Wat niet zo lekker liep deze week was ons kattenhuishouden. 1,5 week geleden schreef ik nog dat het redelijk ging tussen Dibbes en Gerrie maar vlak daarna werden we ’s nachts wakker van een knokpartij tussen de heren. Daarna bleef er spanning in de lucht hangen.
Dinsdag ging dat helemaal mis. Eerst gaf ik Gerrie een standje omdat hij Moos opzij duwde en diens bak ging leeg eten. Gerrie schrok zo van de terechtwijzing (ik zei best hard:nee!) dat hij nogal panisch reageerde. En dát triggert Dibbes op de één of andere manier enorm. Daarna zag ik een vlo bij Gerrie en beging ik de stomme fout hem een pipetje te geven. Net als de vorige keer dat ik dat deed, ging het toedienen prima maar daarna werd hij erg angstig. Hij vloog weg naar buiten en was erg bang voor me. Toen ik naar bed ging durfde hij weer binnen te komen maar toen viel Dibbes hem aan, als in in een hoek drijven, aanvallen en meppen. M. greep in maar kon niet voorkomen dat Dibbes Gerrie het huis uitjoeg.Ik weer naar beneden om me ermee te bemoeien, maar zonder enig effect.
Gerrie kwam niet meer binnen ondanks geroep en gerammel met brokjes. Het was best koud buiten en ik deed geen oog dicht omdat ik in gedachten Gerrie met een knapzakje huilend op straat zag lopen, op zoek naar andere mensen. Ik weet het, ik ben een overgevoelige troela. Dus ging ik om 3 uur én 5 uur naar beneden om nogmaals te roepen (de buren waren vast blij met mij die nacht). Echt slim om dat midden in de nacht te doen, buiten in de tuin gaan staan op sokken en in pyjama als ik net hersteld ben van een luchtweginfectie en een beginnende blaasontsteking.
In de ochtend was hij er nog niet maar deed hij wel snel pogingen om weer naar binnen te komen. Alleen Dibbes bleef erg agressief gedrag vertonen. Door die streng aan te pakken was tegen het einde van de dag alles enigszins normaal.
Dibbes zit heel diep bij mij. Ik heb vanaf het eerste moment een enorme zwak voor deze kat. Daarom is het voor mij soms moeilijk om toe te geven dat hij naast geweldig ook heel onhebbelijk, jaloers en bezitterig is. Ik besef dat het nare gedrag van Dibbes uit dezelfde bron komt als het angstige gedrag van Gerrie, die het huis niet meer in durfde te komen en toen hij dat wel weer deed, verstopt achter de gordijnen ging zitten. Beide heren hebben als voormalige zwervers trauma’s én bovendien een verleden met elkaar. Op straat waren ze echt elkaars concurrenten en dat betekende waarschijnlijk ook letterlijk vechten met elkaar om het eten en om in leven te blijven. Gezellig samenleven onder één dak kan ik wel willen, maar is iets wat tijd nodig heeft. Misschien is bovendien wel het hoogst haalbare dat ze elkaar negeren en tolereren en meer ook niet, maar dat zou al veel rust geven.
Dibbes blijft een zorgenkatje. Hoeveel aandacht en liefde en eten ik ook geef, in dat hart zit een gat dat nooit kan worden gevuld. Ik bedacht me laatst dat Dibbes pas echt ontspannen zal worden als hij alleen met mij woont zonder andere katten, zodat hij me helemaal voor zichzelf heeft. Maar toen bedacht ik dat het geluk niet lang zou duren. Voor je het weet tuurt hij de hele dag naar buiten om te kijken of er geen kapers op de kust zijn. Zo zit hij in elkaar, jammer genoeg. Niet van natuur maar door ervaring, dankzij de mensen die hem hebben afgedankt.
Omdat het me in december opviel hoe relaxt Dibbes werd van de pillen die we hem gaven om vuurwerkangst tegen te gaan, besloot ik beide heren voorlopig maar op de zylkene te zetten. Dibbes zodat hij dan weer wat relaxter en aardiger wordt en Gerrie omdat ik hem dan beter kan benaderen, aangezien het doel nog steeds is hem in februari te laten castreren. Die zylkene werkt echt goed en kan ook voor iets langere tijd gegeven worden dus ik bestelde meteen een lading. Donderdag kwam dat binnen en de heren hebben meteen hun ‘drugs’ gekregen. Het feit dat dit midden op de dag gebeurde middels een extra maaltijd, deed de sfeer trouwens meteen flink verbeteren!
Min of Meer 
Zou het wat zijn om een van de twee heren naar een ander liefhebbend gezin te verplaatsen? Ik weet niet of je mensen kent die zo'n kat zouden kunnen en willen opvangen, maar het lijkt mij dat dat voor allebei de katten een prettiger leven is: niet meer gestresst door je concurrent-kat… Misschien iets om op iets langere termijn aan te werken; op zoek naar een goed ander gezin.
LikeLike
Hoe vervelend die huidige spanning ook is,uiteindelijk heb je al veel bereikt. Ik wens je bakken vol geduld.
LikeLike
Ken je het tv programma 'Mindf*uck'?
Daar was afgelopen week een item in over spiegelen. Dat was voor mij heel verhelderend en het scheelt me enorm veel prikkels nu ik me ervan bewust ben dat ik de neiging heb om voortdurend te spiegelen.
LikeLike
Je ideeën over Dibbes zijn, denk ik, heel raak…. ze doen me denken aan mijn broertje, die op 8-jarige leeftijd geadopteerd is uit een derde wereld land. Geen bodem syndroom, heette het toen mijn ouders een paar jaar later voor het eerst hulp zochten. Hoe ze het ook noemen… je haalt nooit de zwerver en overlever uit Dibbes…. en ook niet uit mijn broertje.
