Het is dus zaak voor de viervoetigen om de tweevoetigen nauwlettend in de gaten te houden. En dan met name het voedseluitgiftepunt. Ik word daarom rond etenstijd achtervolgd, gadegeslagen – soms meestal dwingend aangestaard – en hier en daar wordt wat actie ondernomen om mij aan te moedigen het juiste te doen.
Dat begint bij voorkeur vroeg in de ochtend en het zijn altijd dezelfde katten die me wakker maken. Moos en Gerrie zitten meestal keurig beneden te wachten tot we verschijnen maar Smoes en Dibbes hebben een andere aanpak.
Dibbes parkeert zich tegen de tijd dat ik ga slapen 9 van de 10 keer tegen mijn buik aan. Enerzijds uit bezitsdrang en behoefte aan samenzijn denk ik. Anderzijds zou het me niet verbazen dat die plek ook handig is omdat je het dan meteen weet als het mens wakker wordt en er iets gaat gebeuren. Zoals brokjes geven!
Smoes ligt meestal op het voeteneind. Moos ook. Tegen de tijd dat het licht wordt reageren ze allebei heel anders. Moos loopt naar beneden en gaat daar niet al te ver van zijn bak staan wachten. Maar Smoes blijft. En staat paraat. Heel erg paraat. Inmiddels weet hij dat het niet gewaardeerd wordt als hij over me heen gaat lopen en prakken terwijl ik nog slaap. Iets wat hij wel regelmatig heeft gedaan en wat werd bestraft met een tijdelijke verbanning uit de slaapkamer.
Dát maakte grote indruk dus zit hij zich tegenwoordig enorm in te houden terwijl ik slaap. Stokstijf zit hij daar, met zijn ogen wijd open naar mij starend, zie ik als ik stiekem door mijn oogleden gluur. Stiekem, want als hij weet dat ik wakker ben kan ik het wel vergeten. Hij staart en staart en zit als een standbeeld zo stil. Hij kan alleen wel stilzitten maar niet stoppen met spinnen.
De gedachte aan eten én het feit dat het elk moment kan gaan gebeuren doet een spinmachine aanslaan die een vergelijking met een motorboot met gemak doorstaat. En dat hoor ik. Terwijl ik uitgeplugd ben. En dan echt bijna niets hoor. Dat is knap hoor.
Zodra ik mijn grote teen beweeg, springt Dibbes op en rent weg. Maar komt ook meteen weer terug. Waar blijf je nou! Eten! Nu! Kom op! Waar blijf je nou!
Zodra Smoes die bewegende teen heeft gespot, springt ook hij op. Rent over mij heen, gaat staan prakken alsof zijn leven er van af hangt, duwt Dibbes opzij die mij in blinde paniek komt halen want het duurt allemaal veel te lang.
Wat de heren niet in de gaten hebben is dat één teen bewegen niet betekent dat je het bed wilt verlaten. En mocht je toevallig toch het bed willen verlaten, dan is het handig als er niet twee katten in de weg zitten die aan hun mens vastgeplakt zitten.
Vroeger dacht ik dat spinnen van katten altijd een teken was van blijdschap of ontspanning. Tegenwoordig weet ik dat het heel veel betekenissen heeft. Het kan voorpret en spanning betekenen zoals bij Smoes, bij de gedachte aan lekkere hapjes. Het kan tevredenheid betekenen of een uiting van genegenheid zijn, naar mij als mens toe. Het komt ook wel voor dat Dibbes bij de dierenarts op de behandeltafel keihard gaat knorren. Een uiting van stress in combinatie van afhankelijkheid tonen naar mij toe, denk ik dan.
Geen kat spint hetzelfde. Het is net zo persoonlijk als het stemgeluid van een mens. En de intensiteit kan per situatie verschillen maar ook zeker per kat. Smoes klinkt dus als een motorboot en als hij tegen mij aanligt en spint dan heb ik altijd het idee dat ik op een motorisch massagebed lig.
