Laatst schreef ik over een voor mij nieuw medicijn. Dat wordt off-label ingezet omdat het bij sommige ME-patiënten goed werkt. Ik merkte inderdaad snel effect:
“Met twee keer per dag een pilletje lijkt er iets drastisch te zijn veranderd. Ik kan zeggen dat ik mij van de week op een bepaald moment zo veel beter voelde dat ik gewoon lag te giechelen in bed.”
Forse bijwerkingen had ik ook de eerste tien dagen. Gelukkig was dat van voorbijgaande aard.
Het middel slaat aan. Misschien zelfs iets te goed. Ik kan weer lezen en schrijven, voer actie voor Hugo en sta AAN. Continu. Zozeer dat ik zelfs niet meer uitga. En daar word ik best moe van want mijn hoofd gaat maar door. Maar toegeven aan die vermoeidheid kan niet want geen idee waar de uitknop zit.
Het medicijn dat ik slik lost niets op, het geneest niets. Het zorgt voor iets meer energie maar dat is ook deels valse energie. Ik word van buitenaf aangezwengeld zeg maar, het autowrak wordt vooruit geduwd door een pilletje.
Het nadeel is dat ik echt geen flauw idee heb wat nu mijn baseline is. En dat mijn hoofd ook wel eens wil uitstaan en bijtanken. In goed overleg hebben we daarom afgesproken dat de dosering wordt gehalveerd. Kijken wat dat uithaalt. Duimen maar weer!
Afb. Unsplash
Min of Meer 