Geen categorie

Op zoek naar de ontspanningsknop

Martine

Gisteren had ik een rustige verjaardag. Mijn moeder en een vriendin kwamen een ijsje eten en een bakkie doen en dat was dat. In de namiddag vertrok kind naar zijn werk tot half tien in de avond en M. en ik keutelden wat. Ik wisselde in de tuin lezen af met liggen in bed in onze slaapkamer. De temperatuur daar is goddank weer normaal, nu we in de avond en nacht de ramen open kunnen houden omdat het kattenvolk weer helemaal is hersteld.

Deze week heb ik alleen een afspraak bij Beter Horen en de fysio. Verder ga ik wat bijtanken en wat vakantievoorbereidingen doen. Omdat we dit jaar voor het eerst een rolstoel mee nemen moeten we wel zeer aangepast inpakken. Hoewel ik een hele handige inklapbare rolstoel heb, neemt hij natuurlijk wel veel ruimte in beslag en kunnen we voor de rest niet heel veel mee nemen. Gelukkig heb ik dit keer een huis gehuurd inclusief beddengoed en handdoeken dus hoeven we alleen maar onze kleding mee te nemen, wat badhanddoeken en wat eten. Ik neem qua eten mee wat ik in Frankrijk niet goed kan krijgen of waarvan ik de gok niet wil nemen om zonder te komen zitten, zoals glutenvrije pasta of glutenvrije crackers en cichoreikoffie.  En eten voor onderweg natuurlijk, aangezien ik bij het gemiddelde benzinestation nooit iets kan vinden dat veilig is voor mij om te eten.

Deze week wil ik ook benutten om de ontspanningsknop te zoeken. Na zoveel weken kattenstress kost dat wat moeite omdat ik wat stress betreft naadloos overga in pré-vakantiestress. Ik ben één van die mensen die zich voor vertrek vertwijfeld afvraagt waarom ik toch weer een vakantie heb geboekt. Maar eenmaal onderweg komt de zin meestal wel opzetten. Behalve vorig jaar, toen kwam de stemming er maar niet in. Een combinatie van slecht weer, overgangsperikelen en heimwee en een omgeving die achteraf gezien gewoon niet zo handig is voor een ME-patiënt.

Dit jaar heb ik dat hopelijk met de rolstoel weten te ondervangen. En ik hoop natuurlijk dat het privézwembad mij het ultieme vakantiegevoel gaat geven. Ik voel me een beetje decadent maar ben er wel blij mee. Nu kan ik op dagen dat de mannen op stap zijn heerlijk wat dobberen op een luchtbedje in dit zwembad:

Zeg nu zelf, dat ziet er toch heerlijk uit! Ik denk dat ik die ontspanningsknop al gevonden heb. Ik blijf gewoon lekker naar deze foto kijken 😉 .

Gepubliceerd door Martine

ME-patiënt sinds 2008. Woont samen met vriend Mischa en twee katten. Onze zoon van 22 is het huis uit.

18 gedachten over “Op zoek naar de ontspanningsknop”

  3. Grapjas 🙂 Je bedoelt dat kleine kliertje ergens tussen onze oren. Dat kerntje van de cortex. En dan vooral de afstelling daar van. Was dit niet de Amygdalatraing. Gaan visualiseren. Wat je braaf doet. Hoop dat tie pakt. En in dat standje blijft staan.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  7. Dat ziet er echt heerlijk uit! Bij ons nemen boeken altijd de meeste ruimte in in de bagage 😀 Heb je ook nog een wasmachine in het huisje? Dat scheelt ook veel meenemen namelijk! En hoezo decadent? Beetje luxe mag best op vakantie. Ik wil daar namelijk altijd minder hoeven te doen dan thuis.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  10. Tsja, hoe herkenbaar. Waarom moeten we ook alweer ieder jaar op vakantie. Waarom doen we onszelf dit aan? Een jaar of tig terug had ik mezelf beloofd nooit meer op vakantie te gaan, man wat gaf dat een rust in mijn hoofd (heb jij dat ook niet eens overwogen?). Maar goed, ik ben natuurlijk niet alleen, dus gaan we af en toe nog wel. Zo luxe mogelijk in de zin van dat ik zo min mogelijk zelf hoef te doen en dat er een mooi plekje is om te rusten (zoals jouw zwembad :-)). Ik wens je een topvakantie, komt vast goed als je er eenmaal bent.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Zeg het maar!