Als wanhoop verandert in overgave
Dan kan ik zijn wie ik ben
Zonder mezelf nog af te vragen
Wie ik zou kunnen zijn of ben geweest

Als verdriet verandert in berusting
Dan kan ik eindelijk loslaten
Wat mijn hart zo lang vasthield
En de brokstukken oprapen

Als ik de werkelijkheid omhels
Al verafschuw ik wat er gebeurt
Dan kom ik in beweging
Ook al lig ik de hele dag stil

Als ik grapjes maak over mijn leven
Ook al is de realiteit inktzwart
Dan stijg ik uit boven mezelf
En lach zelf het hardst

Als ik droom van de toekomst
Weet ik dat het meeste niet gaat gebeuren
Maar toch fluistert mijn ziel
‘Niemand zegt dat dromen niet mag’

Als ik als hoogvlieger
Telkens weer ter aarde stort
Dan is dat geen gebrek aan realiteitszin
Het getuigt van levenslust en kracht

Als ik nu in de spiegel kijk
Dan zie ik een vrouw
Die vreemd en vertrouwd is
En die van mij eindelijk erkenning krijgt

Ik zie nu wat er is
En wat er overblijft
Maar de angst voor wat komt
Laat ik nu los

Bevrijd van een ondragelijk gewicht
Maar dát kan ook komen
Omdat de 12 kilo kat die op mij lag
Inmiddels is opgestaan