leven met ME·persoonlijk

Op stap

Martine

Omdat het tenslotte herfstvakantie is, bedacht ik dat we een uitje moesten hebben. Dat had zeer zeker te maken met het feit dat we de eerste dagen van de week vooral liggend in bed doorbrachten. Ik omdat ik moe was en kind omdat hij het héél leuk vindt om lang en lui in  bed te liggen, te ontbijten in bed, te lunchen in bed, te computeren in bed. Afijn, jullie snappen wel wat ik bedoel.

Hoewel ik natuurlijk geroerd ben door de wetenschap dat onze puber graag binnen een straal van 1 meter van zijn moedertje verblijft, vond ik dus dat we iets moesten gaan doen. M. was vrij op woensdag, dus woensdag ging het gebeuren.

Utrecht, we gaan naar Utrecht! Dat klonk als een strak plan. Bij het opstaan bleek dat de eindeloze stroom regen van de afgelopen dagen was gestopt en dat de zon zelfs scheen. Dit leidde tot zoveel vreugde dat we weer in bed kropen. Want een koffie in bed is zo fijn opstarten. Afijn, toen we zo tegen 12-en uit bed kropen, was Utrecht toch niet meer zo’n goed idee, want een uur rijden en ‘het is al zo laat en zo komen we op de terugweg vast in de file terecht.’

Alkmaar, we gaan naar Alkmaar! Want ik ben natuurlijk niet voor één gat te vangen. Bovendien had ik stiekem een geheime missie. Ik wilde niet alleen een  leuk uitje, ik wilde vooral weten hoe het zou zijn om in een grote stad rond te lopen. Nu is Alkmaar geen Utrecht of Amsterdam maar het is toch zeker groter dan Hoorn met meer prikkels om te oefenen.

Bovendien is Alkmaar een stukje jeugdsentiment. Vroeger – als in toen ik nog kind was en bij mijn ouders woonde – togen we twee keer per jaar met de eend van mijn moeder (nu heb ik het over een auto en niet over een dier) naar Alkmaar om kleding te kopen. Want kleren kopen was niet goed mogelijk in Wormer, waar ik opgroeide. Daar had je welgeteld één kledingzaak en daar hing voor elk wat wils. Maar ja, als je daar kocht, dan had je kans dat je hetzelfde aanhad als de rest van de klas en veel keus was er niet. Dus gingen we naar de grote stad Alkmaar om in te slaan. En werd ik op zo’n blok in de C&A gezet om kleding te passen (bestaat dat nog?).

Eenmaal in Alkmaar aangekomen bleek dat de lift in de parkeergarage stuk was en dat er alleen nog plek was op het bovenste parkeerdek. Over prikkels en uitdagingen gesproken, dat was een forse! Naar beneden lukte natuurlijk wel maar straks weer omhoog?

Alkmaar zelf was net zo leuk als in mijn herinnering. Naast de geijkte grotere winkelstraten met de V&D, de HEMA’s en de Perry Sports is er ook een deel in het echte oude stadshart met allemaal kleine straten met leuke grappige winkels. De mannen doken een stripwinkel en CD winkel in en ik heb laarzen gepast en niet gekocht (alleen maar omdat ze niet pasten hoor, ik kan met jaloezie de verhalen van Valhalla lezen dat ze met 1 paar laarzen doet, dat lukt mij echt niet). We aten ergens, we kochten een ijsje en liepen veel doelloos rond.

En ineens was het op. De hoofdpijn die ik al sinds begin van de middag had was natuurlijk een waarschuwing. Maar toch overviel het me. Veel te veel mensen, prikkels, dingen om te zien, de gevoelde druk omdat ik vind dat ik het leuk moet hebben. Terug naar de parkeergarage dus en ‘no way dat ik omhoog ga met de trap ik wacht wel hier…. ‘

Thuisgekomen bekeek ik mezelf van een afstandje en constateerde ik met veel verbazing weer eens dat overprikkeling leidt tot volledig hysterisch gedrag. Die constatering is helaas niet zo groot dat het gedrag daarmee gestopt kan worden….Net thuisgekomen besloot ik de schuur op te ruimen en pogingen van M. om dat te voorkomen zorgden voor een enorm gespannen sfeer. Die Schuur Moet Opgeruimd En Wel Nu Want Als Ik Het Niet Doe Gebeurt Er Nooit Iets In Dit Huis. Zo dus. Dat die man mij nog nooit het huis heeft uitgezet is een wonder. Ik vond dat er in de schuur ruimte moest zijn voor de lege potten die overal in de tuin staan. Dus nu is de kliko vol, de planken in de schuur zijn leeg en er staan 5 potjes op de vrijwel lege planken, want zo bezien viel het eigenlijk best mee met al die potten in de tuin.

