Jarig!

Martine (2016), Hugo (2018)

Vandaag ben ik jarig. Ik werd 54 en ben inmiddels 13 jaar en 6 maanden ziek. De laatste twee jaar ernstig. Ik ben dankbaar dat ik voor ik ME kreeg werd volop heb kunnen leven. Ik mocht mijn liefste ontmoeten, moeder worden en heb in ieder geval een hele tijd stukken zorgelozer kunnen leven dan ik nu doe. Echt vieren kan niet natuurlijk in mijn situatie. Maar, ik hoop wel even met de traplift naar beneden te gaan en samen met Mischa een gebakje te eten. Voor mij het equivalent van een gigantisch feest.

Doorgaan met het lezen van “Jarig!”

De kosten van ziek zijn

Vorige week begon ik een inzamelingsactie voor mijn verjaardag:

💙 Help Hugo!💙

🔹Hugo

Dit is Hugo begin 2018. Toen ook al onzichtbaar en verschrikkelijk ziek maar een wereld van verschil vergeleken met nu. Hij ligt nu volledig plat in het donker, zonder zijn nek te kunnen bewegen. Een dergelijke foto (in het licht met zijn arm omhoog) kan absoluut niet meer worden gemaakt.

Een dertiger die ooit de wereld over reisde en zich nu moet laten helpen bij het plassen en ontlasten. De zorg die hij nodig heeft kan niet met een wajong-uitkering worden betaald.

🔹Niet doneren uit principe

Er zijn mensen die zeggen principieel niet te doneren aan dit soort acties (geld vragen voor zorg of operaties), omdat het niet aan burgers is zorg voor zieke mensen te betalen.

Vind ik ook. Het is niet onze taak. Maar als een overheid en zorgsysteem faalt, kun je wel lang gaan ouwehoeren over principes, daar heeft Hugo nu niets aan.

🔹ME is toch erkend nu?

Helemaal waar. Maar de weg van politieke erkenning naar uitkeringsinstanties en CIZ/WMO ondersteuning is lang en hobbelig. Voordat die erkenning daadwerkelijk leidt tot meer en betere zorg voor ME-patiënten ben je zo 10 jaar verder. Tijd die Hugo niet heeft.

🔹Prijskaartje zorg

Mensen kunnen zich vaak niet voorstellen hoe duur zorg is, en hoeveel ziekzijn kost. We hebben het hier over iemand die zich niet zelfstandig in bed kan omdraaien. Die alleen nog maar op zijn rug kan liggen.


🔹Mijn uitgaven voor zorg

Sinds ik vrijwel volledig bedlegerig ben geworden gaven wij duizenden euro’s uit. Aan drinkbekers met een tuitje, tot betere borden om liggend mee te kunnen eten, andere matrassen, ander bed, de complete inrichting van een andere ruimte voor mij waar ik ook regelmatig slaap als ik prikkels niet verdraag, chemisch toilet, verrijdbare bedtafels en natuurlijk de gewone maandelijks kosten: voor gemiddeld €300 aan medicatie en supplementen die niet vergoed worden.

🔹 Onbetaalbaar voor velen

Dat zou ik nooit hebben kunnen betalen van een Wajong-uitkering. Hugo heeft vele malen meer zorg, meer aanpassingen en meer oplossingen nodig. Dus ook meer geld. Op de site Help Save Hugo staat een uitgebreide specificatie van de zorgkosten naar aanleiding van de situatie in 2019. Die is inmiddels veranderd maar het geeft een beeld.

🔹Dus

Veel zeer ernstige ME-patiënten moeten het hebben van empathie, mededogen en centen van burgers. Hoe onrechtvaardig, krom en absurd dat ook is.

🔹Nog even dit

Hugo weet nog niets van deze actie zolang het loopt (t/m 5 augustus). Zoiets is veel te prikkelend voor hem. Zijn verzorgster Lisa vertelt het pas als de actie is afgerond.

Stel je eens voor wat het met hem doet als hij te horen krijgt dat er flink is gedoneerd. Als hij merkt en voelt dat er mensen zijn die met hem meeleven en begrijpen dat er geld nodig is voor noodzakelijke zorg. ❤️

👉 Doneren kan hier: Help Hugo!

