Op mijn stukje van vorige week over de attentie die ik van Bol kreeg naar aanleiding van de pech met mijn Kobo e-reader, reageerden sommige lezers enthousiast en andere lezers wat cynisch. Ik kreeg er zelfs een aantal mails over! De strekking van deze wat cynische/behoudende reacties was dat Bol op deze manier lekker makkelijk en goedkoop – voor maar €25, – reclame krijgt. Ik schrijf een stukje over een negatieve ervaring, zij reageren en vervolgens reageer ik met een positief stukje.
Ik kijk daar iets anders naar. Natuurlijk proberen bedrijven iets om te buigen. Ook klanten hebben Social Media ontdekt en ervaringsverhalen gaan snel. Dus bedrijven proberen dat voor te zijn of op zijn minst adequaat te reageren. Is dat zó erg dat we er zelfs cynisch over moeten zijn? Want dat is toch een beetje twijfelen aan goede bedoelingen. Wil niet elke ondernemer dat klanten tevreden zijn?
En is het bovendien zo heel anders dan hoe het voorheen ging? Toen ik als kok werkte in een restaurant ging er wel eens iets mis. Mensen moesten soms te lang wachten voordat hun eten op tafel stond of kregen per abuis niet wat ze hadden besteld. Dan liep ik naar hun tafel en zei dat het me speet en of ik iets kon aanbieden zodat ze de avond toch met een feestelijk gevoel konden eindigen. Bijvoorbeeld een lekker dessert? Of misschien een cognacje? Want ik wilde niet dat ze de volgende dag aan collega’s of vrienden vertelden dat ze een verprutste avond hadden gehad. Grappig genoeg kwamen juist de gasten waar de eerste keer wel eens iets misging, regelmatig terug vanwege de manier waarop ik omging met de eerste slechte ervaring die ze hadden. Het gaat om gehoord, gezien en erkend te worden in de klacht die je hebt.
Dat is hoe je met klanten of gasten omgaat. Ik begrijp niet zo goed waarom daar cynisch over moet worden gedaan. Want uiteindelijk zegt de reactie van een bedrijf wel iets over hoe ze met hun klanten omgaan. Ik ben niet vergeten dat ik naar aanleiding van een blog via Twitter werd benaderd door de verzekeraar die mijn woekerpolis had aangesmeerd. Hun reactie was totaal anders, ik begreep volgens hen niet wat een woekerpolis was en had dus in hun beleving ook helemaal geen woekerpolis. Zo kan het ook. Ik werd door hun reactie alleen maar bozer omdat ik totaal niet gehoord werd en vooral niet erkend werd in een enorm financieel verlies dat we had geleden.
Uiteraard is het me duidelijk dat er een financiële gedachtegang achter de attentie van Bol zit. Ik heb daar geen problemen mee. Ik deel een ervaring omdat ik dat wil. Mogen we dan alleen positieve ervaringen delen over een dienst of bedrijf, als daar een passende vergoeding tegenover staat? Niet alles is handel voor mij. Voor een ander wel. Voor Bol zeker. Natuurlijk, die moet geld verdienen. Maar er is mij niet gevraagd om een wederdienst voor die € 25. Dan zou het ook een heel andere lading krijgen wat mij betreft.
Ik krijg vaak verzoeken van bedrijven om een link te plaatsen. Dan mag ik iets gratis uitzoeken of uitdelen en het ‘enige’ wat ze in ruil vragen is een linkje. Ja doei, daar doe ik niet aan mee. Dan ben ik een advertentieplatform en staat inderdaad de waarde van een paar handschoenen niet in verhouding tot wat het hen oplevert.
Maar de andere kant – vanuit jezelf een ervaring delen, ongevraagd, omdat je het wilt – is heel anders voor mij. Zo heb ik in het verleden ook wel eens geschreven over de leuke tas die ik bij DoorJolanda kocht, gewoon omdat ik enthousiast was (hop, meteen gratis linkje erbij). En schreef ze mij later dat ze daar een paar leuke opdrachten aan over had gehouden. Prima toch. En heb ik ook enthousiast en onbetaald reclame gemaakt voor ons vakantieadres in de Auvergne, omdat dit zo’n bijzondere plek was (helaas niet meer beschikbaar voor verhuur). Ik hoef niet elke dienst of gunst die ik verleen te laten uitbetalen in een vorm/hoeveelheid die past bij het bereik van mijn blog. Het is mijn hobby en niet mijn inkomen. Ik vind het gewoon leuk om mijn ervaringen te delen.
Natuurlijk heeft elk zichzelf respecterend bedrijf een webcare team dat de Social Media in de gaten houdt. Maar uiteindelijk gaat het altijd om de inhoud van een reactie of je gevoel ombuigt. Word je klacht begrepen en opgelost? Word je behandeld als mens en niet als vervelende zeur? Ik zie geen verschil tussen het bloemetje van vroeger dat je kreeg van de kledingzaak op de hoek omdat je trui na twee keer wassen kapot was gegaan of een tegoedbon van Bol. Jij wel?