Na de schuur volgde het avondeten, wat gegrom op de bank en toen naar bed. Nu zit ik weer op de bank en overdenk mijn missie van gisteren. Kan ik meer prikkels aan? Ja, zeker meer dan twee jaar geleden. Heb ik het slim aangepakt? Nee, absoluut niet. Overprikkeld zijn betekent nog altijd het contact met mezelf en mijn lichaam volledig kwijt raken. Ook was het moment van een uitje niet slim gekozen. En bovendien had ik zwaar de pest in dat die laarzen niet pasten. Ik kan heel goed consuminderen maar wat laarzen betreft heb ik de ruggengraat van een weekdier. Nu heb ik mezelf uitgeput en het leverde niet eens een paar laarzen op! Dat betekent dat er vandaag chocola moet gegeten worden, het is het één of het ander…:-). Ik heb mezelf overtroffen in kinderachtig ontwijkend gedrag, applaus voor mezelf! Maar goed, de lunch was lekker en Alkmaar is een mooie stad.

Kunnen jullie ook zo moeilijk doen?

Gepubliceerd door Martine

ME-patiënt sinds 2008. Woont samen met vriend Mischa en twee katten. Onze zoon van 22 is het huis uit.

24 gedachten over “Op stap”

  1. Lieve Martine,
    Misschien heb je het helemaal niet zo slecht aangepakt. De laatste tijd word ik steeds zekerder van het feit dat je (jij, ik, wie dan ook in deze situatie) dit soort dingen niet beter kan aanpakken, omdat het contact met je lichaam verliezen een gevolg is van het overprikkeld zijn. Op twitter lees ik wel eens verhalen van mensen die nooit over hun grenzen gaan en hun lichaam feilloos aanvoelen. Maar ik geloof ze niet meer. Het is volgens mij vergelijkbaar met gezonde mensen die blaten over hun goede baan, mooie huis, nieuwe auto ed; en zo kunnen de minder gezonde mensen zich beter voelen als ze blaten over hoe goed ze al hun beperkingen onder controle hebben. Conclusie: je hebt het hartstikke goed gedaan, wat niet wil zeggen dat de chocola niet mag ;-). En die laarzen komen gewoon de volgende keer.

    Like

    Beantwoorden

  2. Ik moeilijk doen? Gelukkig ken je mijn gezin niet, kan je het niet navragen 😉 zit nu met kleine oogjes , knallende koppijn mijn “zonden” te overdenken 😉 joh natuurlijk herkenbaar! En mijn ruggengraat van een weekdier is; wol. Ach ja ik heb in ieder geval nooit meer koude voeten en zit altijd warm op de bank:) En die laarzen die komen vast wel op je pad !

    Like

    Beantwoorden

  3. Wat een herkenbaar verhaal. Ik zie dit hier regelmatig gebeuren. Niet het overprikkeld zijn,maar over grenzen gaan,die helaas geen alarmbel laten rinkelen. Als de pijn dan komt,zorg ik uit de buurt te zijn.

