Afgelopen week was wat heftig. Ik voelde me niet heel jofel en als er dan iets gebeurt, heeft dat grote impact. Dinsdag was Dibbes zoek. Wie hier meeleest weet dat ik een nogal manische kattenmoeder ben. Omdat alle katten hier een verleden hebben, zijn ze snel van slag. En ik ben ook snel van slag met een immer overprikkeld ME-brein. Dus dat Dibbes dinsdag ineens uren zoek was, deed me bepaald niet goed.
Waarschijnlijk is hij ervan door gegaan toen S. hier na school met wat vrienden ging kaarten in de tuin. Zeker weten doe ik het niet, want ik had hem sinds een uur of 12 in de middag al niet meer gezien. Nadat alle pubers het huis weer hadden verlaten, was de verwachting eigenlijk dat hij ergens onder een struik vandaan zou kruipen. Gerrie deed dat wel. De jongens gingen door de voordeur naar buiten en Gerrie kwam op hetzelfde moment door de keukendeur naar binnen.
Maar Dibbes niet. Nou kan hij altijd al iets heftiger reageren dus bedacht ik dat hij waarschijnlijk iets meer tijd nodig had. Maar tegen etenstijd was hij er nog niet en toen werd ik ongerust. Dat is zacht uitgedrukt want ik draaide wat door. Meneer kwam uiteindelijk om half 8 opdraven en tegen die tijd was ik veranderd in een jankend hoopje ellende en hield ik er 2 dagen flinke hoofdpijn aan over.
Ik reageer nogal buitensporig op stress met dank aan de ME. Ik ben altijd al wel iemand geweest met een goed ontwikkeld gevoel voor drama maar sinds ik ME heb schiet ik continu van de meeste lullige dingen in het rood, zowel fysiek als mentaal. Nou is een kat die zoek is natuurlijk niet lullig maar de meeste katten zijn wel eens een paar uur pleite. Ik kan dan niet goed relativeren, zeker omdat het Dibbes is, een voormalige zwerver die een zeer vaste routine heeft sinds hij hier woont, bij voorkeur bij mij in de buurt is en als hij al op stap is, dan bestaat dat eruit dat hij door de voordeur naar buiten gaat en dan door de steeg wandelt om door de keukendeur weer naar binnen te gaan. Of hij gaat in de voortuin onder een struik zitten wachten tot ik de voordeur weer opendoe.
Nou ja, veel drama om niets dus. Het slachtoffer in kwestie ligt heerlijk naast me te slapen nu.
Later in de week was er wel een echt drama en daar reageerde ik in eerste instantie redelijk rustig op vreemd genoeg. De klap komt eigenlijk nu pas. Ik ging donderdag op de scooter naar de bewegingsbanken en raakte betrokken bij een ongeluk. Ik werd aangereden door een andere scooter. Mijn schuld, ik moest voorrang verlenen en schatte de snelheid van die andere scooter verkeerd in. Ik en mijn scooter kwamen met de schrik vrij maar de andere scooter moet wel flink opgelapt worden. De bestuurder had wat schaafwonden en last van zijn enkel.
Hij wilde op dat moment niet naar een arts – er was 10 meter verderop een huisartsenpost en ik bood aan hem te brengen – omdat hij onderweg naar een examen was. Na zijn examen is hij wel even naar een huisarts geweest. In de avond ben ik naar hem toe gegaan om de verzekering te regelen.
Ik ben me rot geschrokken. Zeker ook omdat het niets voor mij is. Ik kijk altijd goed uit, rijd nooit door rood licht en geef altijd voorrang wanneer dat moet. En toch gebeurde dit. Ik kan alleen maar blij zijn dat het niet erger is afgelopen.
Dit hele gebeuren was voor mij overigens een druppel wat de scooter betreft. Ik heb deze scooter sinds vorig voorjaar omdat een elektrische fiets voor mij geen optie meer was. Helaas ben ik afgelopen jaar heel snel verder achteruit gegaan in mogelijkheden en is de scooter moeilijk te hanteren voor mij. Op de standaard zetten of op slot zetten kost spierkracht die ik eigenlijk niet meer heb (zo’n ART slot is echt loodzwaar). De scooter was bedoeld om mijn bewegingsvrijheid te houden maar M. heeft mij de afgelopen maanden heel vaak bijvoorbeeld naar de fysio moeten brengen omdat ik me niet goed genoeg voelde op de scooter te zitten.
En zo werden steeds meer dingen een probleem. Even naar Beter Horen? Ik kan de scooter daar niet voor de deur parkeren omdat het een voetgangersgebied is. En dus moet ik dan alsnog een -voor mij- flink stuk lopen. Dus stel ik dat soort dingen steeds vaker uit tot het moment dat ik weet dat iemand me kan brengen en ik alsnog afhankelijk ben.
