De laatste keer dat we erop uitgingen met de rolstoel, viel het me op hoe comfortabel ik me met mezelf voel inmiddels. De eerste jaren was er veel schaamte en ongemak. Dat overheerste zo enorm, dat het de ervaring van erop uit kunnen trekken eigenlijk overheerste. Het wennen aan de rolstoel en mezelf als mindervalide kunnen accepteren werd ook belemmerd door hoe de buitenwereld naar rolstoelgebruikers kijkt en ze behandelt.
Inmiddels heb ik schijt aan wat een ander denkt of vindt. Ik heb geaccepteerd dat ik hulpmiddelen moet gebruiken en het verrijkt mijn leven. Zonder rolstoel kwam ik nooit meer de deur uit, zo simpel is het.
Wat echter nooit went is de ontoegankelijkheid die je ervaart als je in een rolstoel zit. De auto’s die geparkeerd staan op de hoeken van de straat, waar het stoepje afloopt, speciaal voor rolstoelgebruikers. Waarom doen mensen dat?
Stoeptegels die uitsteken waardoor je bijkans gelanceerd wordt vanuit de stoel. Horror.
Fietsen die vier rijen dik voor huizen geparkeerd staan waardoor je er niet langs kunt en we soms meters terug moeten rollen om een stuk op de straat zelf te rijden.
Winkels en openbare gebouwen zijn ontoegankelijk. Ik maakte een keer mee dat het invalidentoilet alleen bereikbaar was per trap. Of een loodzware deur hebben, waardoor je er als mindervalide niet zelf in of uit kunt gaan.
Zoekend naar vakantie woningen die geschikt zijn, blijkt 95% van de vakantiewoningen af te vallen.
Van de vijf procent die zegt wel rolstoeltoegankelijk te zijn, valt dan nog eens de helft af omdat rolstoeltoegankelijk blijkbaar betekent dat er een bed voor je in de woonkamer wordt gezet waar je dan maar moet bivakkeren.
Of er wordt beweerd dat het rolstoeltoegankelijk is omdat je blijkbaar in de woonkamer heen en weer kunt rijden. Maar hoe je dan in de slaapkamer komt die op de eerste verdieping ligt? Tja.
Je moet dus altijd navragen wát de verhuurder verstaat onder rolstoeltoegankelijk.
Of een vakantiehuis valt af omdat er weliswaar een slaapkamer op de begane grond is maar rond het huisje alleen kiezels liggen. Wat een hel is om te duwen of geduwd te worden.
Wandelen/rollen in de natuur is helemaal een uitdaging. Bospaden worden bijkans ontoegankelijk door hekken aan het begin van een wandelgebied met een kleine doorgang waar een mens prima doorheen past, maar een rolstoel niet. Invaliden zijn daar blijkbaar niet welkom. Paden in de natuur die echt geschikt zijn voor rolstoelgebruikers zijn zeldzaam en dus kom je al snel terecht op fietspaden.
Blijkbaar kunnen we in de rolstoel nooit van A naar B rijden en is er voortdurend sprake van obstakels en omrijden. Het geeft een onwelkom gevoel.
Mensen gedragen zich ook wonderlijk als je in de rolstoel zit. Niet ik maar mijn duwer wordt meestal aangesproken. Mensen staren. Soms sla ik mijn knieën en benen over elkaar in de rolstoel en dan krijg je een geschokte blik. Ja mensen, die spieren doen het en toch zit ik in een rolstoel.
Invaliditeit kent vele gezichten. Veel mensen die in een rolstoel zitten kunnen wel lopen maar moeten toch een rolstoel gebruiken omdat ze bijvoorbeeld maar een hele korte afstand kunnen lopen, een terugslag krijgen van lopen, een te kleine belastbaarheid hebben of zeer ernstige pijnklachten hebben.
Toegankelijkheid is een recht voor iedereen, maar dat wordt wel eens vergeten.
Min of Meer 
Zo herkenbaar veel dingen die je schrijft .Er was bij mij euforie om weer het huis uit te kunnen maar ook enorme weerstand omdat ik het niet echt kon accepteren in zo’n ding te moeten zitten .De obstakels zijn echt een ramp en dat ervaar ik nu pas goed sinds ik in een rolstoel zit .Laatst in de stad dachten we erover om even op een terras te gaan zitten ,maar alles bomvol en hoe kom je daar tussen ? Ook om naar het toilet te kunnen lukt hierin de stad bijna niet ,want het zijn meestal heel oude gebouwen in de binnenstad met hoge opstap en dat gaat dus niet .Ik kan op een goede dag ong zo’n 30/40 meter lopen maar moet wel steun hebben en mijn rolstoel is te licht want als ik erop steun kantelt hij Nu gaat mijn man erin zitten voor de zwaartekracht en duw ik hem de poort uit en dan op straat wisselen we om ,het zal wel hilarisch zijn als mensen dat zien maar daar heb ik lak aan inmiddels .Ook zijn mensen vaak erg behulpzaam valt me op en word ik vaak vriendelijk gedag gezegd .Maar ik zie ook wel regelmatig een soort medelijden .Ik zeg weleens er word nog net niet gevraagd of ik een koekje of een plakje worst wil ,maar dat is mijn galgen humor want ik kan het nog steeds niet accepteren om zo afhankelijk te zijn
LikeGeliked door 1 persoon
Op de site van de Zonnebloem vind je veel goede rolstoeltoegankelijk vakantiehuisjes. In vergelijking met 10 jaar geleden is er al wat verbeterd.
