Wat een jaar … en het is pas februari

~ MB


Dit jaar zit ik in een rollercoaster van onverwachte en stressvolle gebeurtenissen die impact hebben op mijn baseline.

Waar ik in de winter altijd al iets minder ben, hebben kleine uitzonderingen op dagelijkse routines al snel grote gevolgen.

Dit jaar hadden we tot nu toe twee ernstig zieke katten waarvan er een blijvend extra zorg/aandacht nodig heeft, ook onderging ik weer een wortelkanaalbehandeling en overleed er opnieuw een lotgenote.

Buiten dat lijkt er continu groot en spannend/mooi nieuws en ontwikkelingen in de ME- en PAIS-gemeenschap te zijn. Ook leuk en mooie gebeurtenissen halen een ME-patiënt onderuit.

En dus ben ik “ineens” weer bedlegerig. Ik ben te uitgeput om ’s avonds beneden te eten. Te uitgeput om me aan de wastafel te wassen. Te uitgeput om me aan te kleden. Te uitgeput om “gewoon” een gesprek te voeren.

Ik merk aan mijn eetgedrag dat de reserves nul zijn. Ik heb behoefte aan vet, zout voedsel. Altijd een veeg teken.

Ik hoop op een hele rustige week met veel dutjes, waarin ik toch weer wat meer bijtrek.

Martine 🪷

Onbekend's avatar

Gepubliceerd door MB

Schrijft over leven met de ziekte ME.

6 gedachten over “Wat een jaar … en het is pas februari”

  3. Hoi Martine,

    Wat naar om te lezen dat je zoveel energie hebt moeten besteden aan dingen waar je geen invloed op hebt.

    Ik weet in ieder geval alles van een ernstig zieke kater (schildklier extreem hoog en nier ook uitgevallen) daar heb ik ook veel zorgen om en al 3 keer euthanasie gepland maar weer afgezegd omdat hij toch weer op krabbelde.
    Nu afwachten tot er meer slechte dan goede dagen volgen en de knoop doorhakken😢

    Ik wens jou veel sterkte toe om weer op krachten te komen en weer wat kleine lichtpuntjes op te doen🍀

    Dikke knuffel van een (normaal anonieme) volger,
    Yvonne

    Verstuurd vanaf mijn iPad

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Zeg het maar!