    Like

    Beantwoorden

  4. Een beetje stiekum moest ik toch wel om je verhaal lachen. Je kunt de dingen zo vol humor opschrijven ondanks dat je waarschijnlijk helemaal kapot nu weer op de bank zit. Wat kan een mens toch complex in elkaar zitten he! Sommige dingen herken ik helemaal niet in je verhaal, maar toch……als ik ze in een andere situatie zet…..ook weer wel. Ik kwam bv. strontsjacherijnig thuis van een winkeluitstapje met dochterlief nadat ik de hele dag naar een bepaald merk kleding had lopen zoeken, terwijl ik al vooronderzoek had gedaan op internet en had geconcludeerd dat dat merk in die stad helemaal niet te vinden zou zijn. En toch blijf ik dan zoeken……idioot he! En vooral thuis kan ik doordraven: dan moet ik die en die klussen in een bepaalde week allemaal gedaan hebben, terwijl ik weet dat ik al een paar afspraken heb staan, waarbij ik natuurlijk vantevoren al weet dat ik met mijn tijd nooit uit ga komen. Dan kan ik aan het eind alleen maar klagen tegen manlief dat ik het allemaal niet gedaan heb gekregen, gek he! En dan denk ik echt ook regelmatig hetzelfde als jij: hoe kan het dat ik nog steeds niet op straat ben gezet door manlief 😉 Maar ach, dat zal hij zich ook wel eens afvragen, want die van mij kan helemaal niet plannen, en dan wil je niet weten hoeveel stress dat soms oplevert. Iedere gek zijn gebrek 😉

    Like

    Beantwoorden

  5. Die laarzen….. ik vraag me af….. misschien…. nee, NIET misschien!!!
    Ga lekker ff online shoppen zodat ze je in de juiste maat kan vinden en koop die laarzen, een kadootje en applaus voor je zelf 🙂
    Soms ist gewoon niet anders maar jezelf dan even verwennen kan je toch een goed gevoel geven.
    Kanjerrrrrr ben je ook he?!?!? De wetenschap en zelfkennis die jij hebt…. zooooo knap!!! 🙂 xxx

    Like

    Beantwoorden

  7. Nee, natuurlijk was dit niet slim aangepakt!! Duh, dat weet jij zelf ook wel! Maar je hebt toch écht deze momenten nodig, om te weten wat dan wél slim is en toch ook nog een beetje een leuk leven te hebben/leuke dingen te doen. Goed geprobeerd (vorig jaar had je niet eens overwogen te gaan) en ach, die laarzen… een mooi excuus om nóg eens een daggie te gaan stappen (wel of niet heel weloverwogen). En mooi toch lege schappen in de schuur, ook al was dat natuurlijk niet echt nodig. Je moet toch ergens heen met je frustratie?! Maak de sfeer weer goed door thuis lekker één van je heerlijke kooksels/baksels te maken wanneer het weer een beetje lukt. Dat verdient hij wel! En jij verdient de chocola!! Smakelijk! groet Esther

    Like

    Beantwoorden

  8. Stiekem moet ik ook lachen om je verhaal. Maar winkelen in een stad, of dat nu Alkmaar of Utrecht is vreet energie. Ik weet niet hoe het komt -teveel prikkels?- maar binnen drie kwartier ben ik gesloopt en wil ik alleen nog maar naar huis. Fijn dat S. nog graag dicht bij zijn moeder is, geniet daarvan! Over een tijdje wil hij misschien wel zo ver mogelijk van zijn moeder vandaan zijn, dat is in ieder geval mijn ervaring. Anyway, het is weer een mooi blogje, hopelijk voel jij je vandaag ook weer wat beter.

    Like

    Beantwoorden

  11. Merel, gezonde mensen die blaten? dus gezonde mensen die aangeven zich goed te voelen, menen dat niet? want dat zou niet kunnen? ik ben 55 en gezond, voel me energiek, heb een mooi bijna afgelost huis, ben moe na een dag werken in een heel drukke winkel, maar niet uitgeput, kan 20 kilometer wandelen, heb daarna wel spierpijn maar niet overdreven, help nu mijn man met het schilderen van de woonkamer, hij schildert en ik maak alles schoon en vanavond koopavond werken…. kortom er zijn wel mensen met energie en een gezond lijf, ik heb daarmee veel geluk dat besef ik, een ding doe ik echter niet, blaten .. ik praat gewoon. Bieke

    Like

    Beantwoorden

  12. Bieke dat schrijft Merel niet. Ze schrijft over gezonde mensen die blaten over hun mooie huis en goede baan en over niet gezonde mensen die blaten over het onder controle hebben van hun beperkingen. Ze heeft het niet over gezonde mensen die zich goed voelen als in energiek en daarover blaten lees maar even terug. Het gaat hier over opscheppen over dingen die je niet onder controle hebt.

    Jij hebt een gezond lijf en koester dat vooral maar ze had het niet over jou maar over mensen zoals Merel zelf en ik die leven met energiebeperkingen.

