Deze week zag ik het eerste deel van een interessante documentaire over de Vogelbuurt in Amsterdam-Noord. Een buurt waar het merendeel van de bewoners schulden heeft en de Voedselbank op de dag van uitdeling een rij wachtenden tot ver om de hoek van het pand heeft staan. In de 6-delige documentaireserie ‘Schuldig’ wordt een aantal van de schuldenaars uit deze buurt gevolgd maar ook de instanties eromheen: de deurwaarder, de schuldhulpverlening, de Amsterdamse wethouder bij wie het op zijn bordje ligt. Ik heb ademloos zitten kijken. Omdat ik iedereen die aan het woord komt sympathiek vind door hun eerlijkheid in de meest kwetsbare momenten. Ook de deurwaarder blijkt niet de boeman waar mensen hem snel voor houden, ook al zet hij wel een gezin op straat.
Het probleem van de schulden en schuldenaars wordt op een mooie manier van alle kanten belicht. Waarbij het vooral duidelijk is dat de meeste mensen gewoon echt geen geld hebben, laat staan dat ze de schulden kunnen aflossen.
Wat goed duidelijk wordt gemaakt is dat huisuitzettingen niets oplossen, het is probleemverplaatsing. Een gemiddelde huisuitzetting kost de woningbouwvereniging die in de serie genoemd wordt € 7000, plus de gemiste inkomsten uit huur (bron: mugweb). Na de huisuitzetting wordt het probleem verplaatst naar de gemeente. Het duurt in de meeste gevallen jaren voordat mensen weer over een eigen huis beschikken. Al die tijd zitten ze dus (als ze geluk hebben) op een door de gemeente betaalde hotelkamer of slapen ze bij vrienden en familie. Dat laatste komt neer op veel verkassen. Of ze zitten een aantal jaren in een crisisopvang. Hebben ze geluk dan is dat met het gezin samen maar meestal gebeurt dat niet. Na een huisuitzetting zijn er nog steeds schulden. Dat oplossen en afbetalen wordt natuurlijk steeds moeilijker als je geen eigen plek hebt om te wonen. Om die reden heeft woningbouwvereniging Eigen Haard op een gegeven moment meegedeeld geen huisuitzettingen bij gezinnen te doen. Iets wat toch weer gebeurd is.
In het razend interessante boek ‘Schaarste’ waarvan ik hier al wel eens een review plaatste, lieten de auteurs heel overtuigend zien dat de intelligentie van mensen afneemt naarmate ze meer met schaarste te maken krijgen. Het is niet zo dat omdat mensen dom zijn, ze financiële problemen krijgen maar armoede zorgt ervoor dat de mentale bandbreedte afneemt. Kort samengevat: je wordt niet arm omdat je dom bent, je wordt dom omdat je arm bent.
Natuurlijk zijn er mensen die in de problemen komen door hun koopgedrag. Maar meestal gaat het om een combinatie van pech en een opeenstapeling van gebeurtenissen. Hoe moeilijk het is om je aandacht erbij te houden in tijden van stress en verdriet, werd maandag heel mooi en openhartig omschreven door Teunie. Zij vertelde dat ze in de tijd na het overlijden van haar beide ouders (vlak achter elkaar) alles maar liet versloffen omdat ze het – heel begrijpelijk – even niet kon opbrengen. Ze kwam 5 kilo aan door ongezonder te eten maar ook de financiële huishouding kreeg minder aandacht. Er werd meer uitgegeven aan bijvoorbeeld eten in het ziekenhuis maar er werd ook gekozen voor gemak. Post werd niet altijd op tijd geopend en er volgden betalingsherinneringen en aanmaningskosten. Zo ging het een tijdje door. Nu is alles weer op de rit gelukkig.
