❤️ Dascha & Oscar ❤️

Mijn vriendin Dascha heeft ernstige ME. Net als ik ligt ze in een donkere kamer. Net als ik heeft ze een zoon. Oscar wordt volgende maand vijf.

Omdat de klachten van Dascha zo ernstig zijn, ze wordt bijvoorbeeld heel erg ziek van geluid, kan zij niet bij haar zoontje wonen. Ze woont bij haar ouders die haar verzorgen en Oscar woont bij zijn vader.

Dascha ziet Oscar dus alleen als het kan, als zij goed genoeg is. Door de coronacrisis kon ze Oscar maanden niet zien. Onlangs zagen ze elkaar weer en ze vertelde hoe fijn en bijzonder het was.

Als moeder voel ik in mijn hele lijf hoe dit is, hoe dit voelt en wat dit met een moeder doet. Ik schreef voor haar onderstaande tekst. Ze vroeg of ik dit wilde delen op het blog. Want als we het hebben over de impact van ME op het leven van ons en onze gezinnen, is gescheiden worden van je kleintje omdat je te ziek bent hem dagelijks te zien, toch de ergste nachtmerrie van een moeder. Dit is wat ME doet.

Voor Dascha

Om mama te zijn met ME
Moet je afscheid nemen
Van wat je had gewild
Gehoopt of verwacht

Dat doet vast pijn
Als een hand
Die te hard
In jouw hart knijpt

Maar echt wezenlijk contact
Zit niet in wat je doet
Maar in wat je bent

Jouw kindje heeft
Geen verwachtingen
Het is zoals het is
Hij geniet als hij je ziet
Voor hem is dit normaal
Jij bent zijn mama

En voor hem is dat genoeg

❤️

(tekst en foto geplaatst met toestemming van Dascha)