Een jasje uitgedaan

De afgelopen periode was pittig. Een niersteenaanval, een buikgriep en een zieke kat volgden elkaar op. Ik heb dan ook echt een jasje uitgedaan zoals ze dat noemen.

Ondanks braaf pacen en veel extra rusten blijf ik helaas onder mijn baseline functioneren. Ik voel me sloom, bijna buiten de werkelijkheid  staan en heb meer last van brainfog dan anders. Het kost me erg veel moeite om gesprekken te volgen of iets te lezen. Ik lees de woorden wel maar ze vormen geen betekenis in mijn brein.

Wat nog wel redelijk lukte was breien. Dus deed ik dat liggend. Maar nu heb ik links geïrriteerde armspieren gekregen. Te enthousiast mee bezig geweest.

Dus tja. Het is niet veel en het schiet niet op. Het enige wat zeker is, is dat ik zaterdag naar het vakantiehuisje ga dat ik gehuurd heb omdat er hier geklust gaat worden volgende week. Ongetwijfeld zal dat op adrenaline gaan lukken en komt de prijs erna in de vorm van een crash.

Het is niet anders en ik maak er maar het beste van. Ik doe gewoon net of ik op vakantie ga. Ik verheug me erop dat ik groen ga zien, het huisje ligt aan de bosrand. De slaapkamer kijkt zo uit op het bos ♥️.

Ook verheug ik me erop dat ik die week vaker mijn zus zal kunnen zien. Door de afstand tussen onze woonplaatsen en mijn situatie zien we elkaar veel te weinig. Maar nu ben ik een week vlakbij haar in de buurt én gaat ze voor me koken. Een fijn vooruitzicht.

Nu nog een lijf dat goed meewerkt en alles is perfect….