Meer doen dan eigenlijk kan

Je kent vast wel de uitdrukking: je ogen zijn  groter dan je maag. Dat betekent dat je meer opschept dan je naar binnen kunt werken. Zo voelt deze kerst voor mij, en waarschijnlijk ook de komende dagen.

Het verlangen naar contact, na zo’n lange tijd van isolement, is dit jaar groter dan mijn realiteitsbesef. Dat komt ook omdat ik dit jaar beter afsluit dan vorig jaar. Ik ben stabiel, weliswaar stabiel slecht, maar er is iets meer mogelijk dan in voorgaande jaren. Dat kleine beetje ruimte wekt wat hoop, en die hoop duwt mij nu over mijn grens.

Dat zorgt ervoor dat ik momenten als het ware wil inhalen. We vierden kerstavond met de kinderen en vieren het komende zondag met alle grootouders erbij, opnieuw met de kinderen.

Dat wordt ook ingegeven door een gevoel van urgentie. Nú ben ik goed genoeg om dat aan te kunnen, en nu zijn de grootouders ook nog redelijk bij en fysiek in staat om het hier te vieren.

Ik leg er zo, hoewel ik dat natuurlijk niet bewust doe, best een grote druk op. Met in mijn achterhoofd het besef dat er wellicht andere, slechtere tijden gaan komen, pak ik nú het moment. En daarin forceer ik mezelf.

Ondanks veel rust vooraf en tussendoor hadden we woensdag een lunchmoment, een koffiemoment, een cadeautjes-uitpakken-moment én aten we in de avond samen.

Niet vreemd dus dat ik er eerste kerstdag vanaf lag. En ook vandaag voelt mijn lichaam nog verre van hersteld.

Het is dubbel. Ik heb intens genoten van het samenzijn, maar werd gisteren ook overspoeld door fysieke en emotionele naweeën. Dat wordt nog eens versterkt door het contrast tussen beneden zijn, met de lichtjes en de kerstboom, en het boven liggen, in een deels verduisterde slaapkamer.

Wat dit jaar zwaar voelt bij mij, is het schuldgevoel naar anderen toe die dit niet kunnen. Mensen met ernstige ME en PAIS die deze dagen liggend in het donker doorbrengen, zonder samenzijn en zonder bezoek.

In PEM wordt dat gevoel sterker. Dan voelt alles zwaarder en groter, en lukt relativeren minder goed. PEM is niet alleen lichamelijke uitputting, ook emoties en gedachten komen  zwaarder binnen.

Vandaag voelt het iets minder zwaar. De focus ligt op zelfzorg, herstel van de PEM en voorzichtig toewerken naar zondag.

Voor wie vandaag iets viert: geniet. En wees mild voor jezelf, ook als je lijf later de prijs betaalt omdat je ogen even groter waren dan je maag.

Martine

Een gedachte over “Meer doen dan eigenlijk kan

  1. Dat eeuwige dilemma, kiezen wat wel en niet kan. Aan de andere kant mogen we ons gelukkig prijzen als er al iets kan. In gedachten bij diegene die in het donker liggen. Ik lig 24 uur behalve toilet en kort badkamer, zeker na een val in de douche 4 weken geleden. Pats een plotse bloeddrukdaling en met mn hoofd op de stenen vloer. Niets gebroken alleen een scheur in mn voorhoofd. Toch gistermorgen met de traplift (ander huis, traplift, meer rust) naar beneden, ontbeten met Wout en weer haast flauwgevallen. Straks komt 1 van de 3 gezinnen even koffie drinken en ik wil naar beneden in een jurkje. Gevolgen zullen er zijn, maar even een ‘gewoon moment’. Dus blijft idd lastig en dan gaat het maar om een half uurtje

    💙

    Geliked door 1 persoon

Geef een reactie op lennyspruijt Reactie annuleren