Het plan was om Gerrie deze maand te laten castreren. Of dat ook echt deze maand nog gaat lukken, vraag ik me af. We zijn wel flink bezig met de voorbereidingen. Gepokt en gemazeld als ik inmiddels ben met getraumatiseerde katten, ga ik er niet meer van uit dat ik op dag A en uur U de kat zomaar in de mand weet te stoppen. Dat deden we met Dibbes wel, gezien het feit dat hij echt doodziek was maar daar was wel een aanzienlijke hoeveelheid drugs voor nodig, voor kat en toekomstig baasje. Het had tot gevolg dat we hem nu echt de mand niet meer in krijgen. Met Gerrie moeten we dat dus anders aanpakken. Met beleid en geduld. Ik ben nooit de reactie van Vlasje vergeten die schreef dat ze heeft gewacht tot de kater die bij haar was aankomen lopen, zelf in de mand stapte, vol vertrouwen. Zo wil ik het ook graag!
Heel langzaam laat ik Gerrie aan de mand wennen. We hebben een plastic mand die bestaat uit twee delen, de bovenkant kan van de onderkant af. Eerst heb ik alleen de onderkant in de huiskamer neergezet, met een kleedje erin waarop Gerrie veel heeft gelegen de afgelopen maanden.
De mand werd vakkundig genegeerd. Ook als ik er lekkere snoepjes in verstopte. Die werden gevonden door Moos en Smoes die geen mand-trauma hebben en er erg van genoten. De snoepjes geven terwijl ik op de grond zit vóór de mand bleek een beter idee te zijn. Dus dat deed ik een paar weken, snoepjes uitdelen op de grond voor de mand.
Inmiddels heb ik de bovenkant op de mand gezet en deel ik nog steeds snoepjes uit. Eerst legde ik een snoepje op de rand en een enkele keer een snoepje helemaal in de mand. Tegenwoordig leg ik de eerste paar snoepjes buiten de mand, één voor één en de rest één voor één in de mand. Zo verleggen we heel langzaam de grenzen van wat Gerrie bereid is te doen. Laatst kroop hij uiteindelijk gewoon maar helemaal in de mand, om daar de snoepjes in ontvangst te nemen. Ook toen ik al klaar was bleef hij in de buurt van de mand en stapte er nog een paar keer in, want ‘je weet maar nooit’. In een paar weken tijd heeft de mand dus promotie gemaakt van ‘enge te negeren plek’ naar ‘daar waar lekkers wordt uitgedeeld’. De volgende stap zal zijn het deurtje in de mand te zetten en open te laten staan. Maar dat doe ik pas als ik merk dat hij er langer in blijft liggen.
De stappen die je kunt nemen om je kat te laten wennen aan de mand, kun je ook hier vinden. Inmiddels heb ik wel door dat een kat zijn eigen tijd neemt om aan iets te wennen en dat je met veel tijd, geduld en herhaling een eind kan komen. Dus lukt het deze maand niet en volgende maand wel, ook prima. Al zou het wel fijn zijn als het voor half maart lukt omdat onze dierenarts van 15 februari tot 15 maart flink korting geeft op castraties van katten.
Als Gerrie succesvol is afgeleverd bij de dierenarts en gecastreerd, gaan we over op het volgende plan: Dibbes aan die mand laten wennen. Dat is een klus met nog meer uitdaging maar ook dat gaat vast lukken. Zodat we Dibbes wel gewoon kunnen laten enten en onderzoeken. Sommige mensen vragen zich af of jaarlijkse entingen nodig zijn. Ik vind van wel, ik ben bijna een kat verloren omdat ik ooit meende van niet. Kattenziekte is een heel snel verspreidend virus met vaak dodelijk resultaat. Dat risico wil ik niet meer nemen. Bovendien vind ik een jaarlijkse controle een goed idee. Zeker bij ex-zwervers met een immuunsysteem dat niet optimaal werkt.
Iedereen maakt voor zichzelf een keuze die past bij de situatie, de kat en de ervaring. Ik houd het betaalbaar door elke maand wat geld opzij te zetten voor entingen, vlooien- en wormenbestrijding en dierenartskosten. Echt grote pech – zoals de darmoperatie van € 500 van kat Smoes drie jaar geleden – betalen we van de buffer.
Krijg jij je kat makkelijk mee naar de dierenarts?