Dit is Teunie! Kampioen orde en regelmaat. Ik bedoel maar te zeggen dat het iedereen kan overkomen. Er gebeurt iets wat je aandacht opslokt en ineens werkt de routine die je jarenlang opbracht niet meer. Omdat andere zaken meer aandacht vragen. Ikzelf denk dat als je dan niet over een netwerk beschikt van mensen die je kunnen helpen en er alleen voor staat, het heel moeilijk is om eruit te komen. Niet voor niets zijn het juist vaak mensen die alleen komen te staan die problemen krijgen. Ze raken werkloos, worden ziek, hebben meer kosten, missen een betaling, krijgen een aanmaning en voor je het weet loopt een in oorsprong kleine betalingsachterstand volledig uit de klauwen. Om dat op te lossen moet je er aandacht aan kunnen geven en dat is juist zo moeilijk omdat andere zaken meer aandacht vragen. Dat zijn juist weer die zaken die ervoor zorgden dat je in de problemen kwam.
Een kijktip dus voor als je dit onderwerp interessant vindt. Je kunt als je de eerste aflevering hebt gemist hier terugkijken.
Min of Meer 
Er gebeurt iets wat je aandacht opslokt en ineens werkt de routine die je jarenlang opbracht niet meer. Omdat andere zaken meer aandacht vragen. …zelfs een kampioen orde en reegelmaat.
Wat een goede omschrijving, en ja het klopt, ik werkte in de daklozenopvang en het neergaande traject werd altijd ingezet door een paar stressoren als scheiding/overlijden/baanverlies, en dan financiële zorgen die daarop volgden, met als afsluiter de huisuitzetting.
Een deel van de opgevangen mensen komt uit zo'n wijkje als in deze serie, maar een deel was ondernemer, professor, mensen met een (in normale tijden) goed werkend stel hersens. Maar bij stress even niet he.
LikeLike
Niemand wíl schulden. Niemand wíl zijn huis uitgezet worden. Niemand wíl dat het zo uit de klauwen loopt.
Maar het gebeurt toch, en steeds vaker. Ik zie de oplossing in een goede financiele opvoeding van de nieuwe generatie, en 'administratiebanken' in plaats van voedselbanken. Een inloop op het gemeentehuis waar je met je financiele zaken kunt aankloppen vóórdat het schulden en problemen worden. Een aanpassing in het huidige belasting- en toeslagensysteem waardoor mensen niet meer idiote bedragen teveel kunnen ontvangen op voorhand en later weer terug moeten dokken. Er is zóveel wat er meer gedaan kan worden aan preventie, maar men steekt het geld liever in schulden najagen achteraf. En dan verliest iedereen…
LikeLike
PLUS een beetje mededogen met mensen die door het systeem vallen. Mensen die door omstandigheden, beschreven als door min of meer, in dit soort problemen komen. Dat er niet meer met een beschuldigende vinger naar ze gewezen wordt. Door zo'n programma als bijvoorbeeld: een dubbeltje op zijn kant. Altijd erop hameren dat zij de oorzaak zijn van de schulden. (ja bij sommige mensen) Armoede heeft vele oorzaken, komt heus niet alleen omdat men niet goed kan budgetteren.
Joanne
LikeLike
Ik heb het boek Schaarste ook gelezen, en vond de vergelijking met een tunnel erg mooi. Dat mensen die in de problemen zitten als het ware in een donkere tunnel komen, en daardoor geen andere mogelijkheden meer kunnen zien.
Wat mooi dat Teunie zo eerlijk schrijft hoe ingrijpende levensgebeurtenissen haar hierin ook zo beïnvloeden, en dat er daarna een weg terug is!
Huisvlijt
LikeLike
Ik heb ook gekeken. Goed gemaakte serie, ik blijf hem volgen.
Het blog van Teunie had ik ook al gelezen en kan me helemaal voorstellen hoe dat is gegaan.
En niet iedereen heeft zo'n sterk en georganiseerd karakter als zij helaas.
Vooral na ziekte, ontslag en scheiding raken mensen het spoor bijster en zakken snel in de ellende.
Ik voel me altijd zo bevoorrecht en rijk als ik dit allemaal zie.
Hopelijk brengt de serie ook nog wat verbeteringen mee in de regelingen.
En verder zal iedereen er zelf het beste van moeten maken, hopelijk met veel hulp van anderen.
