Mijn e-readerprobleem is opgelost! Hoewel de problemen tussen Windows 10 en Kobo e-readers inmiddels blijkbaar tot het verleden behoren, wist ik dat niet toen ik een vervanging zocht. Omdat ik in het verleden goede ervaringen had met de Sony prs t3 ging ik daar naar op zoek, op Marktplaats. Want die Sony e-readers zijn echt fijn. Ze worden om onbegrijpelijke redenen helaas niet meer geproduceerd maar zijn makkelijk in het gebruik. Hebben een veegmogelijkheid maar ook vaste knoppen. En je kunt er echt weken op lezen zonder dat het ding leeg raakt. Dat is wel iets anders dan de Kobo e-reader die ik had, die was na een dag lezen al weer leeg. Op zich geen ramp maar wel onhandig als je bijvoorbeeld een dagje naar het strand gaat.
Via Marktplaats zocht en vond ik de door mij begeerde Sony e-reader, die nog nieuw was ook. Een zaak in electronica apparatuur deed een magazijnopruiming en dit was een vitrinemodel geweest en verder nooit gebruikt. Ik ben er helemaal blij mee. Hoewel ik ook graag fysieke boeken lees, vind ik een e-reader in bed ideaal. Lekker op mijn zij liggen lezen met een echt boek gaat niet fijn maar met een e-reader wel. Ik lees dus vaak twee boeken tegelijk: een overdag en een e-book voor in bed voor het slapen gaan. Tenzij één van de twee boeken te spannend is om weg te leggen, dan wijk ik hiervan af.
Gisteren stuurde Bol.com trouwens via het contactformulier op mijn blog een bericht naar mij. Ze hadden mijn blogjes over de falende kobo-reader gelezen. Wat uit dat contact voortkwam, lezen jullie binnenkort hier.
Over naar boeken en lezen! Wat las ik de afgelopen tijd?
Ik las de nieuwste Elisabeth George, deel zoveel in de inspecteur Lynley-serie: Dag des oordeels. In deze serie wordt telkens een misdaad opgelost door het duo Linley en Havers die zich steeds meer ontwikkelen naarmate de serie vordert. Lynley is de beschaafde aristocraat die niet hoeft te werken maar dat wel doet, als inspecteur bij Scotland Yard. Havers is zijn slonzige assistente die rebels is en dingen op haar eigen manier aanpakt, waardoor ze continu in de problemen komt met haar meerderen. Problemen die Lynley moet oplossen door haar de hand boven het hoofd te houden. Verder is er een liefdeslijn waar ik niet op ingaan zal gaan wegens spoilers als je net bij deel 1 wil gaan beginnen.
Nou dat was in een notendop de achtergrond van deze serie. Het nieuwste boek gaat verder met de bekende thema’s terwijl de dood van twee personen wordt onderzocht, de zelfmoord van een jonge man en de dood van een bekende feministische schrijver.
Ik vond het allemaal iets minder dit keer. Maar dit kan ook aan mij liggen, een zekere Lynley-moeheid heb ik wel na 19 delen in deze serie. Maar, het is op zich wel weer fijn geschreven leesvoer, het leest vlot weg en hoewel niet heel erg spannend, is het wel een goed tijdverdrijf. Voor Lynley-fans is het toch een aanrader als je net als ik gewoon de serie volgt. Ben je een Lynley-maagd dan raad ik je aan om bij het eerste boek (‘Totdat de dood ons scheidt‘) te beginnen en ben – je afhankelijk van je leessnelheid – de komende maanden lekker onder de pannen.
Een andere auteur van wie ik ook vrijwel alles wel lees is Lisa Gardner. Net als Elisabeth George een thriller schrijfster. Haar nieuwste boek ‘Tot op de bodem‘ is het derde boek waarin Tessa Leoni één van de hoofdrollen speelt. Naast het drama dat moet worden opgelost – Nicole Frank overleeft een auto-ongeluk en blijft roepen om Vero, een klein meisje dat echter niet wordt gevonden en in het niets lijkt te zijn opgelost – gaat het over de ontluikende relatie tussen Tessa Leoni en Inspecteur Wyatt.
De zoektocht naar Vero vangt aan maar gaandeweg ontstaat er twijfel of ze überhaupt wel bestaat of dat Nicole haar verzonnen heeft, dan wel ze niet allemaal op een rijtje heeft. Het boek leest makkelijk weg maar ik vond de hele verhaallijn erg ongeloofwaardig en vooral erg warrig door de vele flashbacks. Ik vind het geen aanrader.