Een ander nadeel is de herrie die eruit komt (bezinemotor) en waar ik soms erg overprikkeld van raak. Het getril van de motor zorgt er bovendien voor dat mijn spieren erg heftig reageren als ik iets langer heb gereden. Uiteindelijk drong het heel langzaam tot me door dat de scooter prima voor mij is als ik een goede dag heb, maar op een slechte dag lost het niets op. En het ongeluk versnelde dat besef. Hoewel de oorzaak van de aanrijding daar natuurlijk helemaal niets mee te maken had, was het wel in één klap klaar. De beslissing heeft niets met angst te maken want ik heb mezelf gedwongen meteen weer op de scooter te stappen en ben zaterdag ergens naar toe gereden. Het is nu gewoon tijd voor iets anders.
De scooter wordt verkocht en in plaats daarvan komt er een scootmobiel. Ik heb al een proefrit gemaakt. Mijn indruk is dat een scootmobiel veel lichter hanteerbaar is, het maakt geen herrie, er is geen gedoe met zware sloten en ik hoef geen spierkracht die ik niet heb te gebruiken om het ding op een standaard te zetten. Ik kan dan ook op slechtere dagen zelfstandig naar bijvoorbeeld de fysio gaan.
Dat was dus de nuchtere beslissing. Ik heb de afgelopen jaren wel geleerd om te kijken naar wat de beste oplossing in verschillende situaties is. Dat betekent dat ik vanwege mijn gezondheid vaak iets moet loslaten, ook al wil ik dat helemaal niet. Vasthouden aan een beeld van mezelf werkt uiteindelijk alleen maar in mijn nadeel. Rationeel weet ik dat heel goed en ik weet zeker dat ik ga genieten van de mogelijkheden die een scootmobiel me gaat geven. Maar toch ben ik even in een flinke mineurstemming. En dat mag ik vind ik. Even een paar dagen mokken en dan hop, door naar de volgende fase.
Min of Meer 
Je hebt groot gelijk!
LikeGeliked door 1 persoon
ik zou ook liggen mokken &*%$zooi!
LikeGeliked door 1 persoon
Mijn buurvrouw mist al dagen haar kat. Bij elk berichtje springt zij direct in haar auto.
Met zo’n scoot ben je prima mobiel. Een kennis is zelf met een electrische rolstoel naar de binnenlanden van Suriname geweest.
Jou wens ik mooie uitstapjes iets dichter bij huis.
Opbeurende groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een week zeg….pff maar fijn dat Dibbes weer heelhuids terug is en dat jij bij de aanrijding niks mankeert… Ik wens je veel veilige km’s straks op je scootm en dat je zo je bewegingsvrijheid weer terug krijgt!
LikeGeliked door 1 persoon
Verstandig besluit en toch ook wel een emotionele stap. Zodra je hem hebt eerst even lekker oefenen. In eerste instantie dacht ik het allemaal wel direct te kunnen met een scoot… niet echt handig van me… dus draaien, keren en randjes bleken ik echt opnieuw te moeten leren😁 maar gaf destijds wel veel vrijheid. Ook in het ziekenhuis waren daardoor de afstanden weer te doen. Vooraf na gaan of scoot mee naar binnen kon of buiten moest blijven was ook prettig en een regen poncho voor de scoot en incidenteel mijzelf bleek voor mij geen overbodige luxe. Tas tussen de benen bleek niet handig! Gaf veel geklungel en concentratie verlies. Dus.. gefeliciteerd met je nieuwe aanstaande vervoersmiddel!
LikeGeliked door 2 people
Ja elke stap achteruit is moeilijk te verteren.
Niet te vergelijken met jouw situatie maar de stap van gewone fiets naar driewieler was voor mij ook zo lastig, nu ben ik er zo blij mee!
LikeGeliked door 1 persoon
Bij mij zorgde een scootmobiel ook voor veel spierpijn door de trillingen. Hopelijk voelt het voor jou beter!
LikeGeliked door 1 persoon
Pufff. Je liet me schrikken door de titel. Dat was erg geweest. Opgelucht door de rest van de tekst.
LikeGeliked door 1 persoon
Sterkte, is geen gemakkelijke beslissing, en toch weer een hele stap.
Ik heb zelf sinds mijn 30e een scootmobiel ivm neurologische schade die ik overhield aan lymfeklierkanker. Hoewel het destijds even slikken was ben ik er erg blij mee: bewegingsvrijheid + mensen helpen je ook wat gemakkelijker. Ze kunnen immers zien dat er ‘iets’ aan de hand moet zijn.