Die man van de schuldhulpverlening was een goeierd zeg. Daar heb ik ook wel eens anderen van gezien in documentaires. …….
LikeLike
Toen wij een grote inkomensterugval hadden, hebben wij er extra de schouders onder gezet om uit de schulden te blijven.
Maar ik realiseer mij heel goed dat wij hierin uitzondering zijn en begrijp ook de mensen die dat niet kunnen.
Nu alles voorbij is zit ik nog wel met de emotionele gevolgen hiervan maar gelukkig heb ik na al die jaren niet ook nog de druk van nóg grotere financiële problemen en heb ook echt medelijden met de mensen waarbij dat wel zo is.
LikeLike
Ik heb het niet gezien maar kan het vast terug kijken. Ik heb van heel nabij meegemaakt dat er schulden kunnen ontstaan door verkeerde ” financiele opvoeding”. Ik pleit zelf vooral daarvoor.
LikeLike
Ik heb het niet gezien maar kan het vast terug kijken. Ik heb van heel nabij meegemaakt dat er schulden kunnen ontstaan door verkeerde ” financiele opvoeding”. Ik pleit zelf vooral daarvoor.
LikeLike
Wat breng je dit goed onder woorden! Ik heb ook al vaker van dichtbij meegemaakt dat mensen er niet zomaar uitkomen (ik deed vrijwilligerswerk voor het Rode Kruis, eerste hulp bij huishoudelijke administratie), terwijl ze zo ontzettend hun best deden. Wat je zegt is heel waar, als je zo weinig geld hebt, is het bijna niet mogelijk om er uit te komen. Iedereen kan best even besparen, maar altijd zuinig moeten zijn omdat je schulden hoger zijn dan je ooit gaat verdienen, is eigenlijk een onmogelijke uitdaging.
En zeker, een goede financiële opvoeding helpt, daar pleit ik ook voor. Toch kun je daarmee niet iedereen behoeden. Soms gaat het ook door andere omstandigheden gewoon heel erg mis. Begrip tonen en echt helpen (door te luisteren en samen beslissingen te nemen) is dan beter dan met een vinger te wijzen naar wie er schuldig zou zijn aan de ellende.
LikeLike
Ik heb de serie ook gezien. Ik ben erg goed bekend met deze buurt, daar ik er in mijn jeugd veel vrienden en vriendinnen had wonen. Toen al was er veel stille armoede in deze wijk. Helaas realiseert nog steeds niet iedereen dat je ook buiten je schuld om in de problemen kunnen raken. Juist deze mensen krijgen niet de hulp die ze zo vreselijk hard nodig hebben. Ik vind het goed dat ook twee kanten goed belicht worden in de serie. Dat de instanties ook echt hun best doen om er samen met de mensen uit te komen.
Ik heb wel van dichtbij meegemaakt dat mensen die er zelf een financieel rommeltje van maken wel hulp krijgen. Dit vind ik dan wel erg moeilijk om te zien. Ik had een vriendin die gewoon weigerde te werken. Ze vond het makkelijker dat ze met allerlei subsidies en ontheffingen er 2200 gulden binnen kwam voor haar en haar dochter, zonder dan te gaan werken. Mij verklaarde ze echt voor gek dat ik werkte voor 800 gulden per maand. Ze gaf geld uit als water en als het op was ging ze huilend naar de instanties want ze had geen geld voor eten voor haar kind en haar koelkast was stuk. Vaak kreeg ze dan wat extra en als ze het goed speelde een nieuwe koelkast. Dit is de reden dat de vriendschap het niet gered heeft. Een jonge gezonde vrouw die weigert te werken, ook al zou de kinderopvang geheel betaald worden, die haar hand op houdt omdat ze gewoon niet wil werken, dat rijmde niet met mijn opvoeding. Haar moeder en zus hadden overig eenzelfde instelling.