Vandaag las ik ‘Het kleine paradijs’ uit, van Victoria Hislop. Het geeft een prachtig tijdsbeeld van Griekenland vanaf het einde van de Eerste Wereldoorlog tot nu. Omdat ik eigenlijk weinig tot niets weet van de recente Griekse geschiedenis, vind ik het geen eenvoudig boek om te lezen. Historische personages die worden genoemd zeggen me weinig en daarom moet ik soms een bladzijde eens overlezen of terugbladeren om het echt goed te kunnen volgen. Maar het verhaal is schitterend, geschreven vanuit het perspectief van Dimitri, een jongen uit een rijk milieu en Katerina, een meisje dat uit haar dorp Smyrna in Turkije wordt verdreven naar Griekenland en daar als vluchtelinge haar leven weer opbouwt. Tijdens de vlucht raakt ze haar moeder kwijt – in de chaos om bij de boot te komen – en sluit ze zich bij Eugenia aan, een vrouw met twee dochters in de leeftijd van Katerina, op dat moment 6 jaar.
Veel aandacht gaat uit naar de conflicten tussen Turkije en Griekenland aan het eind van WO1 die onder meer een gigantische bevolkingsuitwisseling tussen de twee landen op gang bracht. Moslims werden naar Turkije gestuurd in ruil voor Christenen die naar Griekenland gedwongen werden te verhuizen. Iets waar ik niet van op de hoogte was.
Na de Eerste Wereldoorlog gaat het leven weer verder maar is er een constante dreiging, door hongersnood, agressie van Italie en Duitsland en de erop volgende Wereldoorlog, de jodenvervolging en het verzet van de communisten tegen de bezetter, de conflicten na de oorlog tussen de communisten en de gevestigde orde en de voormalige collaborateurs die alleen maar beter werden van de oorlog, de militaire coup na de oorlog. Dit en nog veel meer komt allemaal voorbij gezien door de ogen van Dimitri en Katerina die hun levensverhaal aan hun kleinzoon vertellen, als hij vanuit Engeland bij hen op bezoek is. Heftig verhaal, mooi geschreven en een echte aanrader.
De volgende op mijn te lezen stapel is ‘Ik heet geen Miriam‘, van Majgull Axelsson. Ook van haar las ik meerdere boeken. Dit boek gaat over een Roma-vrouw die om te overleven in de oolog een andere identiteit aan heeft genomen. Als 85-jarige overlevende van de holocaust blikt zij terug op haar verleden.
Vanavond begin ik – eindelijk – met ‘Pogingen iets van het leven te maken‘ van Hendrik Groen, dat op mijn e-reader staat. Ik ben heel benieuwd, de één vindt het hilarisch en de ander wordt er somber van omdat blijkbaar de staat van ons zorgstelsel wel heel treffend beschreven wordt.
Welk niet te missen boeken lazen jullie de afgelopen tijd?
Min of Meer's ME-Plein 
Ik ben ook niet erg tevreden over mijn kobo. Hij loopt steeds vast en is dan een tijdje niet te gebruiken, vreselijk als je graag leest en midden in een boek zit. Helaas mijn Sony weggegeven, omdat er geen lampje op zat en de Kobo wel. Nog een aanrader: Het Keukenhuis, ik las het via de vakantie en was een paar dagen van de wereld..
LikeLike
Ik heb de Dag des Oordeels toevallig laatst ook gelezen en vond hem net als jij niet echt denderend. Normaal zijn die Elizabeth George-boeken volgens mij leuker. Ik ben nu bezig in de Frieda Klein-serie van Nicci French en heb op de wachtlijst bij de bieb ook de eerste twee boeken van de Rizzoli & Isles-serie van Tess Gerritsen staan, werden me onlangs aangeraden, dus ben wel benieuwd!
LikeLike
Ik ben juist erg tevreden met mijn Kobo e-reader. De accu gaat erg lang mee en vooral de verlichting van het scherm vind ik erg prettig. Vreemd dat onze ervaringen zo verschillen.
LikeLike
Het kleine paradijs spreekt mij wel aan. Lezen op een e-reader is aan mij niet besteed. Boeken die ik daar op heb staan vergeet ik gewoon.
Voordat we op vakantie gingen zag ik bij de ramsj Soerabaja liggen van Pauline Slot. Die nam ik mee en dat was een parel! Hartverscheurend mooi, waargebeurd, verhaal. Over een Nederlands jong echtpaar (de vrouw is oudtante van de schrijfster) in de nadagen van Indie. De man hield dagboeken bij over de tijd dat hij in kampen doorbracht. De liefde voor zijn vrouw houdt hem op de been. En passant lezen we over hoe het was in Indie in de tweede wereldoorlog. Verschrikkelijk. Maar uiteindelijk is het een liefdesverhaal. Soms barstte mijn hart van liefde voor dit stel en soms brak het om het leed.
LikeLike
Ken je ook Linda Fontijn? Schrijft heel fijn!
LikeLike
Bedankt voor je leestips!
Ik heb laatst de boeken van Irma Joubert gelezen.
Echt een aanrader!
Het zijn 2 series van elk 3 boeken en speelt in Afrika.
http://www.irmajoubert.com/boeken/
Groet Lisa
LikeLike
Ik heab het keukenhuis ook gelezen, prachtig verhaal. En wat mij is bijgebleven is Anna, Hanna en Johanna. De schrijfster (schrijver) weet ik niet meer, maar ook een prachtig historisch verhaal.