Gerrie daarentegen, die horen we bijna niet en ik voel zijn gespin ook vrijwel niet. Geheel passend bij zijn ingetogen karakter. Dibbes spint steeds harder naarmate hij langer bij ons woont. Dat is dus een gevalletje aangeleerd gedrag. Hij neemt dat vast over van Smoes. En Moos? Die spint soms hard, soms zacht, soms niet. Hij houdt er niet van in hokjes te worden gestopt en vindt überhaupt al die aandacht wat ongepast. Houd daar mee op!
De vergelijking van Smoes met een motorboot is natuurlijk wat overdreven maar wisten jullie dat er een kat is – Merlin – die wereldrecordhouder spinnen is? Zijn gespin produceert 67,8 decibel. Dat schijnt vergelijkbaar te zijn met het geluid van een vaatwasser of wasdroger. Zeker weten dat Smoes daar met gemak overheen komt.
Sommige mensen scheppen op over hun kinderen. Anderen over hun kat.
Min of Meer 
Geweldige observatie weer en met zoveel liefde beschreven. Blijf vooral doorgaan met opscheppen over je katten!!!!!! In tegenstelling tot het opscheppen over kinderen gaat het opscheppen over katten nooit vervelen.
LikeGeliked door 1 persoon
Haha, dat jij daar tegen kan vind ik heel knap. Ik vond (vind) het al irritant als mijn kinderen mij uit mijn slaap haalden, laat staan als de kat het zou doen. Ze mogen mij de hele dag lastig vallen, maar kom niet aan mijn slaap 😀 Je begrijpt het vast al: onze kat mag niet in de slaapkamers. De kinderen wel hoor, zolang het op die van hunzelf is 😉
LikeGeliked door 2 people
Ik weet niet beter. Ik heb wel eens geprobeerd ze allemaal uit de slaapkamer te verbannen. Maar dan gaan ze voor de deur staan jammeren. De hele nacht. Bij een volgende generatie katten ga ik het anders aanpakken.
LikeLike
Ik zit weer te grijzen achter de computer. Ik hoop dat je blijft “opscheppen” over de katten. Ja dat anders aanpakken bij die volgende generatie ………. 🙂 Mijn eerste generatie mocht absoluut niet in de slaapkamer, de tweede op bed, de zoveelste generatie mag al onder de dekens als het koud is.
LikeGeliked door 1 persoon
Oh, wat een prachtig verhaal. We kunnen wel een wedstrijd houden tussen Smoes en Herrie, die kan er ook wat van 🙉. Ik probeer Herrie nu weer te trainen, na deze fantastische zomer en alle deuren openstonden, om niet voor het raam te gaan staan miauwen, dat hij naar binnen of buiten wil. Maar de kattenluikjes te nemen en niet denken dat dit baasje wel de hele dag klaar staat voor hem. Een half uurtje miauwen en mij zielig aankijken moet ik (met moeite) negeren en soms geeft Herrie het dan op en gaat door de luikjes. Moet je zien, als het regent, hoe snel hij binnen kan zijn.
Hij mocht ook altijd bij mij op bed slapen, maar nu het kouder wordt heeft-ie ineens ontdekt hoe lekker het is, onder de dekens. Steeds word ik wakker, als meneer Herrie zich van genot uitrekt en zijn nagels in mij slaat.
Ik geloof, dat ik verder ga trainen en hem voortaan maar beneden laat slapen !
Achter mijn tuin hebben we een groot grasveld en van de zomer ging ik daar vaak met Herrie spelen bv een touwtje over het gras laten glijden. Steeds vaker kwam hij mij ophalen om daar weer te gaan spele. Dan rende hij voor mij uit, met de staart helemaal scheef. Het is een schat !!
