Planning

Voor iemand die geen klap te doen heeft en heel weinig mogelijkheden heeft, ben ik wel echt een ster in plannen geworden.

Ik plan handelingen die door de buitenwereld niet als zodanig worden beschouwd. Denk aan douchen of me met vochtige doekjes wassen, naar beneden gaan (wat hooguit twee keer per week lukt) of mijn pyjama verwisselen.

Als onze zoon komt, weet ik dat ik twee dagen ervoor of erna niet kan douchen. Ik moet ook extra rusten voor hij komt, dus is het fijn als hij vooraf een tijdsindicatie geeft. Zo kan ik inschatten waar en wanneer ik het rusten kan inzetten.

Als ik beneden wil eten, kan dat alleen op een echt goede dag. Maar dan moet ik me wel vooraf fysiek heel rustig houden. Me even snel aankleden voor het naar beneden gaan, kan dan niet. Zou ik dat willen dan moet ik dat in de ochtend doen, zodat ik erna voldoende kan bijkomen.

Elke handeling komt met een impact en moet goed in de tijd worden geplaatst. Want de handeling bestaat niet alleen uit het moment zelf, maar ook uit een ervoor en erna.

Omdat wat er mogelijk is ook nog eens fluctueert, is het zaak ruime marges in te bouwen. Want wat lukt op een goede dag, vraagt op een mindere dag veel meer voorbereiding en nazorg.

Soms moet iets namelijk toch doorgang vinden op een slechte dag, denk aan een telefonisch consult met mijn behandelaar.

Dan is de impact groter en als ik dan bijvoorbeeld in dezelfde week onze zoon zie, is het echt zoeken naar momenten dat ik me “veilig” kan wassen….

Het vraagt ook moeilijke keuzes als ik zie dat er geen ruimte is in mijn schema. Ontvang ik stinkend en als een slons met vet haar bezoek of forceer ik me toch en riskeer daarmee dat het bezoek überhaupt niet kan doorgaan?

Gevoel en verstand discussiëren heel wat af hier. Waarbij de conclusie altijd een verliezer oplevert.

Martine