
Vorige week zat ik in mijn rolstoel op een terras en stond op om met behulp van een wandelstok naar het toilet te lopen.
Dan voel ik de blikken prikken. Ze loopt! En ik voel me bijna een fraudeur. Want mensen verwachten blijkbaar dat je geen stap kunt zetten als je gebruik maakt van een rolstoel.
Terwijl de realiteit is dat een groot deel van de rolstoelgebruikers wel (kort) kan lopen maar om andere reden, die niet zichtbaar hoeven te zijn, een rolstoel gebruiken
Denk aan duizelingen, te hoge hartslag bij staan, uitputting, chronische pijn en instabiliteit.
Een rolstoel maakt voor veel mindervalide mensen de wereld groter. Zonder rolstoel zou ik nooit het bos in kunnen gaan, of even mijn moeder kunnen bezoeken. Simpelweg omdat mijn energie en chronische pijn mij dat niet toestaan.
Ook als ik meer opknap dan dit, verwacht ik in grote mate afhankelijk te blijven van hulpmiddelen. Het maakt mijn wereld groter en er komen activiteiten binnen bereik die anders niet mogelijk zouden zijn. En dat wil ik mezelf niet ontzeggen.
Dat ik kán staan en wat kan lopen (nu ca 10 meter) wil tot slot niet zeggen dat het verantwoord is om te doen gedurende een langere tijd achter elkaar.

Oordelen en veroordelen is ozo makkelijk.
Eerlijk: als ik pubers met de scootmobiel van mama de advertentieblaadjes zie rondbrengen kijk ik raar op.
Maar ook daar laat ik niets van blijken!
Vriendelijke groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Wat andere mensen wellicht van mij denken boeit me al heel lang niet meer!!
Heb je trouwens een Gehandicaptenparkeerkaart? Is echt super handig.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja , dit is zo herkenbaar. Dat deed mijn dochter, die er helaas niet meer is ook en dan die blikken inderdaad. Of ze deed even de zuurstof uit, omdat ze dat tankje niet kon meedragen. Maar ze had er gelukkig maling aan. Laat ze maar kijken, je weet zelf hoe het zit en dat is genoeg, je hoeft niks te verantwoorden. Maak gebruik van de hulpmiddelen, zodat je mogelijkheden ruimer zijn. xx
LikeGeliked door 2 people