Ik heb zelf heel veel respect voor Teunie. Ik lees haar blog heel erg graag en heb echt bewondering hoe ze alles doet. Ik vind haar openhartigheid ook echt heel erg mooi. Je ziet dat ook iemand die zo vreselijk gedisciplineerd is en altijd controle heeft ook door verdrietige en heftige omstandigheden even de grip kwijt kan zijn. Gelukkig is Teunie een sterke krachtige vrouw die de touwtjes weer stevig in handen heeft.
LikeLike
Ik werd erg geraakt door jouw, en ook door Teunies, blog. Want zo is het bij mij gegaan. Mijn vriend overleed en binnen korte tijd daarna nog 3 familieleden. Onverwerkte rouw, depressie, tot de ontdekking komen dat m'n sociale netwerk niet was wat ik had gehoopt, spanningen op m'n werk door reorganisaties…met als gevolg dat ik mezelf (overeten), m'n financiën (administratie niet bijhouden, te veel uitgeven) en m'n huis (kapotte zaken niet repareren/vervangen omdat er geen geld voor was) verwaarloosde. En uiteindelijk heel forse schulden en deurwaarders en zo.
Ik heb gelukkig hulp gezocht en gekregen bij de gemeente waarin ik woon. Ik heb een goede baan met een hoge afloscapaciteit. Ik kon daardoor gered worden met een minnelijk traject en ik kan mijn schulden tot op de laatste cent aflossen. (Nog 2 termijnen! :-)) Ik kan weer plannen maken voor de toekomst en flink gaan sparen.
De hele situatie is wel een eye-opener: het leven is niet 100% maakbaar en nagenoeg iedereen kan in een situatie terechtkomen waarin het allemaal niet meer gaat. Ik had in principe alles mee maar ook mij is het overkomen.
LikeLike
Wat ben ik blij met deze documentaire, zo humaan. Geen wijzende vingertjes. Fijn!
LikeLike
Wat vreselijk verdrietig en heftig wat je allemaal hebt mee moeten maken. Ontzettend knap dat je hulp gezocht hebt en zo hard gevochten hebt om erboven op te komen.
Heel veel sterkte en ik hoop dat je snel mooie plannen kunt maken en deze waar kunt maken. Het is je dik gegund.
LikeLike
Mmmm. Ik vind het een prachtdocumentaire, maar heb ook zo mijn vraagtekens. Heb als 'maatje' (gaat via een voedselbank)toch wel veel te maken met cliënten die vinden echt overal recht op te hebben. Van sigaretten tot alcohol tot voedingsmiddelen die hier wegens de kosten niet in huis komen. En als ik dan uitleg dat wij de kinderen kraanwater mee naar school geven (en dat ook zelf drinken), nauwelijks vlees eten en na de dood van ons huisdier geen nieuw diertje namen wegens de kosten word ik vaak niet geloofd. Want ik ben toch rijk (ja, omdat we weinig uitgeven, duh). En anderen mensen hebben het allemaal maar makkelijk en zij niet. Dat is zelden waar. Veel mensen hebben meer keuzes dan ze beseffen. Daarnaast zien ze dikwijls niet welke offers andere mensen brengen. Maar: een heleboel mensen staan open voor tips hoor, en krijgen hun leven zo toch op de rit!
Groetjes, Marian
LikeLike
Vreselijk wat jouw is overkomen en wat goed dat je hulp hebt gezocht en gevonden.
Nu weer uitkijken naar de toekomst.
LikeLike
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
LikeLike
Ik heb wel gezien bij mensen in de omgeving hoe snel het gaat als er iemand ziek is. Veel extra kosten, net zoals Teunie beschrijft. Benzine voor heen en weer rijden, auto reparatie, overnachtingen in ronald huis, eten moet nog…en dan nog aanpassingen aan het huis enz…je zit zo in de problemen
LikeLike
Dank jullie wel, Marga en Marianne. Lief!
LikeLike
Ik heb de uitzending ook gezien en was erg onder de indruk. Het is inderdaad die wisseling van perspectief die het zo interessant maakt, niemand is persé goed of slecht, en je kunt je verplaatsen in hun situatie.
