Lezen

De laatste tijd verslind ik boeken alsof het chocola is. Ik ben lekker op dreef! Wat las ik onder meer de laatste tijd?

De vrouw van de boekbinder – Belinda Starling
Helaas schreef deze auteur maar een boek, vlak na het verschijnen van ‘De vrouw van de boekbinder’ overleed ze. Dat is heel jammer want het smaakte naar meer. In dit boek volgen we Dora Damage die in 1859 de boekbinderij van haar vader van de ondergang probeert te redden. Na het overlijden van haar vader heeft haar man het bedrijf overgenomen maar door zijn reuma heeft hij steeds meer problemen om zijn beroep uit te oefenen. Ze raken klanten kwijt en lopen inkomsten mis. Om te voorkomen dat ze naar het armenhuis moeten, neemt Dora stiekem het bedrijf over. Ongehoord in deze tijd waarin het voor vrouwen verboden was dit beroep uit te oefenen. Voor de buitenwereld lijkt het alsof haar man nog het bedrijf runt en de boeken bindt maar achter de schermen doet zij al het werk.

Het feit dat zij een vrouw is en eigenlijk helemaal niet het vak van boekbinder mag uitoefenen, maakt haar kwetsbaar en al snel komt ze in de greep van een groepje aristocraten dat verboden werken wil laten binden. Omdat het goed betaalt gaat ze hierin mee maar meer en meer raakt ze verstrikt in intriges en complotten en is haar situatie eigenlijk nog meer kwetsbaar dan voorheen. De drang naar lijfsbehoud en eten is groter dan haar normbesef.

Mooi en spannend boek met geweldige beschrijvingen van het Victoriaanse Londen. Wel vond ik af en toe de beschrijvingen van het bindproces wat té uitgebreid en daardoor langdradig. Maar zeker een aanrader. In mijn bieb was het helaas niet meer, daarom heb ik dit boek op mijn Kerstmisverlanglijst gezet en gekregen.

Björnstad – Fredrik Backman
Toen ik hier twee weken geleden jubelde over ‘Een man die Ove heet’, de debuutroman van Backman, kreeg ik vanaf meerdere kanten de reactie dat andere boeken van Backman niet dat niveau bereikten. Nu kan het toeval zijn maar het volgende boek dat ik van hem las was ‘Björnstad’, zijn zesde boek en ik vond het fenomenaal en véél beter dan Ove. Ove was een tussendoortje, een paaseitje waar je vrolijk van wordt. ‘Bjornstad’ is een chocoladetaart met noten én chocoladesaus.

Eerlijk is eerlijk, het was wel even moeilijk in het verhaal te komen door het voortdurend wisselende perspectief. Er is namelijk niet één hoofdpersoon. Als er al een hoofdpersoon is, dan is het Bjornstad, de stad waar alles zich afspeelt. Het is een klein Zweeds stadje diep in de bossen. Leven is daar meer overleven. Er is niet veel. Winkels zijn gesloten, er is nu alleen nog maar een grote supermarkt en een kroeg waar de ontslagen fabrieksarbeiders rondhangen. De fabriek staat op het punt van omvallen want er is niet voldoende werk. Maar een ding heeft Bjornstad nog wel en dat is ijshockey. Alles staat in het teken van de club.

Als het juniorenteam van de club kans maakt om landskampioen te worden, komt alles en iedereen in het stadje in een soort ketel terecht waarna gebeurtenissen al snel naar een soort kookpunt leiden. Centraal staat de hoop dat als het juniorenteam wint, de stad betere tijden gaat kennen. Want een winnend team trekt investeerders. De teamleden worden op handen gedragen, er is een cultuur die uitdraagt dat alles wat goed is voor de club, goed is voor iedereen. Grensoverschrijdend gedrag wordt getolereerd, want de club gaat voor. Tot iemand het niet meer pikt en tegen de stroom inzwemt.

Meer details kan ik niet prijsgeven want anders ga ik de clou vertellen. Maar wat een prachtig boek! Over hoop en moed om tegen de stroom in te zwemmen en geheimen aan het licht te brengen.

Ik las dat er een vervolg is verschenen op dit boek, ‘Wij tegen jullie’, dat heb ik natuurlijk meteen gereserveerd bij de bieb.

Meisje met de parel – Tracy Chevalier
Niet alles wat ik las, vond ik mooi. Een grote teleurstelling vond ik ‘Meisje met de parel’ van Tracy Chevalier. Haar boek ‘De onschuld’ heb ik verslonden (ik schreef er hier over). Dat boek gaat over een familie die na een persoonlijke tragedie naar Londen verhuist om als meubelmakers voor een circus te gaan werken. Prachtig boek met geweldige beschrijvingen van het 18e eeuws Londen. Ik reserveerde ‘Meisje met de parel’ en sloeg het vol verwachting open. En viel in slaap, sorry.

Ik las over Griet die als dienstbode in Delft gaat werken in het huis van de beroemde schilder Johannes Vermeer. Gaandeweg krijgt ze steeds meer het vertrouwen van deze schilder en dat zorgt voor spanningen in het huis.

Ik vond het saai en langdradig en waar ik de beschrijvingen in ‘De onschuld’ prachtig vond en Londen echt tot leven kwam, deed dit boek me helemaal niets. Het geeft wel een mooi tijdsbeeld van de Gouden eeuw maar ik vond met name Johannes Vermeer heel vlak beschreven. Het blijft mij volstrekt onduidelijk waarom hij nu zo gecharmeerd is van Griet en haar zoveel verantwoordelijkheid geeft. Maar goed, ik ben dus die ene persoon in Nederland die dit een stom boek vond. Kan gebeuren toch?