“Het laten zijn zoals het is”

Dát blijft een uitdaging.

Vandaag is geen goede dag. De hoge luchtvochtigheid doet nare dingen met mijn lijf. Als ik even overeind ben om naar de WC te gaan, piekt mijn hartslag alle kanten op.

Mijn lijf voelt pijnlijk, zwaar, oncomfortabel. En alsof er een tientonner op me ligt.

Ik word zieker van warmte. Al mijn klachten verergeren.

Tijdens de gesproken meditatie die ik deed, zei de stem: “Kun je het laten zijn zoals het is?”

“Nou nee, donder op”, is dan mijn eerste gedachte.  Maar mijn tweede gedachte is milder. Want ik ben te uitgeput voor strijd met mezelf, vechten tegen deze ervaring.

Het laten zijn zoals het is, maakt dat ik wat mee dobber met deze ervaring, waarbij het buiten warm aanvoelt, mijn lijf van de rel is door de hoge luchtvochtigheid en ik evengoed met een dik vest aan in bed lig.

Dromend van de herfst, dat dan weer wel.