leven met ME

Tempo šŸŒ


De afgelopen periode nam ik vrij van ME-nieuws en activisme. Ik bande bewust veel berichten, al sijpelde er toch af en toe wel iets door mijn schild heen.

Zo mezelf afsluitend viel het op hoeveel nieuws over ontwikkelingen binnen de ME-gemeenschap slecht is, agiteert, raakt, verdriet doet of boos maakt.

Er viel ook veel te herkauwen en te verwerken. Afgelopen jaar nam ik afscheid van een aantal lotgenoten Ć©n van twee kennissen. In totaal waren er voor mij 5 overledenen te betreuren en dat is best veel. De emmer liep wat over.

Even pauze nemen en me meer op mezelf concentreren deed goed. Het gaf ruimte.

Ik heb vaak last van schuldgevoel. Ik voel me vaak verplicht iets voor anderen te betekenen. Ik wil dat ook echt maar voel ook de last van lotgenoten die niet voor zichzelf op kunnen komen. Die in het donker liggen. Goed verhoede dat ik zomaar voor me uit staar, naar het riet tuur achterin de sloot. Terwijl anderen dat niet kunnen.

Ook voelde ik me de laatste tijd wat opgejaagd. Het feit dat ik beter ben dan pak ‘m beet drie jaar geleden schept verwachtingen. Bij anderen Ć©n mezelf. Dus had ik in mijn hoofd een lijst van mensen die ik wil zien. Maar elk bezoek hakt erin en het kost me meestal toch meer dan ik aan mogelijkheden heb.

Deze zomer ga ik me daarom lekker op mezelf concentreren. Niet teveel vooruit plannen. Geen afspraken maken maar dingen op zijn beloop laten. Genieten van wat voor m’n neus gebeurt.

Zoals het nest meerkoeten in de sloot grenzend aan onze tuin.  Ik heb laatst ademloos zitten kijken hoe de hele familie meerkoet zich zat te poetsen, staand op een inmiddels veel te klein nest. En bedacht dat het wel wat leek op mijn (door mezelf veroorzaakte) situatie van teveel op mijn bord hebben liggen.

Nu ik afgelopen maand “vrij” nam, sliep ik ’s middags regelmatig twee tot drie uur. Iets wat me anders nooit lukt. En dat deed me goed.

Daarom ga ik deze zomer dus lekker door met prikkels weren. Het is nodig. Ik verdwijn niet en ik heb mijn ME-activisme ook voorzichtig weer opgepakt maar ik reageer niet meer op elk bericht en pas mijn tempo meer aan naar wat mijn mogelijkheden zijn.

Als je de mogelijkheid van een slak hebt moet je ook het tempo van een slak aanhouden.

Martine

7 gedachten over “Tempo šŸŒ

  1. Wat een mooie blog heb je geschreven zo blij te zien dat t beter gaat en ja wat is de wereld en dan bedoel de kleine wereld toch bijzonder en mooi. Ik volg je al jaren hoor en vind je een heel moedig wijf. Pas heel goed op jezelf.

    Geliked door 1 persoon

  2. Ha Martine,

    Fijn te lezen, dat het beter gaat met je. Je weet wat je aan kan. Ga niet over je grens heen. Geniet van de natuur. Het is je zo gegund!

    Groetjes, ook voor Mischa.

    Geliked door 1 persoon

  3. Martine, zo fijn om deze tekst te lezen. Je wil zo graag wat voor een ander betekenen, geloof me, je hebt geen idee hoeveel je dat doet . Het belangrijkste ben jij nu, probeer maar met de dag te leven. In het nu kijken wat mogelijk is op jouw tempo. Een slak komt ook op zijn bestemming. Misschien geniet hij onderweg wel meer dan een haas. Genietmomenten, die wens ik voor jou, heel veel ā¤ļø

    Geliked door 1 persoon

  4. Je observeert raak hoe je het leven ervaart en kan daar zo goed de taal voor vinden, prachtig .

    Mijn leven is niet te vergelijken met dat van jou maar ik heb ook te maken met een ander energie vermogen door ziekte .Net een inspannende periode achter de rug met een verhuizing waar ik gelukkig veel hulp heb gehad en zelf ook veel heb kunnen doen.

    Nu volgt er even een terugval en is het verstandig om weer dagelijks tussen de middag anderhalf uur “uit” te gaan ( liggen , slapen, geen telefoon oid) . Eigenlijk wil ik dit niet ; het voelt nutteloos, zonde van mijn tijd etc , Toch doe ik het wel en dan voelt zo’n blog van jou een opsteker om te accepteren wat er is .

    sterkte met de verlieservaringen van afgelopen tijd

    fijne zomer met alle mogelijkheden en rust om van te kunnen genieten; samen met Mischa

    Geliked door 1 persoon

Zeg het maar!