Foto Hugo afkomstig uit archief Lisa Galesloot

“t Kleine Weeshuis

Waarschuwing: kattenspam

Via FB en Instagram volg ik een aantal organisaties en personen die zich bezig houden met het redden van dieren. Zoals jullie weten ben ik een kattenfanaat en zijn mijn eigen katten ook van de straat gered. Drie zijn aan komen lopen. Moos moest meteen worden geopereerd aan een navelbreuk, Dibbes kreeg meteen een zware oogoperatie voor zijn kiezen vanwege een niet behandelde oogziekte, Gerrie was redelijk gezond op wat oude botbreuken na maar mentaal een wrak en geen mensen gewend. De vierde, Smoes, is als kitten van een paar weken uit een sloot geplukt samen met zijn zusje. Voor zijn andere broertjes en zusjes kwam de redding helaas te laat. Hij is gebracht naar de Dierenbescherming en via hen opgevangen bij een gastouder.

Het is helaas de tijd van het jaar dat dit heel vaak gebeurt: kittens worden als vuil gedumpt. Zwangere poezen worden op straat gezet. Om daar onder slechte omstandigheden hun nestje te krijgen.

Zo lang mensen hun verantwoordelijkheid niet nemen om hun kat te steriliseren of te castreren en ze de schattige kittens na een paar weken blijkbaar toch niet meer zo schattig vinden en dus maar in een vuilcontainer gooien, blijft dit probleem bestaan.

Kittens die niet gered worden overlijden vaak of leven nog een paar jaar als straatkat. Een bijzonder miserabel en zwaar bestaan. Mijn eigen katten Gerrie en Dibbes hebben nu nog trauma’s van dit zwervende leven dat jaren duurde voordat wij ze konden redden. We hebben ze zoveel mogelijk opgelapt maar de wond die zo’n bestaan slaat in een dier is groot en nooit meer helemaal te herstellen.

Deze katten hebben meer kans als ze als kitten gered worden en gesocialiseerd. Kittenopvang ’t Kleine Weeshuis’ uit Hoorn vangt deze kittens op met hulp van veel gastgezinnen, als ze gevonden worden.
Mijn vriendin M. is samen met haar vriend sinds kort gastouder voor dit soort kittens. Ze verzorgen op dit moment twee nestjes, 8 kittens in totaal, naast hun eigen katten en honden. Ik word via de app totaal week gemaakt met fotoupdates en hoor hoe intensief die zorg is. “t Kleine Weeshuis zelf volgde ik al geruime tijd via Social Media.
Kleine kittens hebben veel aandacht en (medische) zorg nodig en dat kost geld. Want sommige kittens komen binnen met ontstekingen, breuken of zelfs nog aan de navelstreng aan elkaar vastzittend, zoals heel recent gebeurde. De kittens die gevonden worden zijn soms in de steek gelaten omdat moeder bijvoorbeeld niet voldoende melk had. Of moederpoes is overleden. Sommige kittens zijn ziek, hebben sondevoeding nodig of zijn zo klein dat ze in een couveuse moeten.

Grotere organisaties zoals de Dierenbescherming krijgen vaak subsidies en beschikken over een professioneel team dat vaak ook via de media veel aandacht krijgt. Een kleine organisatie als ’t Kleine Weeshuis beschikt wel over de nodige kennis maar is heel kleinschalig. Deze opvang krijgt geen overheidssubsidie of steun van een postcodeloterij, laat staan dat er collectanten langs de deur gaan om geld voor ze op te halen. Alles – medische kosten zoals medicijnen/speciaal voer/operaties, voeding, ontvlooien, ontwormen en enten wordt uit eigen zak betaald. De voorlichting over de verzorging van de kittens en het ondersteunen van de gastgezinnen wordt in eigen tijd gedaan, onbetaald.

Ik kan helaas geen kittens opvangen. Heb mijn handen vol aan onze eigen vier katten en de energie ontbreekt mij helaas om ook kittens te socialiseren, maar och wat zou ik dat graag doen! Maar natuurlijk kan ik wel iets doen.

Ik kan in niemands portemonnee kijken maar als al mijn lezers vandaag €1 overmaken – of zelfs meer – én deze post via FB delen, dan heeft deze kittenopvang aan het eind van de dag misschien wel een fijn bedrag binnen. Ik heb er in ieder geval meteen maar een maandelijkse donatie van gemaakt.

Mocht je een donatie willen overwegen, je kunt je gift overmaken naar:
P. van der Neut
NL42RABO0329792024 o.v.v. Donatie ’t Kleine Weeshuis.

Kijk vooral ook op hun site voor meer informatie: kittenopvangnoordholland.nl of op hun fb pagina: Kitten opvang Noord Holland,”t Kleine Weeshuis