Verder is alles natuurlijk kut.
Over de bejegening: gewoon je klep open trekken, dan heb je geen gezeik.
LikeGeliked door 1 persoon
In hun menu kan ik niets vinden. Heb je evt een linkje voor mij?
LikeLike
https://www.picturevakanties.nl/aangepaste-verblijven/rubrieken.html
Deze heeft ook buitenlandse bestemmingen
Wel altijd zelf checken wat precies bedoeld wordt!!!
LikeGeliked door 1 persoon
Super, dank je wel!
LikeLike
Gevonden!
LikeLike
Succes met het vervolg!
Bemoedigende groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Precies en nauwkeurig omschreven, zoals de werkelijkheid is. Dit bericht moet in de krant en naar de overheid !!!
LikeGeliked door 1 persoon
helpt niet
LikeGeliked door 1 persoon
Klopt . helpt vaak niet, 33 jaar meegemaakt, soms helpt het , als je instanties met de neus op de feiten blijft drukken, triest, dat het zo moet
LikeGeliked door 1 persoon
Hoi Martine, je blogs vind ik meestal zo goed , dat ik ze op de gezinsapp zet of naar vriendinnen doorstuur.
Ik ben superblij voor je dat je inmiddels er weer op uit kunt , vakantie en gewoon weg , weliswaar met rolstoel.
Maar wat ik mis is de blijdschap daarover , natuurlijk zijn er obstakels, maar vallen die misschien niet in het niet in het feit dat je weer weg kunt. Een huisje kun je je goed over laten adviseren, blikken van anderen , lekker boeiend, een paar meter om voor fietsen is te overzien en voor je auto kun je een invalidenparkeerkaart aanvragen, elke winkel heeft een toilet waar ze je waarschijnlijk met plezier gebruik van laten maken.
Je had kunnen eindigen met “ maar he lieve mensen , dit is te overzien en op te lossen en kijk eens wat er allemaal weer wel gaat.
Gek , eigenlijk voel ik me nu verdrietig en een beetje eenzaam omdat ik ‘ nog ‘ het nakijken heb , overigens zonder jaloers te zijn , want ik gun het je van harte!
LikeGeliked door 1 persoon
Tja niet elk stukje wordt vanuit blijdschap geschrevene
LikeLike
Wij zijn meerdere malen met een rolstoel gebonden neef met vakantie geweest. We kwamen uit bij Roompot parken. Als er stond rolstoel toegankelijk dan was dat ook zo. Een volledig aangepaste slaapkamer beneden met een rolstoel toegankelijke badkamer ernaast. Ook de keuken was rolstoel vriendelijk. Wij zijn in Domburg en het Loo met hem geweest. Ook in Park Kijkduin bij Den Haag was er een volledig rolstoel toegankelijke accommodatie.
LikeGeliked door 1 persoon
Super om te horen
LikeLike
Mooie foto van je, Martine!
Lieve groet!
LikeGeliked door 1 persoon
Heel herkenbaar! En tegelijkertijd is er ook heel veel voordeel voor rolstoelgebruikers. Hulp uit totaal onverwachte hoek, mensen die helpen de hele rolstoel de berg af te tillen, fijne brede parkeerplaatsen, voorrang bij bijna alles (o.a. op de airport), vaak gratis naar binnen, de beste plekken. Ik heb het allemaal meegemaakt. Dus naast alle onhandigheid en idioterie, is er mij ook heel veel moois overkomen in een rolstoel. Nu moet ik zeggen dat mijn man er ook altijd een grote schik in had om zoveel mogelijk lol te hebben in de rolstoel. Racen en scheuren, wat hebben we veel gelachen. En als aan het einde van de stoep dan geen plek was om naar beneden te gaan, dan charterde hij wat mensen. Maar ik kan me voorstellen, dat een aantal van deze dingen met een pijnlijk lijf geen optie zijn.
LikeGeliked door 1 persoon