LikeGeliked door 1 persoon
Haha een kat heeft nou eenmaal personeel 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Heerlijk weer je katten verhaal ! Zelf word ik wakker gemaakt door Mikki omdat ze aan mijn gezicht gaat zitten snuffelen in mijn haar gaat rommelen of probeert heel onhandig mijn dekbed op te tillen .Op mijn kussen gaan staan trappelen is ook een optie .Geweldig toch hoe poezen ons bezig houden .
LikeGeliked door 1 persoon
Geweldig, hier word ik blij van! Mijn oude kat Wouter ging altijd keihard spinnen als we oogcontact hadden. Dan lag hij aan de overkant van de kamer en troffen onze blikken elkaar, hup, dan ging die motor al aan, heerlijk. De katten nu zijn iets ingetogener met spinnen, ze zijn natuurlijk ook nog jong en hebben het altijd hartstikke druk hihi
LikeGeliked door 1 persoon
Wat heb je dat weer beeldend verteld. Ik zie en hoor het helemaal voor me. Schitterend verhaal.
LikeGeliked door 1 persoon
Fijne ochtendrituelen.
LikeGeliked door 1 persoon
Moet zooooo vreselijk lachen
Ik weet van mezelf, dat wanneer je geen zin hebt of het is nog geen tijd, ik het niet kan negeren en er ontzettend gespannen van wordt
Dat is natuurlijk wat ze willen: dat je zo gespannen wordt dat je toegeeft aan hun drang, en soms (vaak) hebben ze geluk.
LikeGeliked door 1 persoon
hihih héél herkenbaar wat je schrijft 🙂 bij ons mogen ze ook op bed hoor, ik vind het gezellig en zelfs een gemis als er geen kat tegen me aanligt. Alleen onze ‘kleine’ ligt het liefst op mij, m’n borstkas of op m’n zijde…dat vind ik minder, geen enkele van zijn voorgangers heeft dat ooit gedaan,zo zie je maar elke poes is anders 😉
liefs floortje
LikeGeliked door 1 persoon
hier net zo! “Als jij niet uit jezelf komt, dan kom ik je wel halen!” Bij onze Nick draait het leven ook maar om dat ene ding…. eten 🙂 We hebben al veel katten gehad en elk is op zijn/haar eigen manier altijd maar met eten bezig. Eten uit de ander zijn voerbak (die van jezelf eerst heel snel leeg schrokken!) eten halen uit de afval container bij de buren (sorry buren :-D) en dagenlang pogen om het kastdeurtje open te krijgen waar het blik met kattenbrokjes achter staat. Herinneringen waar we nu nog steeds smakelijk om kunnen lachen.
LikeGeliked door 1 persoon
Grappig en herkenbaar. Onze twee poezenkinderen slapen op zolder maar zo rond half zeven krijgen ze eten van mijn man die dan gaat werken. Helaas kennen onze schatten geen weekend, zoals je zult begrijpen. Om de beurt staan ze voor de slaapkamer te miauwen totdat wij opstaan en voor eten zorgen. Geen dag slaan ze over.
LikeGeliked door 1 persoon
Heel herkenbaar. Niet bij ons thuis (wij hebben geen huisdieren), maar zoon en schoondochter hebben nu nog drie katten. Waren er vijf. Twee zijn helaas overleden.
Als ze op vakantie gaan, een weekendje weg of laat thuiskomen, geven wij de beestjes eten. Als je binnenkomt staan ze je op te wachten, strijken langs je been en volgen je overal.
Hun slaapkamerdeur staat ’s nachts ook open. Omdat ze idd de hele nacht voor de deur liggen janken. En ze liggen graag op bed, tussen hun in, op hun hoofd.
Ze zijn gek op de beestjes en andersom ook.
Net als jij. Je schrijft altijd heel liefdevol over het beestenvolk. Ze hebben het getroffen bij jullie. En dat weten ze ook!
Lies Joanne
LikeGeliked door 1 persoon