Zaterdag: uitslag give away

Het was een rustige week. Ik had flink last van de blaasontsteking en was eigenlijk vooral uitgeschakeld. Daarbij gesteund door mijn grootste fan:

  

En die grootste fan, Dibbes, is natuurlijk de reden van dit stukje. Omdat we vorige week zaterdag vierden dat hij precies 3 jaar onze eigenste huismuts is, beloofde ik een exemplaar van het boek Bob de straatkat weg te geven. Ik heb het zelf een tijdje geleden geleend uit de bieb en vond het erg leuk. Het is het verhaal van een verslaafde straatmuzikant die geheel ongepland en onbedoeld de zorg voor een kat op zich neemt. Daardoor neemt zijn leven een enorme wending. Waargebeurd en heel ontroerend. Voor elke katteneigenaar zal het herkenbaar zijn, vooral vanwege het feit dat je wel van alles kunt bedenken, maar dat een kat toch altijd zijn eigen plan volgt en jij er maar wat achter aan moet hobbelen.

Bij Dibbes heb ik dit zeker gemerkt. De goed bedoelde adviezen van het dierenasiel om hem te vangen hadden een tegenovergesteld effect. Pas toen ik het tempo van Dibbes volgde, maakten we vorderingen. Sowieso doen katten precies wat ze willen, gaan liggen waar jij net wilt gaan zitten, gillen om eten terwijl hun bak vol zit met brokken, willen water maar niet het water uit de daartoe bestemde bak, gaan precies naast die kekke mand liggen die je voor ze koopt. En dat ze hun buik aanbieden wil niet zeggen dat je die ook mag aaien. In ruil worden we beloond met net voldoende geknor en kopjes om te denken dat we beter af zijn met een kat. Of vier katten in ons geval.

Afijn, de animo voor het te winnen boek was niet overweldigend groot, wat ik ook wel begrijp. Het onderwerp kat doet niet ieders hart harder kloppen. Sommige mensen kenden het boek al. En een aantal onverlaten (Joanne, Nancy T) wilden niet het boek maar wel een Dibbes (mocht je willen, echt niet!). Een super reactie kwam van Annemarie, zij schreef:
Ik twijfel al jaren of ik weer een kat in huis zal nemen. Door jouw verhalen denk ik toch naar het asiel te gaan en een gedumpte kat of poes in huis te nemen. Heerlijk zo’n kat te mogen hebben.

Wel mooi symbolisch, voor elke in dit huis aanwezige kat was er dus iemand die meedingt naar het boek. Dus bedacht ik dat het leuk zou zijn de winnaar te trekken door alle deelnemers te koppelen aan een kat hier in huis en dan die katten iets te laten doen. Bijvoorbeeld de eerste kat die door het kattenluik komt, heeft gewonnen en dan dus ook degene die aan de kat is gekoppeld. Maar de uitvoering werd wat ingewikkeld (katten doen immers niets wanneer jij dat wilt) en ik draaide weer eens volledig door in mijn brein. Dus hield ik het klein en simpel en regelde het digitaal via een random number generator.