Onze zoon gaat het huis uit. Hij heeft een kamer gevonden in Amsterdam. Al maanden hoor ik hem aan, luister naar zijn plannen, zijn ervaringen met de zoektocht en nu is het zover. Dit verhaal heeft twee kanten. Blijdschap en verdriet.
Laat ik met het mooie beginnen.Wat ben ik blij voor hem want wat is hij er aan toe! Zijn eigen leven opbouwen, op eigen benen staan, een andere woonomgeving. Ik zie zijn blijdschap en levenslust en het is hartverwarmend.
Ook ben ik blij voor hem dat hij vertrekt. Weggaat uit deze omgeving van ziekte en voortdurend rekening houden met. Gewoon zingend door zijn kamer kunnen lopen, muziek kunnen opzetten, niet meer in het donker eten en om de beurt moeten praten omdat zijn snel overprikkelde moeder anders in elkaar klapt. Hij heeft meer gezien dan wenselijk is en nu is het tijd voor iets anders. Het is tijd om lekker door Amsterdam te fietsen, zijn eigen boodschappen te doen, zijn eigen boontjes te doppen. Waarbij wij hem natuurlijk blijven steunen.
Dan het verdriet. Er zal geen ouder zijn die alleen maar juicht als een kind het huis uitgaat. Hoewel het een natuurlijke gang van zaken is, is het toch dubbel. ‘Ineens’ is het zover. Vreemd, mooi en pijnlijk tegelijk. Het ging te snel. Hoe je het wendt of keert, het is een afscheid. Ook al gaat er vast een andere deur open.
Buiten dat normale verdriet, is er een ander verdriet. Hoewel ik zie dat hij er aan toe is, weet ik ook dat mijn situatie het vertrek heeft versneld. Ik had hem meer onbekommerdheid gegund. Een normalere jeugd. Want alles stond toch altijd in het teken van ‘rekening houden met’. Dat hoeft niet per definitie slecht te zijn. Ik was er wel altijd voor hem, op mijn manier en hij heeft ervaringen opgedaan die hem hebben gevormd, wellicht een bepaalde wijsheid hebben gegeven. Ook al hebben we hem jaren afgeschermd voor al te heftige details.
Maar ik heb veel, heel veel, gemist en hij ook. Al die kleine en grote momenten die moeders met hun kind delen, hadden wij niet of nauwelijks. Mijn moederschap speelde zich af op de bank en in bed. Er zit een gat in mijn hart dat nooit meer kan worden gevuld. Het is de leegte van wat had kunnen zijn en niet was. De leegte van alle momenten dat ik schitterde door afwezigheid. De leegte van mijn kind meegeven aan anderen die hem naar judo en partijtjes brachten, meenamen op uitjes of met hem de stad ingingen om kleding te kopen voor hem, die naar zijn voetbalwedstrijden kwamen kijken en hielpen op school namens mij.
En er is meer verdriet. Mijn kind verlaat het ouderlijk huis en ik kan hem straks niet bezoeken. Ik help niet met verhuizen, kan geen praktische bijdrage leveren. Ik zie niet waar hij terecht komt. Ook al gaat hij het filmen, het is niet hetzelfde. En dat is iets waarover ik slechts in korte stukjes per keer kan nadenken. Het is te groot en het doet te veel pijn. Mijn kind verlaat het huis en ik zie niet waar hij terecht komt. Ik ben er niet bij, zoals wij samen al zóveel hebben gemist. Ik zwaai hem binnenkort uit en gun hem de wereld. Alleen had ik ons samen ook zoveel meer gegund.
Dit is rauwe rouw die gevoeld en uitgesproken moet worden. Anders vreet het mij op.
Min of Meer 
dikke kus
LikeGeliked door 1 persoon
🧡🧡🧡
Hartelijke groet, Marijke
LikeGeliked door 1 persoon
O wat moet dit moeilijk zijn. Voor jullie allemaal. Ik zou nu graag willen toveren en jouw een betere gezondheid gunnen. Want je heb al zoveel gegeven en zoveel gemist en je ga er zo dapper mee om.
Ik hoop dat je het een goede plek kan geven.
LikeGeliked door 1 persoon
Lieve Martine,
Wat een groot ding inderdaad. Ik begrijp dat het definitieve van uit huis gaan letterlijk pijn doet in je hart. Om te zwijgen over de andere dingen die jij natuurlijk ook hierbij voelt.
Onze dochter is ook het huis uit en iedere keer dat ze komt is dat heerlijk en iedere keer als ze weer gaat pink ik een stiekum traantje weg.
Je hebt gelijk, het is de natuurlijke gang der dingen maar het is rete-moeilijk en verdrietig.
Heel veel sterkte om nu ook hier weer mee te dealen en liefs uit Norg, Paulien
LikeGeliked door 1 persoon
Maar je hebt hem ook veel wel gegeven;omkijken naar een ander, compassie, verder kijken en denken dan zijn neus lang is en zoveel meer. Eigenschappen die een heel mooi mens van hem maken! Dit neemt natuurlijk het verdriet, de rouw en de leegte niet weg…..
voorzichtige knuffel!
LikeGeliked door 1 persoon
Zal je wat over mij persoonlijk vertellen. Mijn oudste is meervoudig gehandicapt en op haar 23e naar een instelling verhuist. Het voelde voor mij alsof ik afstand van mijn baby deed….maar het ¨moest”er waren nog 2 kinderen die eindelijk ook eens al mijn aandacht mochten hebben.
En al zeg ik het zelf;-) het zijn prachtige sociaal denkende jongens geworden, die niet alleen aan zichzelf denken. Maar mijn moederhart ligt in een spagaat, zou zo graag….ze heeft me zo nodig…Rouw om wat er nooit was en nooit zal zijn en toch is het leven ook mooi. Ik voel!
LikeGeliked door 1 persoon
Ach, lieve meid, mijn hart breekt als ik me dat realiseer. Wát een gemis, voor jullie beiden. Tegelijkertijd: ik kan mij voorstellen dat jij dat niet zo voelt, maar ik zie jou als een persoon vol levenslust. Het kan haast niet anders of je zoon voelt daar ook iets van. Zo bijzonder hoe jij ondanks alles in positie blijft. Zonder terughoudendheid uitlegt wat er speelt, en wat ME en leven met ME inhoudt.
Ik wens je toe, dat je, nadat je deze periode van rauwe rouw hebt doorleefd, met de veerkracht, die jou zo eigen is, dit een plek geeft. En ik hoop dat, op afstand, Sem je van alles kan laten zien.
Dikke coronaproof knuffel 🤗
❤️
LikeGeliked door 2 people
Knuf 💓💓💞🍀
LikeGeliked door 1 persoon
❤ (ik ben er even stil van…)
LikeGeliked door 1 persoon
😘 Ik weet even niet meer wat te schrijven….
LikeGeliked door 1 persoon
KnufKnuf (voorzichtig)
LikeGeliked door 1 persoon
Lieverd, ik zit hier met tranen. Je verhaal is zo rauw. 😢😢😢
Leef en voel mee… er zijn geen woorden eigenlijk voor je verdriet.
Ook zal het voor Mischa moeilijk zijn. Ik neem aan dat Sem een maatje voor hem was in huis. Héél veel sterkte en in gedachten ben ik bij je.
Carola
LikeGeliked door 1 persoon
❤️
LikeGeliked door 1 persoon