Min of Meer 
Onze vorige hond was zo bang,dat ze een honderd meter voor de dierenarts plat op de straat ging liggen. Een gewone wandeling in die richting was ook niet mogelijk.
LikeLike
Ik laat de dierenarts bij ons komen. Dat is echt ideaal. Er is hier een Rijdende Dierendokter en die komt gewoon aan huis.
Huisvlijt
LikeLike
De 2 katten hier zijn ook met snoepjes verleid om de reismanden niet eng te vinden. Het lastige is dat als 1 kat in de mand zit, de 2e zich heeft verstopt. Maar tot nu toe lukt het wel om ze, uiteindelijk, naar de dierenarts te brengen. Daar vinden ze het eigenlijk best leuk. En na thuiskomst kan ik weer overnieuw beginnen. 🙂
Bij de dierenarts praten ze nog met eerbied over de vorige kat, die zich wel in de mand liet stoppen, maar bij de dierenarts de boel bij elkaar blies, gromde en krijste. En alleen met dikke handschoenen en grote handdoek kon worden aangepakt.
LikeLike
Hier lukt het altijd prima, maar als poes eenmaal in het mandje zit, schreeuwt ze de hele boel bij elkaar. Alsof ik mijn huisdier afransel, word ik na gekeken als ik over straat loop richting auto, op de dag van dierenartsbezoek. Hier hebben we gekozen voor wel ieder jaar inenten. Eigenlijk zou het zonder kunnen (zeggen sommigen), omdat poes alleen hier binnen is. Maar af en toe is er een vriendelijk treffen in de zomer met andere buurpoezen van de galerij. Ook dat zijn allen binnen-poezen, maar toch. Ik kan het betalen (anders moet je naar mijn idee ook geen huisdier nemen, maar dat kan natuurlijk veranderen in de tijd dat je ze eenmaal hebt) en dus kies ik voor veiligheid. Net als de chip en de sterilisatie, horen de entingen erbij. Kun je de dierenarts niet vragen sowieso die korting te geven, mocht het niet lukken voor de goedkoop-castreren-tijd? groetjes Esther
LikeLike
Onze katten gaan ook ieder jaar naar de dierenarts voor een algemene controle en de inentingen. Vooral de oudste poes vecht als een tijger als zij in het mandje moet. Als ik beneden kom met het mandje schiet ze weg en is ze echt niet meer te vangen. Het mandje is niet het probleem want daar slapen ze zelfs 's nachts in, maar het overdag door mij verplicht erin worden gestopt gaat niet zonder slag of stoot. Mijn truc is tegenwoordig om het mandje in de toiletruimte te zetten (zodat ze het niet ziet), dan de poes van haar slaapplekje pakken en in de toilet haar in het mandje frotten. Dit is overigens ook nogal een gevecht maar als ze hier wegschiet kan ze nergens heen en heb ik haar meteen weer te pakken. De jongste poes is veel minder sterk en die kan ik er gemakkelijker bij zetten. Je ziet, het gaat hier ook met gebruiksaanwijzing.
LikeLike
Hoewel ik zelf een hondenmens ben, geniet ik altijd erg van je kattenverhalen. Wij lieten de honden ook altijd inenten. Waarom zou je zo'n dier onnodig risico laten lopen? Je bent er toch verantwoordelijk voor.
Je zou de dierenarts voordat de actie begint kunnen vragen of je, als het niet lukt in die periode, toch voor het goedkope tarief mag, Hij of zij weet immers dat je zwervers opvangt, dat wil nog wel eens helpen.
groetjes, hanna
LikeLike
Onze poes gaat niet graag in haar reismandje, maar ze staat het wel met een beetje morren toe dat ik haar erin stop (en het lukt ook zonder haar te drogeren hihi).
Toen we haar bij de fokker gingen halen heeft ze de hele weg naar huis geprobeerd om haar kop door de tralies heen te duwen (wat gelukkig niet lukte) en gelukkig doet ze dat tegenwoordig niet meer. Wel kan ze heel erg klagen als ze erin zit. Vooral onderweg naar de dierenarts. Maar als we daar dan eenmaal zijn gekomen word ze rustig en stil (en wil ze maar al te graag in haar mandje blijven zitten. Gelukkig mag ze voor de meeste dingen er ook gewoon in blijven zitten en gaat gewoon de kap eraf.
Bij de dierenarts terug in de kooi is nooit een probleem en klagen als we naar huis toe gaan gebeurd ook niet. Tsja… Alsof ze het aanvoelt zou je bijna denken.
