❤️ Geluk ❤️

Vanmorgen werd ik achterlijk vroeg wakker van de pijn. Het was nog donker buiten. Ik kan dan twee dingen doen, pijnstillers slikken of het even uitliggen omdat het soms wat wegtrekt.

Voor de pijnstillers heb ik crackers nodig. Eerst een crackertje, dan pijnstilling. Anders heb ik straks weliswaar minder pijn maar moet ik kotsen. Ook niet de bedoeling.

De crackers waren op. Ik krijg namelijk per dag een afgepaste hoeveelheid uitgereikt. Geef je mij meer, dan vreet ik alles op. Het woord matig is mij niet bekend.

Ter verdediging kan ik zeggen dat ik vanwege de voedselintoleranties een heleboel niet eet en droge crackers zijn voor mij inmiddels het equivalent van een hazelnootschuimgebakje. Zo bezien is mijn leven geweldig, want ik eet meerdere malen per dag gebak.

Ik wilde Mischa vanwege het tijdstip niet storen door om crackers te vragen en besloot te doen alsof ik sliep. Alleen lag ik niet lekker. Dus begon ik mijn kussen wat beter te positioneren. Het lag namelijk aan mijn kussen dat ik niet lekker lag. Stom kussen!

Omdat onhandigheid mijn tweede naam is, zwiepte ik met het kussen iets van het tafeltje naast mijn bed af. Dat gebeurt dagelijks. Bekers met water, ontsmettingsmiddel, pillen, zout, alles eindigt op de grond.

Lezers met orthostatische intolerantie weten waarom er zout naast mijn bed staat, voor de overigen is dit een wellicht intrigerende vraag waar ik niet op in ga nu, want het om het gevoel van urgentie van de situatie over te brengen, richten we onze aandacht op iets anders: wát had ik dit keer van het tafeltje gezwiept?

Mijn pillendoosje. Dat doosje is zo eentje met vakjes. Ik heb vier vakjes voor de dag en daar zitten de pillen in die belangrijk en niet te missen zijn. Omdat ik vanwege brainfog meteen vergeet of ik een pil wel of niet heb geslikt, is dit na de zoveelste vergissing aangeschaft. Een dubbele dosis bètablokkers slikken is best eng. Maar niet slikken ook. En een dubbele dosis mestinon betekent een poeplawine 😳.

Pillendoosje op de grond is paniek. Het deksel zit namelijk niet vast. Heel fijn voor handen zonder kracht maar absoluut klote als je het laat vallen. Pillen onder het bed is niet de bedoeling. En gevaarlijk met vier katten. Ik denk niet dat een kat het overleeft als hij mijn dagdosis pillen naar binnen werkt.

Hoe groot is die kans, hoor ik je denken? Geloof mij, heel groot. Een kat doet er alles aan om een pil die wij bij hem naar binnen proberen te werken uit te spugen. Tactieken als verstoppen in lekkers, worden meteen doorzien en lacherig onderling besproken. Maar pillen op de grond die niet voor katten zijn bedoeld, oefenen een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit. Leer mij een kat kennen.

Dus lag Mischa in alle vroegte onder het bed naar pillen te zoeken. Terwijl hij oogste, telde ik wat er nog miste. En daarna waren we wakker en bleven we wakker. Nu had ik pijn, was de dag gefokt begonnen en guttegut wat een gedoe toch.

Naar de wc dan maar. Inmiddels was het licht geworden. Ik voelde de kou uit het openstaande slaapkamerraam komen. En ik rook iets! Ik stak mijn kop uit het raam en rook de herfst. In alle vroegte had ik uitzicht op een lege wereld die naar herfst ruikt. Het park waar we aan wonen is nog groen maar de herfst hangt al in de lucht. Mijn favoriete jaargetijde. ❤️  Ik denk de kleuren en de spinnenwebben met dauwdruppels er gewoon bij.

Als jij degene bent die vanmorgen vroeg met hond in het park liep en een vrouw uit het raam zag hangen, dat was ik. Ik probeerde niet te ontsnappen, ik was intens gelukkig. De herfst is gearriveerd en ik was er bij.