Rusten, rusten en rusten als tactiek

Tijdens de kerstdagen had ik een niersteenaanval, daarna kreeg ik een buikgriep en vervolgens werd kat Dibbes ziek. Allemaal zaken die mijn baseline aantasten

Om zo snel mogelijk te herstellen ben ik aan het rusten, rusten en nog meer rusten. Ik rust extra, bovenop wat ik normaal al rust.

In de ochtend een uur. In de middag twee uur en na het avondeten rond half 8/8 uur gaat het licht uit en ga ik slapen.

Saai. Onvoorstelbaar saai. Vooral de uurtjes ’s avonds zijn normaal mijn “fijne” uurtjes. Dan hoef ik niets meer en kijk ik meestal een aflevering van een serie.

Maar ik voel wel aan mijn lijf dat die langere nachtrust iets doet. Ik zie het ook in mijn Fitbit app.  Hoewel de PEM zeker aanwezig is, had ik erger en feller verwacht.

Het is belangrijk dat ik zo snel mogelijk “herstel”. Volgende week zaterdag brengt Mischa me naar een vakantiehuisje in Norg omdat er in de week erop volgend hier geklust gaat worden aan de badkamer en de wc.

Mijn zus woont daar vlakbij en gaat voor me zorgen én zoon Sem komt ook een paar dagen langs om de honneurs waar te nemen. Gezellig en fijn.

Dus het vele rusten heeft een doel: de reis daarnaartoe aankunnen. Ook zal die week zelf er best inhakken, het is toch een  afwijking van mijn normale routine.

Het motiveert me nu om mijn saaie dagen te omhelzen. En wie weet kan ik dan heel misschien, je weet maar nooit,  daar een keer het bos in.