Wat ik nu moet doen
Is ontspannen in een kramp
Stil staan in de storm
Niet wegrennen voor de tijger
Wat ik nu wil doen
Is actie ondernemen
Grote stappen zetten
Flinke meters maken
Wat ik nu moet doen
Is een stap terug doen
Nietsdoen, rusten
Plat liggen
Wat ik nu wil doen
Is hard gillen
De haren uit mijn kop rukken
Of op zijn minst iets kapot gooien
In plaats daarvan
Wiebel ik met mijn tenen
Verbazingwekkend
Met hoeveel emotie
Je dát kunt doen
Ik vond het schrikken, je vorige post. Hoe je ingehaald werd door ME en alles wat er bij komt. Hoe jij, die toch zoveel al leek te weten voor ME en over wat er aan de hand was met je, toch dan zo geconfronteerd werd met de nieuwe bevindingen. Wat moet dat af en toe ( of vaak) hopeloos voelen, dat je denkt dat je al het goede doet en dat dat misschien wel averechts gewerkt heeft. Ik hoop zo ontzettend dat je door de nieuwe leefregels, medicijnen en begeleiding langzaam vooruitgang zal gaan zien, voelen,merken. Heel veel sterkte gewenst. Maar weet, voor de poezen maakt het niet uit hoe je bent, wat je kan, als je er maar bent om tegen aan te liggen. En om het niet zwaar te maken sluit ik af met en Netflixtip: Casketeers. Klinkt wel zwaar, de uitvaartwereld, maar ga kijken en glimlach en lach. Ik vond het meesterlijk.
Groetjes!
LikeGeliked door 2 people
Daar kan een tenenlezer weer heel veel mee. Wiebel ze!
LikeGeliked door 1 persoon
Sterkte martine, ik vind het echt zo sneu!
LikeGeliked door 1 persoon
Helemaal eens met Hannie, bewondering.
LikeGeliked door 1 persoon
Hoi Martine,
afschuwelijk, ik kan me helemaal voorstellen dat er heel veel emotie in die ene teen zit. Wat een machteloze, frustrerende situatie zo. Eerlijk en moedig dat je het durft te laten zien zoals het is!
Soms is het leven gewoon pijnlijk en hard. Ik heb me regelmatig afgevraagd in hoeverre het verloop van jouw ziekte een eigenstandig proces is waar je misschien wel wat invloed op hebt maar dat je linksom of rechtsom toch in deze situatie gekomen zou zijn. Domweg omdat er ‘iets’ in je lichaam (niet) werkt waar nog geen oplossing voor is. We willen graag controle over ons leven en welzijn, maar we hebben het maar beperkt. Dat is aan de ene kant diep frustrerend en aan de andere kant bevrijd het je van ‘domme eigen schuld’, ‘wat als’ en meer van die verwijtende poppetjes ergens in een ladekast 😉
Je doet het goed meisje, vrouw, moeder, partner, vriendin, poezenliefhebster en alles dat je nog meer bent!
Je doet het goed want je doet wat je kan!
Een liefdevolle, zachte knuffel van hier!
LikeGeliked door 1 persoon
Respect!
LikeGeliked door 1 persoon
Dag Martine,
Wat jij wiebelen met je tenen noemt, noemt mijn Mensendiecktherapeut ‘een voetvuist maken’. Even flink je tenen krommen en proberen je voeten op en neer te bewegen. Niet helemaal hetzelfde als wiebelen, maar mij geeft het altijd een gevoel van kracht. En het helpt me op mijn voeten te staan, dus het is geen onzin. Wiebel maar lekker en denk dat je een vuist maakt.
Afra
LikeGeliked door 1 persoon
Oh ik kan het me indenken. Wat frustrerend moet het zijn….
LikeGeliked door 1 persoon
Het is hartstikke vervelend allemaal. Maar wat heb ik een respect voor je gezin en familie. Zij steunen en zorgen voor je.
Jammer dat je wereld klein is.
LikeGeliked door 1 persoon
Diep respect voor jou, ik stuur je maar weer een virtuele knuffel want ik weet niet wat te zeggen 🤗
LikeGeliked door 1 persoon
Heel herkenbaar. Goed beschreven.
LikeGeliked door 1 persoon
Liefs!
LikeGeliked door 1 persoon