Hyperfocus

Herkennen jullie dit:  als je eenmaal ergens je aandacht op richt, ga je er volledig in op. Het begint met iets opzoeken of noteren en het eindigt met het schrijven van een blog, waarbij ik alles om me heen vergeet. Zelfs dat ik eigenlijk rust nodig heb. Een timer zetten is zinloos want negeren kan ik heel goed, dat is mijn talent.

Hyperfocus wordt vaak genoemd in verband met ADHD of autisme, maar ik herken het sterk bij mezelf als ME-patiënt. Zou het een manier zijn om te ontsnappen aan de constante lichamelijke klachten en vermoeidheid?  Door me volledig te concentreren op iets, vergeet ik even hoe mijn lichaam aanvoelt, ik druk als het ware mijn realiteit weg. Dat lukt tijdelijk.

Dat heeft wel grote nadelen natuurlijk. Er volgt altijd een terugval. Mijn lichaam komt in opstand en gilt en kraakt. Dat is  een hoge prijs voor een paar uur mentale ‘pret’.

Ik vraag me af waarom dit gebeurt. Zou het zijn omdat onze beperkte energievoorraad ons dwingt om keuzes te maken? Als we dan ergens onze energie in steken, doen we dat met volledige toewijding.

Soms denk ik ook wel eens dat het komt omdat het zenuwstelsel bij ME altijd aanstaat. Dat zorgt voor enorme focus en alertheid en drukt andere behoeften weg. We reageren op die tijger en beer uit de oertijd met een enorme focus en voelen dus geen honger of dorst op dat moment. Dit is echt speculeren hoor, geen flauw idee of dit klopt.

Maar zo bezien moet ik wel beter en meer zien te voorkomen dat ik in een hyperfocus terecht kom. Want eigenlijk ben ik dan al te ver heen om nog netjes te kunnen pacen.

Dus heb ik mijn oude pacingschema afgestoft en mediteer weer braaf. Er komt ook weer een limiet aan schermtijd. Hoe braaf is dat! Wel grommend, want voor mijn gevoel is die hyperfocus juist de enige manier om nog wat gedaan te krijgen 🙈.

Wat doen jullie om hyperfocus te voorkomen?