Vaak zeggen mensen dat ik moet volhouden als ik wat deel over mijn gezondheid. Naast ‘sterkte’ is ‘hou vol’ denk ik toch wel het meest gedeelde hart onder de riem dat ik krijg. Hoewel heel goed bedoeld, vind ik het toch wel een wat vreemde opmerking. Het impliceert een keuzevrijheid die ik niet heb. Volhouden doe je met iets dat eindig is. Je loopt bijvoorbeeld 5 kilometer hard en die laatste kilometer sleep je jezelf voort. Dan is het fijn als iemand je dat laatste stuk toe schreeuwt dat je moet volhouden.
Nou zou dat natuurlijk fijn zijn als dat in mijn situatie ook van toepassing is – dat ik de laatste paar meter ren onderweg naar een glorieus werkend lichaam – maar zo zit het helaas niet in elkaar. Ik weet niet wáár ik sta op de weg van ziek naar gezond en ook niet of er een afslag komt, laat staan wat ik aan het eind aantref. Het is voor mij dus helemaal geen kwestie van volhouden. Het is gewoon mijn leven.
In de loop der tijd heb ik geleerd dat alles makkelijker wordt als ik niet in termen van volhouden denk. Mezelf niet vergelijken met anderen helpt ook. Want de rest van de wereld – zeg ik even zonder enige nuance – heeft een keuzevrijheid die ik niet heb. Hoewel ik zeker niet denk dat elk gezond mens continu gillend van pret zijn leven leeft, is er wél een verschil in keuzevrijheid en spontaniteit in vergelijking met mijn leven. Ik kan niet zomaar spontaan besluiten een hapje te gaan eten met mijn vriend. Of naar het strand gaan voor een lekkere lange herfstwandeling. Op sommige dagen kom ik nauwelijks uit bed, dan valt er gewoon weinig te kiezen.
Maar net als dat een gezond mens dus niet 100% gelukkig is, enkel en alleen omdat hij gezond is, zo is mijn leven heus geen continu misère, alleen omdat mijn lijf het niet goed doet. Sterker nog, hoewel ik mijn leven vaak best zwaar vind, zit ik beter in mijn vel dan pak ‘m beet 15 jaar geleden. Ik ben vaker gelukkig dan voorheen. Komt misschien ook omdat ik veel minder verwachtingen heb in vergelijking met vroeger. Laten we wel wezen, een top dag voor mij is een dag zonder al te veel pijn en met wat energie. Als douchen dan ook nog lukt en ik kan mijn kop een keer buiten de deur steken, dan ben ik echt gelukkig.
Grappig genoeg kan ik dat tegenwoordig regelmatig ook zijn als mijn lijf aanvoelt alsof het door een idioot in elkaar is gezet die de IKEA gebruiksaanwijzing niet goed heeft gelezen. Ook op dat soort dagen kan ik geraakt worden, ontroerd worden of heerlijk met de katten in bed liggen knuffelen.
Ik ben de vrouw op de bank. Soms is dat niet genoeg. Maar heel vaak is het dat toch ook wel. Natuurlijk wil ik beter worden maar de hele tijd inzoomen op iets wat misschien helemaal niet meer gaat gebeuren, brengt me niet dichterbij gezondheid. Het voert me wel weg van geluk in het hier en nu.
Een kwestie van focus dus. En van voldoende katten in mijn directe omgeving om mij zoet te houden 😂.
(afbeelding: Spoonie Sisterhood)
Min of Meer's ME-Plein 
Diep respect voor de manier waarop je met je ziekte omgaat.
LikeGeliked door 1 persoon
Het zijn van die standaard zinnetjes hè, omdat mensen niet weten wat te zeggen en toch wat willen zeggen. Ik zal het ongetwijfeld zelf ook wel eens gebruiken, hoe sterk ik ook probeer om het niet te doen. “Hoe gaat het?”, is er ook zo één. Wat moet je daar nu op antwoorden, want je weet dat mensen eigenlijk hopen op het woordje ‘goed’ want dan volgt er geen ongemakkelijk gesprek. Ook daar maak ik me helaas af en toe schuldig aan. Soms bedenk ik me op het moment dat ik het mezelf hoor vragen hoe idioot zoiets is.
Ik vind het echt een gave van je hoe je dit soort dingen en ook je eigen situatie altijd zo beeldend op weet te schrijven. Ik weet zeker dat heel veel mensen van jouw stukjes leren en inzicht krijgen. Dat is iets om trots op te zijn, ook al komt het voort uit iets waar je absoluut niet voor kiest.
LikeGeliked door 2 people
Jolanda , ik vind de vraag ‘Hoe gaat het ?’ geen idiote vraag. Het ligt er helemaal aan hoe de vraag gesteld wordt . Als ik merk dat de ander echt oprecht wil weten hoe het ( vandaag, op dat moment) met me gaat dan vind ik dat alleen maar fijn .