Let op de accu en de vering: een te klein model is eleganter en makkelijker in kleine ruimtes, maar vaak slechter qua bereik en zitcomfort. De kleine modellen trillen ook harder, en dat doet pijn. Ik heb een joekel met supervering en een soort fauteuil erop;). Je kon deze destijds via de wmo aanvragen bij je gemeente, waarna er naar inkomen een eigen bijdrage werd berekend. Ik weet niet of een dergelijke regeling nu nog bestaat of voor jullie handig zou zijn. Maar daar hebben jullie vast zelf al naar gekeken.
Ik wens je vele scootmobielkilometers!
Nogmaals sterkte,
Carolina
LikeGeliked door 1 persoon
Gelukkig dat Dibbes gewoon weer terugkwam en dat jij en de andere scooterrijder er redelijk vanaf gekomen zijn. De scootmobiel zal je mobieler maken dus van een stap achteruit is geen sprake, je kunt weer gemakkelijker alleen ergens naar toe gaan! Maak een goede keus, neem rijles (als dat nodig is) en geniet ervan!
LikeLike
Gelukkig kwam Dibbes binnen redelijke tijd weer thuis. Moeilijk,weer iets,dat niet meer gaat. Ik hoop,dat je snel de voordelen van de scootmobiel ontdekt.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat zul je veel plezier hebben van de scootmobiel. Het is wennen en niet leuk voor je zelfbeeld, maar vergroot je mogelijkheden en je wereld. Het remmen is even een verandering, maar joh wat een vrijheid geeft het terug!
LikeGeliked door 1 persoon
Ja dat remmen vind ik erg onlogisch, voelt ook wat onveilig.
LikeLike
Slechte timing voor verkoop van de scooter. In Amsterdam moet iemand zijn scooter nu ook kwijt. Permanent. 🙂
LikeGeliked door 2 people
In Amsterdam zeker slechte timing. Hier valt het wel mee hoor.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een schrik weer, en ik kan me ook goed voorstellen dat de overstap naar een scooter wel weer emotioneel een stap voor je is. Al snap je rationeel dat het een slimme beslissing is.
Ik hoop dat je er echt van gaat genieten. Petje af hoe je je steeds weer bijstelt.
Groeten, Arianne
LikeGeliked door 1 persoon
Och lieverd, wat een schrik, en een kat kwijt, ook al was het maar tijdelijk en een aanrijding. Gelukkig is dat allemaal goed gekomen. En ja nu even slikken en toegeven dat een scootmobiel toch misschien wel beter is voor je. Laat je goed voorlichten zodat je de voor jou beste oplossing krijgt. En als die drol eenmaal verteert is ben je blij met de vrijheid die het je geeft. Maar tot dan een flinke knuffel.
LikeGeliked door 1 persoon
Snap dat het een hele stap is… K voor je!
LikeGeliked door 1 persoon
Kan me voorstellen dat het idee van een scootmobiel nodig hebben niet zo leuk is, maar ik hoop dat je er straks veel profijt van zult hebben. Je kunt dan echt van deur tot deur, sommige modellen mogen zelfs naar binnen, dus er zitten ook voordelen aan.
Die Dibbes moet zich toch wat voorspelbaarder blijven gedragen, scheelt een hoop stress 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Pfff ja even niet zo blij zijn snap ik na zo’n week. Veel sterkte en veel succes met de scootmobiel
LikeGeliked door 1 persoon
Sterk dat je iedere keer weer een beslissing neemt die grote impact heeft. Een teleurstelling waar je dan toch het beste van maakt. Geniet van het mooie weer dat vergroot in ieder geval de zelfstandigheid.
LikeGeliked door 1 persoon
Tsjonge dat is ook allemaal niet niks. Je mineurstemming kan ik me goed voorstellen. Wat een schrik ook, zo’n ongeluk met een scooter. Dat gaat je natuurlijk niet in de koude kleren zitten.
LikeGeliked door 1 persoon
Sterkte & knuffel!
(Zelf helpt het me om me eerst helemaal diep in dat gevoel te wentelen vóór ik verder kan. En ongegeneerd tegen iets/iemand/de muren klagen vind ik ook een fijne.)
Je hebt recht op ‘even mokken’, want, man, dit zijn geen makkelijke dingen!
LikeGeliked door 2 people
Mijn kat is jaren geleden spoorloos verdwenen en ik heb hem echt 2 jaar lang gezocht. Nu kijk ik nog naar hem uit. Ik mis hem. Is 4 jaar geleden.
Ach mijn Vlammetje…….
Stress; wat is het toch verdomd moeilijk om stress te vermijden he.
Ik heb PTSS en probeer ook zo min mogelijk stress te hebben maar het komt overal vandaan, de buurman die op zijn kind scheld, dingen op TV, de man die altijd een muziekje wil, een vriendin die iets onaardigs zegt of ik denk dat het onaardig is.
Ik hoop dat het snel weer beter zal gaan met jou en dat alles weer normaal is en dat die monsters rekening met je houden en niet meer weglopen of ziek worden.
lieve groetjes
LikeGeliked door 1 persoon