Groetjes Tineke
LikeLike
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
LikeLike
ben met de Barbarotti serie bezig van Hakan Nesser. De slager van Birma Erg mooi boek en leest lekker weg maar ik denk dat je die al hebt gelezen. Verder kwam ik een schrijver tegen Hakan Ostlundh geen idee nog maar literaire thriller en komt goed uit recensies.ook hè ik 3 delen liggen van Ann Moore; Grace o Malley ben ik ook erg benieuwd naar. Daarnaast lees ik het boekje leren lijden van Martin Appelo, lijkt heel zwaar maar is voor mij zeer verduidelijkend waar ik doorheen ga met rouwproces rondom zoon. Beslist geen negatief boek, kan behulpzaam zijn in een rouwproces op welk gebied dan ook.
LikeLike
Ik heab het keukenhuis ook gelezen, prachtig verhaal. En wat mij is bijgebleven is Anna, Hanna en Johanna. De schrijfster (schrijver) weet ik niet meer, maar ook een prachtig historisch verhaal.
Groetjes Tineke
LikeLike
Ik mag graag boeken van Lisa Marklund lezen en ook Henning Mankel. Momenteel herlees ik de Harry Potter serie.
Ook een parel is 'Vijf Vrouwen” van Aino Trosell.
LikeLike
ik heb zelf ook wat boeken van Elizabeth George gelezen en keek op tv wel eens naar de serie van Inspector Lynley.
Ik ben gek op thrillers en las laatst: Grensgebied van Thomas Kanger
ook de boeken van deze schrijvers lees ik graag: Charlotte Link, Linda Jansma,
Elly Griffiths, Michael Robotham, Lieneke Dijkzeul en Simone van der Vlught
LikeLike
De eerste titels waar ik aan moest denken bij het boek van Victoria Hislop zijn Kapitein Corelli's mandoline en Vogels zonder vleugels van Louis de Berniere. De eerste gaat over de tweede wereldoorlog in Griekenland en de tweede over de eerste wereldoorlog in Turkije, beide vanuit het perspectief van de inwoners in een klein dorp. Prachtige verhalen en ook voor mij een onbekend deel van de geschiedenis.
LikeLike
Ik vond 'Pogingen …' echt geweldig. Net als het vervolg (http://www.triltaal.nl/2016/03/13/zolang-er-leven-is-margje/). Erg van genoten.
LikeLike
Hier ook een Hendrik Groen-fan. Het is inderdaad niet alleen maar grappig, er staan ook trieste en ontroerende passages in. Maar of het zo negatief is over de staat van ons zorgstelsel? Ja, er is veel betutteling, en er zijn allerlei stomme regeltjes, en mensen vervelen zich te pletter. Maar voorlopig gaan de leden van Omanido twee keer per maand met elkaar iets leuks doen, en is er altijd voldoende humor en bittergarnituur. Het boek is kritisch ten opzichte van het zorgmanagement, maar de klaagcultuur van de Henk Krol-bejaarden die alles maar op een presenteerblaadje willen hebben krijgt er evengoed van langs.
LikeLike
Ik ben ook tevreden. Ik doe wel 1,5 maand met de accu. Soms is de letter ineens extreem groot of extreem klein en niet veranderbaar, dat is me in de kleine 2 jaar dat ik de reader heb, 3 x overkomen en ik lees vrijwel iedere avond. Ik zet de reader uit met de rode knop en dan weer aan en dan is het probleem opgelost.
Net als Martine vind ik de reader in bed ideaal. Naar aanleiding van je bericht van vandaag heb ik 'Ik heet geen Miriam', van Majgull Axelsson, op mijn e-reader gezet. Dank voor de tip, ik ben benieuwd!
LikeLike
Ik ben gek op de boeken van Sante Montefiore. De laatste die ik las heette dacht ik 'De vuurtoren van Connemara'. En dat vind ik een van haar beste boeken.
LikeLike
Je weet toch dat Hendrik Groen een pseudoniem is van een Amsterdamse bibliothecaris?
LikeLike
Ja,dat weet ik! De arme man had graag onbekend willen blijven naar zijn identiteit is toch uitgelekt in de media.
LikeLike
Ik ben nu dus bezig met dat boek over de Russische goelags en dat is toch interessant! Het is erg goed geschreven, met veel anecdotes, dus erg toegankelijk. Neusvleugels die als straf verwijderd worden enzo, mensen die jaren moeten lopen voordat ze eindelijk op hun bestemming aankomen… Doe mij de 21e eeuw maar. En ons kikkerlandje. 🙂
LikeLike
Top Francien,ik wilde precies hetzelfde schrijven. Martine, ik ga Hislop lezen! Bedankt voor de tip!, Frank
LikeLike