En soms/regelmatig heb ik geen zin om (uitgebreid) in te gaan op hoe het écht met me gaat, dus dan antwoord ik iets in de trant van : ‘Mwoah, het houdt niet over, maar ik heb niet zo’n zin om het er nu over te hebben .” En dan snij ik een ander onderwerp aan.
LikeGeliked door 2 people
Ik vind vaak het moment dat de vraag wordt gesteld, bepalend voor hoe ik het ervaar. Als iemand op bezoek komt, me aankijkt en vraagt hoe het gaat, is dat makkelijker te beantwoorden dan iemand die bij binnenkomst meteen met het zoenen vraagt hoe het gaat. Dat is als welkomstgroet bedoeld, dat besef ik, maar vaak als ik zeg dat het goed gaat dan reageert de ander alsof ik zeg dat ik ben hersteld.
LikeGeliked door 3 people
Annemarie, je hebt gelijk hoor. Het is alleen wel vaak zo dat het zo’n vraag is die even tussen neus en lippen gesteld wordt, op straat bijvoorbeeld. Soms meer vanuit beleefdheidsvorm dan dat mensen werkelijk op het antwoord zitten te wachten.
LikeGeliked door 2 people
Stille groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Wat kan je het toch goed en duidelijk beschrijven, je kan alles zo goed verwoorden. Daar mag je trots op zijn en dat je veel plezier blijft houden met schrijven.
LikeGeliked door 1 persoon
Kun je mij/ons vertellen wat ze zouden kunnen zeggen? Ik probeer zelf iets te verzinnen na het lezen van je stukje maar kan niets zinnigs verzinnen.
En na hoegaathet? en allesgoed? is het meestal niet de bedoeling dat je dat gaat vertellen. fijn weekend
LikeGeliked door 2 people
Nou ik zeg meestal gewoon ‘wat fijn om je te zien’ als begroeting.
Als je meeleven wilt uiten vind ik ‘sterkte’ vaak prima. Of: ‘ik vind het vervelend voor je dat je je zo voelt’. Soms zeggen mensen dat ze niet goed weten wat te zeggen. Dat vind ik ook prima. Want ze geven daarmee wel aan dat ze me horen/zien.
Vaak is het ook ongemak van mensen. Ze weten niet wat te zeggen en flappen er gewoon iets uit. Op zich is dat prima. Ik zal nooit iemand affakkelen omdat hij op zo’n moment het verkeerde zegt.
Maar t is natuurlijk wel een mooie aanleiding om in een blog te verwerken.
LikeGeliked door 2 people
Ik weet nooit wat gezegd 😉 wil je wel een enorm dikke (virtuele knuffel) geven! En je bedanken dat je zoveel met ons deelt, ik haal veel uit je woorden. Liefs Floortje 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Kijk; hier hebben we wat aan 🙂
Prachtig geborduurd gezegd en zo waar. Al naar “Poesjes” gekeken?
LikeGeliked door 1 persoon
Nee, ga ik zo doen, goed dat je het zegt!
LikeLike
Het woord ‘sterkte’ heeft bij mij de lading ‘kracht toe wensen’. En dat kan zowel psychisch als fysiek zijn.
Ik wens je iig heel veel goede dagen toe en een gebruiksaanwijzing in blauw en geel zodat je jezelf in elkaar kunt zetten hoe je wilt zijn.
Herkenbaar dat ziek zijn ook goede dingen brengt. Maar het is nu wel mooi geweest zo.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik doe het ook regelmatig. Ook hier. Waarom? Omdat (in alle eerlijkheid) ik ook niet weet wat je moet zeggen tegen iemand die al zolang ziek is. Is toch ook wel logisch toch? Het is goed bedoeld en mensen laten blijken dat ze meeleven.
Persoonlijk til ik er niet zo zwaar aan.
Ik heb liever dát ze wat zeggen dan helemaal niets.
Onhandigheid is niet erg.
LikeGeliked door 2 people
Fijn, grappig en confronterend, jouw woorden! Ik voel me gehoord door jouw woorden.
LikeGeliked door 1 persoon
Mijn vader zei altijd “rust zacht” als ik weer veel moest rusten. Moest er altijd erg om lachen. Weer eens wat anders.
LikeGeliked door 1 persoon
‘Ik ben vaker gelukkig dan voorheen. Komt misschien ook omdat ik veel minder verwachtingen heb in vergelijking met vroeger’. Toen ik dat las dacht ik, ja, dat is, zo voel ik het ook.
LikeGeliked door 1 persoon
Afgelopen week was erbij 1 vandaag ned 1 een item over ME, heb je dat ook gezien Martine.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja ik heb het teruggekeken
LikeLike