie..
LikeLike
Ik kan me je katwee helemaal voorstellen! Fijn is dat, als je zo'n diepe band hebt met je huisdier(en). Dibbes heft zoveel geluk… net als jij! groet Esther
LikeLike
Ah, wat een mooi verhaal weer Martine. Het ellendige van vakantie is dat je je huisdieren moet missen. Wij brengen onze twee katten altijd naar een dierenvakantieboerderij waar ze prima worden verzorgd maar toch rijden we (mijn man net zo goed als ik) daar altijd met een knoop in onze maag weg. Het fijne van het einde van je vakantie is dat je weer naar je huisdieren toe mag. Die van ons doen de eerste uren ook altijd of ze ons niet kennen, alsof ze kwaad zijn dat we ze hebben achtergelaten. Gelukkig trekt dat meestal snel bij.
LikeLike
Ook ik schiet vol als ik dit lees en herken veel gedrag van mijn katten. Ik ga nooit op vakantie, maar als ik eens een dag weinig thuis ben, is het al merkbaar. Fijn weekend, mooi mens!
LikeLike
Mooi verhaal. Ach en even een stapje terug met Dibbes is niet erg als het zo kort duurt. Dat is te snappen. Wat een heerlijk beest. Mijn kater van 15 jaar had de eerste jaren dat ik weg was ook last van een gekwetst ego. Dan keek hij mij een paar uur niet aan. Maar langer hield hij dat niet vol. Hahaha. Nu is het als ik terug kom alsof ik niet ben weg geweest. Kater en poes (11 jaar) gedragen zich normaal. Mascha.
LikeLike
ik heb in de vakantie dat katten van mijn buurvrouw af en toe naar binnen gelaten , haar moeder kwam overdag om ze eten te geven en te verzorgen,maar soms waren ze naar buiten en als zij weer naar huis wilde nergens te bekennen, dan liet ik ze savonds binnen. inmiddels is de buurvrouw weer terug en aan het werk en haar zoon slaapt vaak uit of zit boven en hoort de katten dan niet. van de week regende het en de 2 katten zaten onder de tuintafel toen ik thuiskwam en de ene begon heel hard te mauwen toen hij me zag ,maar ja de zoon was thuis dus dan ga ik niet zomaar de deur opendoen om de katten binnen te laten . Ik zweer het , de kat keek mij zeer verwijtend aan en het leek of hij wilde zeggen, he hallo waarom doe je de deur niet open ?
LikeLike
Wat fijn dat je zo'n goede oppas had voor je katten.
Wij nemen onze hond altijd mee op vakantie, maar met katten gaat dat niet… Ik kan me je heimwee naar je dieren goed voorstellen.
LikeLike
Je hebt natuurlijk katwee! Jouw bijzondere band met je katten werkt 2 kanten op. Prachtig om te lezen. Ik krijg er steeds een warm gevoel bij (extra fijn als je net op het nieuws naar alle wereldgeweld hebt zitten kijken 😦 )
Groet Wilma
LikeLike
Wat zijn katten toch heerlijke beestjes, prachtig om te lezen dat je met Dibbes ook zo'n sterke band heb gekregen. Ontroerend dat dit voormalige zwervertje zich zo aan jou/jullie gehecht heeft.
LikeLike
Jah ik mis de huisdieren ook als ik op vakantie ben… kan dr ook helemaal wee van worden .
LikeLike
Ach die Dibbes, wat blijft dat toch een bijzonder exemplaar en wat heeft hij het toch maar getroffen!
LikeLike
Wat een heerlijke verhalen toch altijd weer over je katten. Van mij mag dat nog meer, ben zelf ook een megakattenfan dus verhalen over andermans/vrouws katten zijn meer dan welkom. 🙂
LikeLike
<3
LikeLike
Een ontroerend stukje! Ik denk dat Dibbes jou heeft uitgekozen door in jouw tuin te gaan zitten. De twee lapjeskatten die ik vroeger had (zussen), waren ook boos als ik een tijdje weg was geweest. Ze wilden de eerste uren niets van mij weten. De kat die ik nu heb, is meteen weer normaal, alsof ik nooit ben weggeweest. De kater van de achterbuurvrouw, waar ik veel voor zorg, gedraagt zich alsof hij deels mijn kat is en komt in mijn achtertuin om te vragen of hij eten mag, ook als de buurvrouw wel thuis is. Hij en mijn eigen kat zijn de beste vriendjes.
LikeLike
Die Dibbes is gewoon een super aanhankelijke baby. De aanhankelijk spat er van af als ik de foto's bekijk. Ik heb zelf ook zo'n beestje en hij is voor mij de reden dat ik niet meer lang op vakantie ga. Een paar dagen durf ik hem en zijn metgezel wel alleen te laten, maar niet meer dan drie, en ik mis hem elke minuut. De thuiskomst is elke keer weer geweldig. Ze zijn zo blij dat ik er weer ben, geen spoortje verwijt, alleen maar blijdschap en interesse in de nieuwe geurtjes die om me heen hangen.
Dat was wel anders bij mijn vorige koppel. Bij thuiskomst gingen ze steevast met de rug naar me toe zitten. Als ik hun namen riep dan bleven de oortjes recht vooruit staan. Niet even bijdraaien naar het geluid, nee, ik bestond gewoon niet. Het vrouwtje begon na vijf minuten toch wel een beetje te verlangen naar een knuffel maar ze wilde solidair zijn met het mannetje. Je zag aan haar houding de strijd die zich in haar kopje afspeelde. Na tien minuten hield ze het niet langer en kwam een knuffel halen. Het mannetje hield stug vol. Pas als ik hem van voren benaderde, over zijn kopje aaide en sorry zei, dan vond hij het wel weer goed.
Katjes zijn gewoon heel gevoelige beestjes.
LikeLike
Wat een leuke verhalen schrijf je over je katten Martine en zo herkenbaar! Ik heb twee katten en mis ze ook zo als ik op vakantie ben, ik zie dan ook altijd overal katten…… Mijn collega ( heeft ook twee katten) zorgde tijdens mijn vakantie voor mijn viervoeters en had daar een leuke oplossing voor bedacht! Op een dag stuurde ze me een Whats-appje, met twee foto's: groetjes van…….haha, prachtig! Groetjes,Ineke W.
LikeLike
Ik heb 3 katten waarvan ik er eentje in april uit het asiel haalde. Hoewel ze mij alle 3 dierbaar zijn, heeft rroie Frits een speciaal plekje. Als ik in mijn luie stoel hang, komt hij op schoot zitten en kruipt dan omhoog totdat hij met zijn kop in mijn haren kan kruipen…
LikeLike