En inderdaad, het kan iedereen overkomen. Ze zeggen wel eens dat we gemiddeld maar twee loonstrookjes verwijderd zijn van echte armoede. Als je geen buffer hebt, en je ontvangt twee maanden geen salaris, kunnen de betalingsachterstanden al gauw zo hoog oplopen dat je niet meer uit de schulden komt, en uiteindelijk op straat komt te staan. En tegen die tijd heb je zoveel stress, zoveel aan je hoofd, dat je misschien ook minder verstandige keuzes maakt.
LikeLike
Ik heb een dubbel gevoel bij voedselbanken. Aan een kant goed dat ze er zijn, maar mensen blijven dan wel vaak in die neerwaartse spiraal van afhankelijkheid zitten. Het Consuminderhuis vind ik een betere optie, mensen leren daar moestuinieren, goedkoop koken, budgetteren en repareren. Er is voedsel en kleding, maar daar moeten ze wel iets voor doen. Voorlopig zijn er voor zover ik weet maar twee Consuminderhuizen in Nederland, terwijl eigenlijk elke stad er een zou moeten hebben. Maar ja, daar heb je van die positieve tornado's voor nodig als Annemiek van Deurzen, die zo'n zware kar willen en durven trekken…
LikeLike
Ik zou het hartstikke tof vinden als er een kwam in Rotterdam. Ik zou zelf niet weten hoe ik zoiets moet aanpakken, maar ik zou wel willen meehelpen.
LikeLike
BIKKEL!
Ik durf nog niet te kijken naar zo'n serie. En ik heb best een zware tijd gehad, maar die haalt het niet bij jou of de voorbeelden van Martine. Ik had meer inkomen omdat ik n baan kon houden, ik had daarom ook n huis.
Maar toch: het viel me op dat ik er bij mijn vrienden noch familie over kon praten, dat het zwaar was met een beperkt budget, met veel taken (om problemen op te lossen), met zaken die ik niet eens op kon lossen. En die eenzaamheid raakt me nog steeds. 10 jaar na het laatste probleem.
Dus ik durf nog niet te kijken, uit angst dat de herinneringen weer te veel enge dingen laten opkomen.
Dus mensen die “makkelijk” praten over armoede (en ziekte enz), word ik heel boos op.
TErwijl ik wel heel blij wordt als het mensen wel (ook) lukt om er uit te klauteren, uit dat moeras in die kloof. Dank je BIKKEL, voor je verhaaltje.
LikeLike
ik moet even denken aan een liedje over een HEEL ZWAAR LEVEN, echt HEEL ZWAAR. Sorry! (want sommigen hebben t ook zwaar)
LikeLike
Dank je, Kruidig Meisje! Ik kon gelukkig ook gewoon in mijn koophuisje blijven wonen (door verkoop zou ik met een restschuld blijven zitten vanwege onder water) en ik heb gelukkig ook mijn baan behouden. Ik heb me nooit ziek gemeld maar ik heb vrij lang niet erg goed gefunctioneerd, dus het had ook heel anders kunnen lopen.
Iedereen heeft zo z'n eigen zorgen en het gaat niet om zwaarder of minder zwaar. Jij bent uit jouw dal geklommen en dat is gewoonweg geweldig!
Ik herken wat je zegt over die eenzaamheid. In mijn familie en vriendenkring wordt vaak nogal schamper gedaan over mensen die in de sh*t zitten. Dat nodigt niet echt uit tot delen. Er zijn maar heel weinig mensen die mijn situatie kennen.