LikeLike
zou je met deze blog je dierenarts kunnen uitleggen dat je echt in de kortingsperiode wilde komen, maar dat het echt niet lukte? En of hij (als speciale actie voor een getraumatiseerde kat) de korting voor Gerrie wil doen, ook al wordt het na 15 maart?
Vragen mag toch? En jij doet zo hard je best, ik vind dat de dierenarts best ook een gebaartje mag maken als bijdrage om Gerrie te 'ontwilden'.
LikeLike
Mijn kat heeft ook een hekel aan de reismand. We doen hem een tuigje om, en nemen hem op schoot in de auto.
LikeLike
Onze katten gaan niet graag in een mandje.Het is hier altijd oorlog als het er op aan komt.Ik gebruik nu een kist die ik altijd gebruikte voor de konijnen naar een show.Het voordeel hiervan is,dat als de kat er bij de dierenarts er uit moet,dat je de klep open doet en hem/haar er zo uit kan pakken.
Bij ons hebben de snoepjes etc. nooit gewerkt.Maar een speeltje met kattenkruid (is een plantje)daar zijn ze verslaafd aan.
LikeLike
Ze gaan er makkelijk in: ik zet de mand neer met de opening naar boven, dan laat ik hem er in zakken, deurtje dicht, klaar. Het dekentje is dan wel verschoven maar ja, geen stress en gespartel.
Louise
LikeLike
Zo doe ik het ook. Het kontje er het eerste in, dan zien ze het mandje niet zo snel. Groetjes Tineke
LikeLike
Ik vind het zo knap wat je doet om katten zo goed te verzorgen,respect!
LikeLike
Hier geen katten, wel een man met een enorme allergie.
Ik lees je kattenverhalen met veel plezier en heb bewondering voor je geduld en je vorderingen met Dibbes en Gerrie.
LikeLike
Wat pak je het goed aan zeg! Ik heb geen katten, maar ons hondje hebben we ook zo laten wennen aan de bench en na verloop van tijd ging ze er heel graag in, want dan wist ze dat ze mee mocht in de auto, zelfs al was het dan om naar de dierenarts te gaan 😉 Inmiddels is ze de de auto al zo gewoon, dat we haar gewoon vastzetten met een gordeltje speciaal voor honden. Maar dat zal waarschijnlijk niet lukken met een kat vermoed ik.
En wat betreft dat vaccineren: ik vind dat je groot gelijk hebt om het wel te doen!
LikeLike
Zowel hond en katten vinden hier alles wel best 🙂 lekker makkelijk dus. We hebben een poesje gehad met een wel heel eigengereide kijk op de wereld en die wilde niet in een mand, punt. Zij ging met een tuigje om mee en dan maakte het ook niet uit waar naar toe. trein, auto, zeilboot zelfs op de brommer is ze mee geweest (in een tas met het koppie er uit). Maar ja géén ex straatkatten hier gewoon verwende aapies 😉 Jij doet het supergoed met jouw kattenspul!
LikeLike
Een goede tip voor de asielkatten, waarvan 1 ook lang een straatkat was, van mijn jongste dochter. Het was een enorme worsteling om die katten in hun mandjes te krijgen. Jouw “recept” lijkt me een stuk beter!
LikeLike
Ja dat doe ik wel altijd met Moos en Smoes, die zijn dan zo overdonderd dat het zo hop de mand in gaat. Maar met Dibbes lukt dat echt niet.
Mijn kat Dorrit was vroeger ook zo moeilijk, kreeg ik ook met geen mogelijkheid de mand in, Wat ik met haar deed was een handdoek om haar lijf doen, haar er helemaal strak in wikkelen zodat het poten tegen haar lijf zaten en ze niet kon krabben en dan schoof ik madam zo naar binnen. Maar dit trucje werkt helaas ook niet bij Dibbes
LikeLike
Onze katten (inmiddels alle twee al overleden) hadden geen probleem met in de kattenmand gaan. Wij hadden een mand met een klep aan de bovenkant, dus ik kon ze aan de bovenkant erin- en eruit tillen. Ik vond dat erg prettig. Een poes mauwde gedurende de autorit wel alles bij elkaar en ze poepte soms weleens tijdens de rit. Dus ondanks dat het mandje geen probleem was, was de autorit wel altijd heel stressvol. En respect hoe geduldig je dit traject invult!! Anja
LikeLike