Nou daar ging ik dus, mét een rollator. Het viel me 100 % mee qua onwennigheid en schaamtegevoel. Geen last van gehad, nou ja, misschien een fractie van een seconde. Maar ook qua steun viel het mee. Het ding is bijzonder wendbaar en ik heb er heel veel steun aan tijdens het lopen. Dat ik om de paar minuten even kan zitten en uitrusten is ook super natuurlijk.
De afgelopen week ging ik maar liefst twee keer naar buiten. Zomaar. Niet om van A naar B te gaan – dat is dan meestal van huis naar fysio – maar om frisse lucht te snuiven, vogels te horen, het lekker koud te krijgen, me laten besnuffelen door nieuwsgierige honden en moe zijn omdat ik daadwerkelijk iets deed.
Dat ik afgelopen week alle verplichtingen en plannen schrapte, was een goed plan. Daardoor verschoof alles van MOETEN naar MOGEN, een subtiel ander gevoel levert dat op. De agenda zo leeg houden maakt bovendien dat ik echt achter mijn energie kan hobbelen en op een goede dag iets te kiezen heb, in plaats van dat ik mijn energie aan de onderhoudsmonteur van de ketel geef, voorafgaand een slechte nacht heb (altijd voor een afspraak, mijn brein slaat daar van op hol) en er drie dagen van bij moet komen.
Ook van tien minuten lopen moet ik bijkomen, gemiddeld twee dagen merk ik. Maar het voelt anders omdat ik bijkom van iets waar ik op dat moment zelf voor kies. Het is bovendien energie die ik aan mezelf uitgeef. Na 11 jaar ziek zijn kost het me nog steeds moeite niet te vergeten dat het oké is mezelf voorop te stellen.
Het is altijd zoeken naar welke beweging mogelijk is. Ook omdat grenzen voortdurend opschuiven. Zoals het nu is, gaat alle aandacht naar praktische zaken. Dat betekent dat ik slim moet plannen. Zo stoomde ik de eerste keer dat ik liep eerst even wat groente voor de lunch, haalde soep uit de vriezer voor het avondeten, ging toen even liggen en daarna aan de wandel. Thuiskomend in de wetenschap dat ik daarna niets meer hoefde en kon uitrusten.
Als ik iets heb geleerd, dan is het dat ik tóch in beweging moet blijven. Want gaan liggen lost niets op en maakt het vaak juist erger heb ik gemerkt. Al is niet gaan liggen op een slechte dag overigens nóg erger. Een gekmakende paradox dus.
Bewegen dus, wanneer het kan. En met bewegen bedoel ik niet sporten of graded excercise, dát werkt niet bij ME weet ik inmiddels. Maar bewegen door de spieren in beweging te houden, voorzichtig, met zachtheid, zonder te verzuren, het brein en lijf laten herinneren wat bewegen is. Op die manier lukt het me toch vaak de grenzen iets op te schuiven. Beter word ik er niet van maar het helpt wel bij de schommelingen die er nu eenmaal altijd zijn.
Dus ga ik voorlopig lekker door met mogen in plaats van moeten. Bij de dag leven en voelen wat kan en wat niet kan en me daarnaar gedragen.
Min of Meer 
Misschien heb ik het al eens geschreven: als je stil ligt en in gedachten bewegingen maakt, bv schaatsen of knieheffingen, voor bovenlijf appeltjes plukken en zwaaibewegingen door armen rond lijf te zwaaien dan doen je spieren daadwerkelijk ook een ietsepietsje mee.
LikeGeliked door 1 persoon
Als dat waar is, dan beweeg ik best veel 😀 In de praktijk doe ik het net als Martine, kleine beetjes, als ik voel dat het kan.
LikeGeliked door 1 persoon
Vandaag is het ook al zo heerlijk buiten.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, ik zag het. Maar douchen had meer prioriteit vandaag 😅
LikeLike
Oh jammer joh. Ik heb het wel gedaan. Vanmiddag nog eens.
LikeGeliked door 1 persoon
Jazeker, met zachtheid bewegen is prima. Spieren even laten weten dat ze mogen , even, en later rusten, goed hoor!
LikeGeliked door 1 persoon
Martine, een paar jaar geleden kón je volgens mij een heel stuk meer…heb je er een zicht op wanneer het slechter is beginnen gaan, en misschien een idee waarom? Ik vind het super dat je blijft stukjes schrijven! (Voor ons, de lezers dan ;-)) en goed dat je af en toe eens aan jezelf denkt. (Want je bent het waard!) 😉 tja, ‘beterschap’, of ‘sterkte’ kan ik je misschien niet wensen, maar weet dat er heel veel mensen met je meelezen en aan je denken. groetjes, nina
LikeGeliked door 1 persoon
Ja Nina, toen kon ik idd veel meer.
In mijn beleving is t achteruitgegaan sinds 1,5 jaar. Eigenlijk vanaf dat de keuken werd verbouwd. Dat was meer dan ik aankon denk ik en daarna ben ik niet meer omhoog gekrabbeld.
LikeLike
Fijn om te lezen dat je lekker buiten bent geweest. Zo fijn! En altijd beter dan binnen liggen liggen vanwege betere lucht en zonnekracht en spieractiviteit. Echt super!
Echter … waar ik ook bij De gematigde Optimist al eens over reageerde: Het woord MOGEN, in tegenstelling tot moeten hier, vind ik helemaal niet positief. Mogen impliceert dat je er toestemming voor nodig hebt. Van wie dan, denk ik, of waarvoor? Wees gewoon blij dat je naar buiten KUNT, er zijn zat mensen die dat niet kunnen, of ze nu moeten, willen, mogen of niet … KUNNEN, dat is voor mij het grootste geluk.
LikeLike
Ach ja, als dat woord maar voor mij werkt, daar gaat t nu om
LikeLike
Wat fijn dat het zo goed uitpakte met de rollator! En dat je eindelijk echte rust kan pakken door te mogen i.p.v. moeten.
LikeGeliked door 1 persoon
Wow, wat een enorme stap voorwaarts: van moeten naar mogen!!! En vervolgens je ernaar gedragen. Oke, ik weet als geen ander dat het leven er soms dwars tegenin druist en je weer van je koers af haalt wat frustrerend genoeg is. Maar met gefocust blijven op mogen ipv moeten maak je reuzensprongen. Dat is ook mijn dagelijkse motto. (maar de praktijk blijkt erg weerbarstig voor mij). Ook wij komen er wel, we doen het alleen anders. Je bent een powervrouw. Een relaxte dag vandaag.
LikeGeliked door 1 persoon
“mogen in plaats van moeten. Bij de dag leven en voelen wat kan en wat niet kan en me daarnaar gedragen.”
Zeer mooi verwoord en iets waar ik zelf dagelijks mee worstel! en nog een vraagje, slik je carnitine voor de verzuring? Sinds ik carnitine slik voor de verzuring heb ik een stuk minder pijn klachten en kunnen mijn spieren meer aan
LikeGeliked door 1 persoon
Nee wel lang geslikt maar het doet niets voor mij. Ik slik sinds een half jaar magnesium malaat, dat helpt goed. Spieren zijn meer ontspannen. Ik blijf wel gewoon verzuren maar herstel er iets sneller van.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, magnesium werkt inderdaad ook vaak. Ik slik nu rond de 7 of 8 maanden carnitine alleen eerst deed het bij mij ook niks. pas toen ik van 330 mg naar 5 g per dag ging maakte het echt een groot verschil
LikeGeliked door 1 persoon