Lidocaïne nieuws, het vervolg

Vorige week schreef ik een kritische reactie op het artikel in NRC over een Nederlands onderzoek naar de effecten van het verdovingsmiddel lidocaïne op post covid patiënten.

Ik vond de kop van het artikel te stellig en misleidend. Ook rammelt er een en ander aan het onderzoek zelf, en ik verwees daarbij naar de goed gemotiveerde kritiek op Linked In van Marc Bonten hoogleraar moleculaire epidemiologie van infectieziekten aan het UMC.

Dit was mijn stuk:

https://minofmeer.blog/2025/12/12/berichten-over-wondermiddelen/

Er werd veel en soms fel op mijn stuk gereageerd ook door mensen die deelnamen aan het onderzoek.

Van meerdere kanten kreeg ik het verzoek dit stuk naar NRC te sturen en dat heb ik gedaan.

Vandaag staat er een artikel van Ombudsman Herman Staal in NRC waarin hij ingaat op de vraag of het zo groot brengen van het nieuws over dit onderzoek stuk te rechtvaardigen is:


Ik word in dit artikel geciteerd uit mijn ingezonden brief naar NRC.

De conclusie van de Ombudsman is:
Dit “nieuws werd wel te stellig gebracht, met een te absolute kop. En toen er kritiek kwam op het onderzoek en de berichtgeving had een vervolgartikel niet misstaan“.

Jammer genoeg spreekt de heer Staal in zijn artikel over LC en ME als chronische vermoeidheidsziekten. Ik heb gevraagd of dit alsnog online aangepast kan worden naar chronische multiysteemziekten, aangezien terminologie  stigmatisering in stand kan houden.

Al met al is het goed dat hier aandacht aan werd besteed door de Ombudsman.  Door het kiezen van die citaten van mij waarop ik inga wat dit nieuws met patiënten doet, hoop ik iets van de onrust te hebben overgebracht die dergelijke stellige artikelen teweegbrengen.

Martine