Het is wat stil hier. Druk met andere zaken. Bijvoorbeeld de acties vanuit ME Centraal tegen de voorgenomen subsidietoekenning van ZonMw aan het consortium van Judith Rosmalen. Dat slokt veel tijd op.Het mooie weer maakt dat ik wat minder inspiratie heb om hier te schrijven. Ik besteed mijn energie ook aan naar beneden gaan en… Lees verder Update
Categorie: emoties
Reactief of proactief
Oplettende lezers hebben al gemerkt dat ik niet goed in mijn vel zit. Juist nu ik wat meer kan, lijk ik ingehaald te worden door verdriet.Of misschien is het wel de overgang. Gezien andere fysieke symptomen die ik heb, zou dat ook kunnen. Ik ga in ieder geval met de huisarts overleggen of ik gecontroleerd… Lees verder Reactief of proactief
Vriendschapsverzoek
Gisteren kreeg via Facebook een vriendschapsverzoek van een man die bij mij in de klas op de lagere school zat. Mensen uit mijn oude klas proberen momenteel een reünie te organiseren, net als vijf jaar geleden. Ik heb al aangegeven niet aanwezig te kunnen zijn. Maar in een impuls accepteerde ik het verzoek en toen… Lees verder Vriendschapsverzoek
Achterblijver
Nu ik wat beter word en iets makkelijker een dag alleen gelaten kan worden, mits alles wordt klaargezet, gaat Mischa vaker op stap. Concerten, met vrienden eten, een voetbalwedstrijd...Dat wekt tegenstrijdige gevoelens op. Het is heerlijk om te zien dat hij blij thuiskomt. Als er iemand wat ontspanning verdient na alle stress van de afgelopen… Lees verder Achterblijver
Gaslighting
In het Volkskrant Magazine van dit weekend staat een stuk over gaslighting. Gelukkig heb ik dat niet meegemaakt binnen persoonlijke relatie maar medical gaslighting wel.Als ME-patiënt is mijn werkelijkheid namelijk keer op keer ontkend.En nog steeds natuurlijk. Elke keer als ik lees dat de biopsychosociale kliek nog steeds meent iets te mogen vinden van "mijn"… Lees verder Gaslighting
De tijd
Tekening: Martine Tw: pijnlijk eerlijk, depressief 's Avonds ga ik opgelucht slapen omdat er weer een dag voorbij en klaar is. Ik heb het gehaald en nu mag ik slapen. Maar elke ochtend moet ik dan mijn realiteit weer onder ogen zien. De dag ligt vaak angstwekkend voor me. Een zee van pijn en uitputting… Lees verder De tijd
Vast in niemandsland
Zo voelt het vaak. Voor een deel zichtbaar, voor een deel onzichtbaar. Soms lijkt het wel alsof wat niet gezien wordt, ook niet bestaat voor de buitenwereld. Maar juist het onzichtbare beheerst mijn leven. Het betekent pijn, isolement, verdriet, wanhoop, frustratie, eenzaamheid.Het betekent ook hoop, geloof, groei en geduld. Maar dat is niet te zien.Contact,… Lees verder Vast in niemandsland
“Ik wil ook meedoen”
Tekening Martine Komende februari ben ik 15 jaar ziek. 15 jaar dat ik niet meedraai in de samenleving op een manier die bij mij past. Op een manier die passend is bij de mogelijkheden en behoeften die ik heb.Het gevoel een outsider te zijn wordt steeds sterker. Ook al heb ik een eigen wereld gecreëerd… Lees verder “Ik wil ook meedoen”
“All is well”
Eerlijk zeggen wat er in je omgaat is, zeker als dat negatief is, niet makkelijk,.Er zijn tijden geweest dat ik nooit een eerlijk antwoord gaf op de, toch best vaak welgemeende, vraag hoe het met mij ging.Er was altijd angst voor afwijzing. Angst dat mijn waarheid mensen op de vlucht deed slaan.Daarnaast heb ik gemerkt… Lees verder “All is well”
Opgeven of volhouden?
Een poging iets van mijn gevoel vast te leggen. Nu ik uit het donker kom, heb ik de behoefte terug te kijken. Hoe was het, wat gebeurde er, en wat blijft er van je over als je 24/7 in het donker ligt? Het gebeurde, het was er en het had gevolgen. En die wil ik… Lees verder Opgeven of volhouden?
Min of Meer's ME-Plein 