    Like

    Beantwoorden

  14. Zo maar kom je jezelf dan weer eens tegen 😉 Ik maak me zelf dan wijs dat het het feestje waard was en dat ik daar voor gekozen heb.
    Zo als een ander weet dat tie een kater krijgt van teveel drinken. Wij van te veel doen. Het wordt anders als ik te ver ga omdat ik vind dat het moet ,veroorzaakt door een ander .Om iets wat nu op gelost moet .In een werksituatie bij voor beeld. Waar ik niet heftig kan gaan staan doen vanzelf 🙂 En dan weer dagen spierpijn hebben..Ik hoorde meneer Gupta al zeggen dat zo knallen niet goed voor de Amygdalia is. Dan vindt ik mezelf wel zo,n domme trut.Dat wordt nog wat om dat soort situaties zien te voorkomen. Mezelf niet meer laten lijden/leiden door een ander.
    Beide veel succes om er mee te dealen .Met dat gekke ding 😉
    Groet Irma

    Like

    Beantwoorden

  15. Wat een herkenning dit verhaal (zeker dat jij dit hebt gedaan en niet ik?)
    Vooral dat nog even doorgaan als je al over je grens heen kent is zo herkenbaar. Bij mij komt dat meestal voort vanuit de frustratie dat ik niet 'normaal' ben.
    Het is in elk geval fijn om soms te lezen dat ik niet de enige ben die met dit soort problemen rond loopt.
    Is het slim geweest wat je hebt gedaan? Ja en nee. Je lichaam is misschien niet blij met wat je hebt gedaan, maar het vele plezier wat je eraan beleeft maakt het het waard en zorgt (in elk geval bij mij) juist voor een stukje geluk en een stukje je 'normaal' voelen 🙂

    Like

    Beantwoorden

  16. Kley, was toch die kledingwinkel in Wormer? grappig, ik ben er ook opgegroeid, en ook wij gingen naar Alkmaar om te winkelen.Dus jou jeugdsentiment is het mijne. Groet Dirkje

    Like

    Beantwoorden

  17. Waarom naar Alkmaar als je in Hoorn woont ? Dat snap ik even niet; in Hoorn is het toch ook heel leuk winkelen? En als je het dan zat bent kun je gewoon lekker naar huis! Alleen maar voordelen ;-). Overigens wel heel stoer dat je het geprobeerd hebt.

    Like

    Beantwoorden

  18. Ha, ha, jazeker! Als ik te moe ben geworden, dan krijg ik ook de onbedwingbare neiging tot opruimen en schoonmaken met desastreuze gevolgen. En ja, dan is het huis snel te klein want Alles is Vies en Vuil en Kapot en Hij Ziet Dat Niet. Moeilijk is het, als je zo weinig energie hebt en je “niet normaal” voelt. Bedankt voor dit stukje weer! Groeten, Cora

    Like

    Beantwoorden

  19. Een middagje winkelen, inclusief schoenenwinkel en daarná nog een schuur opruimen? Ik weet zeker dat veel types die blaken van energie dat zelfs niet in hun hoofd halen. Alleen al aan het bedenken van zoiets kun je merken dat je deze zomer flinke bergen beklommen hebt – of juist afgedaald, hoe was't ook weer…
    Zelf heb ik me aangeleerd om niet in het openbaar te verschijnen als ik over de rooie ben en in huiselijke kring te zwijgen.
    'Is er iets?'
    'Niks!'
    'Je bent zo stil…?'
    'Niet'.
    'Kan ik iets voor je doen'.
    'Nee.'
    'Een kopje thee misschien?'
    'NEE'.
    'Zeker weten?'
    'JAAAA!!!'
    'Wat ga je nu doen?'
    'Thee zetten'.
    'Maar…'
    'IK GA GEWOON THEE ZETTEN JA EN HOUD VERDER JE KOP'

    Like

    Beantwoorden

  20. Alkmaar is toch echt wel wat groter dan Hoorn! Daarbij komt dat ik de afgelopen 7 jaar niet buiten Hoorn ben geweest, buiten de vakanties die we hebben (maar vooral doorbrengen in hele slaperig Franse dorpjes. Dus dan eens een dagje een andere grotere stad is toch echt een fijne leuke uitdaging.

    Like

    Beantwoorden

Zeg het maar!