LikeLike
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
LikeLike
Voor mij een heel herkenbaar gegeven, die uitzending omdat ik in mijn werkzaam leven heel wat mensen met schulden tegenkwam. Schaamte is vaak een groot struikelblok, daardoor blijft te lang het probleem achter de voordeur, zeker bij mensen die nooit problemen hebben gehad. Mijn motto was altijd: Delen is Helen. Want pas als je met je verhaal naar buiten komt, instanties verteld wat er gaande is, kan er hulp worden geboden. Schaamte zorgt er meestal voor dat mensen te laat, op de rand van de afgrond hun verhaal doen en dan is het vaak een haast onmogelijk raject waar ze in komen. Mijn advies is dus altijd, praat erover, hoe moeilijk dat ook is. Hartelijke groet El
LikeLike
2 maanden geen salaris uitbetaald krijgen en hop, je komt in de betalingsachterstanden terecht, en dan van kwaad tot erger? Hm, mijn man werd ziek, artsen deden er zo'n 5 jaar over om uit te vinden wat hem mankeerde. De werkgever geloofde niet dat mijn man iets mankeerde en besloot 3 maanden lang geen cent uit te betalen. UWV greep in, en uiteindelijk is ontslag via de rechter geregeld.
Mijn man is inmiddels volledig afgekeurd, en een netto-uitkering is in de praktijk echt niet 70-75% van je laatst verdiende loon. Hij blijkt 2 auto-immuun ziektes te hebben die zijn lichaam afbreken, en er zijn medicijnen die een deel van die afbraak kunnen afremmen, maar die worden door geen enkele zorgverzekeraar vergoed, dus hoesten we dat zelf op (tja, oud zal hij niet worden maar we willen toch graag zo lang mogelijk, kwalitatief zo goed mogelijk samen blijven leven).
Zelf werk ik 24 uur per week, verdien bruto nog geen tientje per uur, en ben 50+ dus een beter betaalde baan ligt niet voor het oprapen. Ik ben er een webwinkeltje naast begonnen, en maak in mijn vrije tijd producten die ik daar op verkoop.
Hoe komt het dat wij geen schulden hebben, maar zelfs spaargeld hebben? Omdat wij, ondanks alle pijn en ellende, WEL zijn blijven nadenken over inkomsten en uitgaven.
Ik volg Teunie al jaren, ken haar al heel lang, en las met verbijstering haar blog. Ik hoop niet dat mensen nu gaan denken: zie je wel, het is niet erg, als zelfs Teunie dit overkomt hoef ik mijzelf niets te verwijten.
Hoe je ook in de schulden terecht bent gekomen, JIJ hebt dat gedaan, door meer uit te geven dan er binnen kwam, welke trieste omstandigheden er dan ook de aanleiding voor waren.
LikeLike
Applaus voor @Jet! Heel erg knap!!
En -nogmaals- als 'schuldmaatje' reagerend (er staat hierboven ook een reactie van mij): ja, vaak valt mensen wel degelijk iets te verwijten. Maar: er zijn belangrijke uitzonderingen. De belangrijkste die ik tegenkom zijn vrouwen(heel soms een man) wier man (gok)schulden heeft gemaakt en er toen vandoor ging. Als je dan getrouwd bent in gemeenschap van goederen ben je ontzettend de pineut. En zo niet, dan ben je in ieder geval je spaargeld al kwijt. Hoewel het niet erg romantisch klinkt adviseer ik dus om (ook) een privérekening aan te houden met 'noodgeld'. Ja, dat gaat jouw partner nooit doen. Die van mij ook niet. Maar er kan van alles gebeuren, van een tia (geeft vaak gedragsverandering!) tot dementie (geeft soms een overgangsfase met bizar gedrag)en dan moet je wel een eigen buffertje hebben. -Marian
LikeLike
Programma schuldig… Wat gaan je nekharen omhoog staan.
Mevrouw 1 heeft een Tvpakket van 92 euro, laat haar nagels behandelen in een salon en gaat vervolgens op de scootmobiel naar de voedselbank. Wat klopt hier niet??? Oja administratie is ook niet op orde (stichting wil plan opstellen om schulden in te lopen). Nee joh ga je liever tv kijken om je maandpakket eruit te halen.
Gezin die uit hun Woning zijn gezet omdat de huur 12 maanden niet is voldaan. Man des huizes wist van niks. stichting steekt zijn nek uit, maar nee bewindvoering willen ze niet want dan hebben ze maar 70 euro leefgeld per week. (Daadwerkelijke gesprek hebben ze nog niet eens gevoerd).