LikeLike
Wat Petra hierboven zei kwam ook in mijn gedachte op. Een van de twee katten naar een andere kattenliefhebber. Het lijkt me namelijk niet fijn om altijd met de vijand onder een dak te moeten samen wonen. Of is dat (voor jou) een brug te ver? Nou ja, voorlopig beide heren maar aan de drugs. Fijne zaterdag.
LikeLike
nee zover ben ik nog niet Karin. Eerst maar eens Gerrie castreren en zien wat er dan gebeurt. Dat haalt al veel spanning uit de lucht, want een ongecastreerde kater zorgt voor spanningen.
Als dat niet helpt ga ik eerst een kattengedragstherapeut inschakelen.
Vorig jaar hadden we ook een paar maanden dat Dibbes heel agressief was naar Moos en Smoes en dat is ook helemaal goed gekomen.
LikeLike
hoi Martine,
ik denk idd dat het deels te maken heeft met het feit dat Gerrie nog niet gecastreerd is. Dat zal vast helpen.
Om je een hart onder de riem te steken: wij hebben ook 4 katten, waarvan 3 zwervers. Na de komst van nr 4 hebben we maandenlang spanningen gehad. De katten vielen elkaar onderling aan, maar nr 3 (” onze Dibbes” zal ik maar zeggen) viel zelfs ons aan. die was zo boos!! Ook bleven 3 van de 4 veel weg. Ik heb er echt last van gehad en stond net als jij ook maandenlang diverse keren ' nachts buiten te roepen.
Nu, na maanden op de tenen lopen, veel individuele aandacht geven, Feliway en veel geduld gaat het uiteindelijk beter. Alle 4 komen weer graag binnen, er wordt zelfs (soms) voorzichtig aan elkaar gesnuffeld, soms wordt er nog een tik uitgedeeld, maar voormalig zwervers hebben gewoon heel veel tijd nodig om weer wat vertrouwen te krijgen en zijn erg jaloers en op zichzelf gericht.
Ik vind het geweldig wat je doet en alle energie die je erin steekt. Ik geloof echt dat het uiteindelijk goed komt na de castratie, echt waar !!
Ik blijf je verhalen met veel plezier volgen.
lieve groet,
Jessica
LikeLike
Fijn dat je niet opgeeft en zoveel liefde voor je dieren hebt. Veel mensen hadden het bijltje er al bij neer gegooid. Herplaatsen kan altijd nog, maar ik zou er ook alles voor doen om het op te lossen. Look on the bright side, ze kunnen in ieder geval nog naar buiten om elkaar te ontlopen, als is het niet fijn als dat uit paniek is inderdaad, in een appartement zouden ze die optie niet hebben. Enne met jouw geduld komt het vast goed. 🙂
LikeLike
Dat vind ik echt fijn om te lezen dat het bij jullie nu goed gaat. Geeft mij ook weer hoop, want ja ik stond vannacht weer buiten te roepen, omdat er gisteravond laat weer een knokpartij was. Nu viel Gerrie Smoes aan en sprong Dibbes er tussen…..
LikeLike
Onze zwerfpoes Emma is nooit verder gekomen met de andere 2 katten dan elkaar tolereren. Maar dat ging heel goed, het ontlopen en langs elkaar lopen. En op het laatst lagen ze zelfs op dezelfde vensterbank te zonnen, weliswaar anderhalve meter ertussen, maar toch… Tot ons grote verdriet is Emma vorig jaar overreden, maar ze heeft toch 2 mooie jaren bij ons gehad. Bij jullie komt het ook goed, dat weet ik zeker. Je moet gewoon niet de verwachting hebben dat ze samen in 1 mandje gaan liggen, maar dat hoeft ook niet.
LikeLike
Ook ik ben zo'n kattenmoeder waar de beestjes voorop staan. Heb een hele dominante kater, wel geholpen. Maar ojee als de andere kat, een poes, het in haar hoofd haalt om iets te snel te bewegen. Hij springt er bovenop. Omdat zij jeugdtrauma's heeft durft ze sowieso al niet veel en blijft ze op haar hoede voor mij.
Ondertussen na 7 jaar weten ze wat ze aan elkaar hebben. Hier kunnen ze vrij de achtertuin in en alleen in de voortuin wanneer ik thuis ben. Dus met andere katten kunnen ze niet in aanraking komen.
Goed dat je weer met de tabletjes bent begonnen! Succes met de gang naar de dierenarts om Gerrie te helpen!
LikeLike
Wat ga jij toch op een fijne, geduldige manier om met je katten. Ik ken niet zoveel van katten, maar ik weet dat als honden niet gesocialiseerd worden in hun eerst levensmaanden er heel vaak problemen ontstaan (angst,agressie,…) die nooit meer volledig verdwijnen. Ik vind het geweldig dat jij deze poezen een warme thuis biedt. Ze boffen met jou, want liefde kan veel goed maken, ook voor getraumatiseerde katten…
LikeLike
Ik hoop dat het beter gaat na de castratie. Je hoort id vaak dat ze dan wat milder worden. Ze hebben beiden een hoop meegemaakt. Gelukkig hebben ze een vrouwtje met veel geduld en liefde. Het komt vast goed met de tijd.
LikeLike
Amazing ! I just got 3500 RP code for totally FREE ! Come and download code too
>> http://RiotPoint.eu/ <<
LikeLike