Nu ik wat beter word en iets makkelijker een dag alleen gelaten kan worden, mits alles wordt klaargezet, gaat Mischa vaker op stap. Concerten, met vrienden eten, een voetbalwedstrijd...Dat wekt tegenstrijdige gevoelens op. Het is heerlijk om te zien dat hij blij thuiskomt. Als er iemand wat ontspanning verdient na alle stress van de afgelopen… Lees verder Achterblijver
Categorie: Chronische rouw
“Ik wil ook meedoen”
Tekening Martine Komende februari ben ik 15 jaar ziek. 15 jaar dat ik niet meedraai in de samenleving op een manier die bij mij past. Op een manier die passend is bij de mogelijkheden en behoeften die ik heb.Het gevoel een outsider te zijn wordt steeds sterker. Ook al heb ik een eigen wereld gecreëerd… Lees verder “Ik wil ook meedoen”
“All is well”
Eerlijk zeggen wat er in je omgaat is, zeker als dat negatief is, niet makkelijk,.Er zijn tijden geweest dat ik nooit een eerlijk antwoord gaf op de, toch best vaak welgemeende, vraag hoe het met mij ging.Er was altijd angst voor afwijzing. Angst dat mijn waarheid mensen op de vlucht deed slaan.Daarnaast heb ik gemerkt… Lees verder “All is well”
Ongeloof
Wakker worden,maar wensen dat ik slaapwant dit kán toch niet waar zijnWakker wordenen niet weten wat ik kan doenom deze dag door te komenWakker wordenmet een lijfdat een verborgen agenda heeftWakker wordenen elk plan dat ik hadoverboord moeten gooienWakker wordenen wensen dat deze dagzomaar overgeslagen wordtWakker wordenin het besefdat dit mijn werkelijkheid isAl 15 jaar🍀… Lees verder Ongeloof
De lijst met gemiste kansen
Er is een lijst met gemiste kansenMet gebeurtenissen die niet mogen zijnMet dat wat ik moet missenGeen ‘misschien’, ‘als’ of ‘dan’Er is een lijst met gemiste kansenDie in de loop van 15 jaarSteeds langer en pijnlijker wordtSteeds meer bevat van wat niet isEr is een lijst met gemiste kansenWaarop mijn zoon steeds ouder wordtMijn liefste… Lees verder De lijst met gemiste kansen
De olifant
In mijn kamer staat een olifant,een hele grote roze olifant.Ik doe net alsof ik hem niet zie,ik negeer hem gewoon.Die olifant bestaat uit alleswat ik liever niet wil voelen.Een grote roze berg met een slurfvan rouw, verdriet en wanhoop.En hoe meer ik hem niet zie,hoe groter en feller hij wordt.In mijn kamer staat een olifant,te… Lees verder De olifant
Rouw en verdriet
Wat mis ik door het ziekzijn? Zóveel dat ik het vaak niet eens meer besef. De pijn komt vaak als één groot geheel bij mij naar binnen, en de afzonderlijke delen lijk ik niet te voelen.Het is de realiteit geworden dat ik niet zie waar mijn kind woont. Ik mis dat deel van zijn leven… Lees verder Rouw en verdriet
Moeder en kind
afbeelding: Martine Moeder zijn terwijl je ernstig ziek bent, slaat een gat in je hart. Daarin zitten alle gemiste momenten met je kind. Alles waar je niet bij bent, maar waar je wel bij had moeten zijn. De grote en kleine stapjes in het leven. De triomfen, valpartijen, feestjes, wandelingen, oudergesprekken op school, voetbalwedstrijden, samen… Lees verder Moeder en kind
Huilen
Eergisteren huilde ik tranen met tuiten om het zoveelste slachtoffer van gebrek aan zorg voor ME-patiënten. Wanhoop, angst, woede, verdriet. Het kwam er allemaal uit.Natuurlijk kwam dat met een prijskaartje. Ik schoot in PEM. Ik was er nét uit.Mijn eigen situatie is zo fragiel dat het me niet lukt goed stabiel te worden. Ik heb… Lees verder Huilen
Dubbel
Onze zoon gaat het huis uit. Hij heeft een kamer gevonden in Amsterdam. Al maanden hoor ik hem aan, luister naar zijn plannen, zijn ervaringen met de zoektocht en nu is het zover. Dit verhaal heeft twee kanten. Blijdschap en verdriet. Laat ik met het mooie beginnen.Wat ben ik blij voor hem want wat is… Lees verder Dubbel
Min of Meer's ME-Plein 