Nee kan beter niet meer kijken. 😉 komt ook misschien omdat ik dit werk te lang doe.
Sam
LikeLike
Ik heb gister ook gekeken maar vermoed dat mevrouw1 niet kan lezen of schrijven. En dat ook rekenen niet (goed)lukt. Dan is er maar 1 oplossing of eigenlijk 2. Verplicht op lees/schrijf/rekenles en tot die tijd de vrouw die haar begeleid moet zorgen dat ze leefgeld krijgt waar ze t van moet doen en haar vaste lasten moet betalen. Ouderen heb echt geen idee. Zo weet ik van iemand die ooit eens een abonnement afsloot bij een deurverkoper voor zoveel belminuten, smsjes, en MB's. Zij kon niet of of afsluiten en ze heeft een Nokia en geen pc of internet dus die MB's zijn niet aan de orde en ook sms kan ze niets mee worden. Gelukkig kon ik nog helpen er vanaf te komen en vertelde ze t. Maar stel dat ze dat niet had gedaan? Kan me maar zo voorstellen dat zij dit aanschafte via telefoon bv en de verkoper vertrouwde? Ouderen schamen zich vaak en zullen nooit een de professionals uit hun zelf vertellen dat niet (goed) kunnen lezen/schrijven/rekenen, ook te bang om zelfstandigheid te verliezen.
Gezin was wel een ding en kan ik mijn weerzin van jouw wel weer begrijpen, zij zou constant schoonmaken. Als ze t huis wat minder had schoongehouden had ze geld gehad om de huur te betalen of in elk geval een deel. Maar t kan zijn dat man financien overlaat aan haar? Doen er wel meer. Wat ik dan niet begrijp is dat die vrouw ze behandeld als een klein kind met dat aapje! Dat aapje zijn hun en ze moeten zelf ook dingen aanpakken en aanvragen?! Sorry pak ze dan op dingen dat ze wel aanslaan en zelf aan de slag gaan. Wat dacht je van een schop onder hun achterste met 60 euro leefgeld als zij niets doen? Elke keer dat ze komen 10.- er vanaf en vanaf 50.- euro kinderen uit huis plaatsen? Kan je zeggen kinderen mogen er niet onder lijden, maar inderdaad dat mogen ze niet omdat hun ouders zelf te beroerd zijn om zich weer in te schrijven bij bv een woningbouw i.p.v zoals ze nu doen bij haar moeder inwonen waar haar zuster ook al met kind(eren) woont!
En die meneer van de dierenwinkel die zo diep in de schulden komt door de gemeente heeft een assertivisteits cursus nodig. Hij is te lief! Hij belt pas een na een jaar of 6,7 zijn contact persoon op die daar niet meer werkt inmiddels. Niet afwachten, aanpakken! En ook zelf wat doen! Net als t gezin trouwens.
Gr Pdepooh
LikeLike
Nee, ik kijk ook niet meer. Wat een flutprogramma. De mensen doen geen enkele moeite om uit de schulden te raken. Ze leggen het helemaal bij de hulpverlening op het bord. Totaal geen medelijden met dit soort mensen.
LikeLike
Goed dat je die uitzonderingen benoemt, waardoor mensen door gedragsverandering als gevolg van ziekte in de financiele problemen komen. Ik heb daar in mijn omgeving de laatste paar jaar ook mee te maken gekregen. Goede vriendin (54) , alleenstaand, hoogopgeleid met goede baan is in de afgelopen paar jaar hééél geleidelijk veranderd qua gedrag. Zo subtiel aanvankelijk dat het voor ons als vriendenkring niet opviel. Ze verloor haar baan , omdat ze niet goed meer bleek te functioneren , vervolgens bleek dat ze financieel haar administratie niet meer op orde kon houden en was er duizenden euros schuld ontstaan. Na vele onderzoeken en testen blijkt zij in de beginfase van dementie te zitten. Heel verdrietig en op een bepaalde manier nog ongrijpbaar .
LikeLike
Prachtig gemaakt programma!
Hulde.
LikeLike