Onverwacht

~ MB



Eerste Kerstdag bracht ik al pacend door, om me voor te bereiden op het samenzijn met ons gezin op Tweede Kerstdag. Die dag liep echter anders dan verwacht en voorspeld.

Halverwege de ochtend ging ik me net wat voorbereiden. Onderweg naar de wastafel sloeg ik ineens dubbel. Wat volgde was een buikpijn die 1,5 uur duurde, in “weeën” kwam en echt bizar veel pijn deed. Ik lag echt te gillen van de pijn.

Omdat ik riep dat het voelde alsof ik lag te bevallen, belde Mischa de huisartsenpost. Daar kreeg ik het advies ibuprofen en paracetamol te nemen, in afwachting van de huisarts van dienst die langs zou komen.

Tegen de tijd dat er twee huisartsen en een ambulancebroeder mijn slaapkamer binnenkwamen was de pijn  verdwenen 🙈.

Uit wat ik beschreef ik combinatie met de locatie van de pijn concludeerden ze dat het een niersteenaanval is geweest. Nog nooit gehad. En hopelijk komt het ook niet meer terug.

Omdat ze nog nooit een patiënt met ernstige ME hadden gezien, of überhaupt met ME, hadden ze ook wel wat vragen voor me.

Al met al een zeer overprikkelende ervaring. Normaal zie ik zelden iemand buiten Mischa om, en nu stonden er ineens drie vreemden in mijn slaapkamer en zag ik later op de dag ook nog onze zoon en zijn vriendin.

Natuurlijk had ik beter de rest van de dag kunnen schrappen, maar ik heb op adrenaline de dag doorgebracht en besloten toch samen te eten.

Vannacht lag ik nog klaarwakker en te stuiteren in bed maar nu begint de klap wat te komen. Door de pijn heb ik telkens mijn spieren gigantisch aangespannen en dat heeft gevolgen. En ik ben flink uitgeput geraakt.

Dus tja, dat was een wat andere dag dan verwacht.

(foto van eerste hulpkat Dibbes die me overlaadde met aandacht, zo lief.)

Onbekend's avatar

Gepubliceerd door MB

Schrijft over leven met de ziekte ME.

12 gedachten over “Onverwacht”

  1. Vreselijk Martine, wat moet jij een pijn hebben gehad 😔en dan op adrenaline toch nog gegeten!

    Wij hebben vorige week zondag een aangeklede kerstborrel ( cateraar) gehouden met het gezin wat inmiddels uit 16 man bestaat ( 3 getrouwde kinderen en 8 kleinkinderen) omdat ik toch herinneringen wil maken. Dus aangekleed en meegedaan voor zover dat ging. Dochterlief heeft me uitgekleed en in bed gelegd, waar ik nog niet ben uitgekomen, nu lig ik 23 van de 24 uur ipv 21 van de 24. Ben bang voor een blijvende verslechtering, de tijd zal het leren. Hoop echt voor je dat het om een eenmalige aanval ging en dat je weer op je ‘ normale ‘ vermoeidheidsniveau komt.

    Lieve groet

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  3. Wat een extra ellende heb je weer erbij meegemaakt. Hoop dat je van het stukje samen eten nog wel hebt kunnen genieten.

    Ik heb eens een buurman, grote forse kerel voor niks bang over de grond zien kruipen en gillen en huilen van zo’n aanval.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  7. Oei, da’s waardeloos zeg.
    Wat je beschrijft herken ik van een niersteenaanval van mijn man. Hij heeft van de huisarts sterke pijnstilling gekregen voor een eventuele volgende aanval en dat in huis hebben was al een gerusstelling. Waarschijnlijk heeft hij de vermoedelijke veroorzaker (steentje) uitgepiest, er is geen aanval meer gekomen.
    Ik hoop dat je een huisarts hebt die je ook pijnstilling voorschrijft voor het geval dat …
    Zo’n troostkast is wel heel fijn, wat een lieve jodokus.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  9. Zeker onverwachts en daarom zo geniepig. Vind het zo rot voor je. Hoop een eenmalige niersteenaanval en wens je voorspoedig herstel. Was het samen eten wel gezellig voor jullie?

    Like

    Beantwoorden

  11. Hoi Martine, wat afschuwelijk! Bij mij helpen chanca piedra en de nierkruiden van Andreas Moritz (kruidenhuis Fonteyne) bij nierstenen. Ik doe af en toe een kuur en heb er geen last meer van en nooit meer een aanval. Maar hoe kruiden voor jou zijn en hoe je lichaam er op reageert, weet ik uiteraard niet. In elk geval veel sterkte!!!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Zeg het maar!