Leven met ME biedt uitdagingen op veel verschillende niveaus. Een van de uitdagingen waar ik tegenaan loop, figuurlijk dan, is het omgaan met emoties.
Voorheen toen ik nog normaal fysiek functioneerde, was mijn manier van omgaan met emoties simpel. Even goed huilen en dan de zinnen verzetten. Bij voorkeur door iets te koken of te bakken. Hoe slechter ik me mentaal voelde, hoe voller het aanrecht stond als Mischa thuis kwam.
Ooit de scène gezien uit Grey’s Anatomy waar Izzie Stevens haar rouw uit door dwangmatig muffins te bakken? Dat ben ik ten voeten uit.
Nu is een van de eerste dingen die mensen geadviseerd krijgen in geval van ernstig verdriet, om de emoties niet te onderdrukken. En vervolgens gaan we massaal uren onder de douche staan, tv kijken, dwangmatig muffins bakken, snoepen, drinken, sporten of ruzie zoeken. Alles om maar niet te voelen of de emotie op zijn minst om te zetten in iets anders.
Niet goed, ik weet het. Maar het andere uiterste waar ik mij nu bevind, is hels. Ik lig en buiten af en toe wat online kunnen zijn, is er geen ontsnappen aan emoties.
Mijn vader had longemfyseem en op mijn vraag of hij nooit eens wilde gillen, antwoordde hij nuchter dat hij daar geen lucht voor had. In die situatie bevind ik mij ook. Ik heb weliswaar lucht zat maar niet voldoende energie om mijn emoties echt te uiten op een manier die bij mij past.
Onlangs verloor ik een van mijn katten. Het verdriet is overdonderend. En ik kan er niet aan ontsnappen, liggend in het donker. Ik draai me om in bed, tast naar de lege plek en schiet vol. Ik probeer naast het voelen, af en toe afleiding te zoeken maar dat is moeilijk aangezien er weinig kan.
Met een accu die voor 5% gevuld is, betekent het bovendien kiezen tussen me wassen of huilen. Elke huilbui doet mij in PEM belanden. Maar onderdrukken maakt het nog erger. Het knalt er soms toch uit.
In mijn wereld die voor het merendeel van de dag bestond uit een bed met vier katten erop, is het overlijden van Smoes alsof ik uit bed ben verdreven en de weg terug niet meer vind. Niets voelt goed en ik kan helaas geen muffins meer bakken om uiting te geven aan die rouw. Jammer, want ik weet zeker dat ze verdomd goed zouden hebben gesmaakt.
Min of Meer 
♥️
LikeGeliked door 1 persoon
😢😢😢😘😘💖
Carola xx
LikeGeliked door 1 persoon
Gecondoleerd nog. Dat is echt een lege plek.
LikeGeliked door 1 persoon
😪❤ hartelijke groet, marijke
LikeGeliked door 1 persoon
geen woorden voor.
LikeGeliked door 1 persoon
Snap zo goed hoe het voelt
Wij hebben onze lieve eigenwijze Lucky meer dan 2 jaar geleden moeten laten gaan
Ik mis haar nog vaak en doet nog steeds pijn
Liefs Adriana
LikeGeliked door 1 persoon
Sterkte❤️🖤❤️
LikeGeliked door 1 persoon
In de tijd dat ik me zo rot voelde (totaal niet te vergelijken natuurlijk maar als voorbeeld) ging ik me mooier kleden, ketting oorbellen en andere kleding combinatie dan voelde me ik ook echt anders en beter.
Hoe is het met je dagkamer?
LikeGeliked door 1 persoon
Ach toch, wat een verdriet. 😪
💔
LikeGeliked door 1 persoon
Ik weet geen woorden om te troosten, voel wel intens medeleven met je!
Wat een verdrietig leven heb je toch, hoop op een wonder voor je en voor nu heel veel sterkte(al klinkt dat ook een beetje hol)
Lieve groet,
Ria
LikeGeliked door 1 persoon
Ik kan geen woorden vinden om te schrijven. Alles lijkt te kort te schieten. Ik kan het me niet voorstellen hoe dat moet zijn: zelfs geen energie hebben om te kunnen rouwen, terwijl het missen zo rauw en pijnlijk is. Lieve Martine, ik denk aan je en ik hoop dat je steun ervaart door de reacties van je lezers!
LikeGeliked door 1 persoon
Beste Martine, een dier verliezen is ongelooflijk vreselijk verdrietig. Ik weet nog hoe ik mij voelde toen onze teckel doodging en mij ook verbaasde dat het ook fysiek enorm pijn deed.
Wat naar dat je zo verdrietig in je bed moet liggen en er ook zo weinig is om je zinnen te verzetten. Dikke knuffel en heel veel sterkte😘
LikeGeliked door 1 persoon
Pffff..dat laatste denk ik ook als ik me herinner hoe goed je kon koken en bakken en daar vooral van genoot.
Wat je nog steeds meer dan goed kan is die emoties overbrengen op papier, nou ja, online. Meer dan goed.
LikeGeliked door 1 persoon
❤️❤️ ❤️
Doet de denken aan mijn diepste depressie-periode. Gelukkig kreeg ik eindelijk
de goede medicijnen, zo jammer dat dat er voor jou (nog) niet inzit.
❤️❤️❤️
LikeGeliked door 1 persoon
leef met je mee 😘
LikeLike