
Laatst schreef ik over de hyperfocus waar ik vaak in raak. Gelukkig werd dat niet door iedereen herkend, en dat is maar goed ook. Want het werkt bepaald niet mee als je probeert te pacen met ME.
Pacen was de afgelopen maanden sowieso een uitdaging. Eerst was ik cognitief druk met de crowdfunding voor lotgenoot Hugo en nu ben ik bezig met Vrouw met ME. Dat begon als een artikel over de overgang bij ME maar liep gierend uit de bocht.
Naast dat het cognitief belastend is, zijn deze dingen ook spannend, het raakt me op emotioneel vlak. Het verstoort ook de wankele balans die er was, want het vraagt veel (nieuwe) dingen van mij.
Het hoort wel bij mij, zo ben ik. Maar het is echt uitermate onpraktisch als ME-patiënt.
Ik leef voortdurend in onderhandeling met de ME. Probeer structureel meer te doen dan geoorloofd is met ernstige ME. Bedenk projectjes die voor mij het leven toch de moeite waard maken. Want zonder ben ik slechts een ongewassen vrouw van middelbare leeftijd met ongekamde haren, die de hele dag ziek in bed ligt.
Omdat mijn lijf en brein de laatste tijd wel weer wat zorgwekkende signalen gaven, probeer ik nu weer strikt te pacen. Timer erbij. Leven en rusten volgens een schema waarin ik cognitief iets afwissel met rust en oplaadmomenten.
Fysieke ruimte is er nauwelijks. Dus buiten het moment dat ik me even was, steunkousen aantrek en tanden poets, wordt dat niet ingepland.
Normaal kan ik verschrikkelijk doorslaan als ik een schema maak, ik vind dat echt bizar moeilijk en kom ook dan in een hyperfocus terecht.
Dus vroeg ik nu Chat GPT een dagschema te maken passen bij iemand met ernstige ME gebaseerd op mijn kenmerken, dus grotendeels bedgebonden cognitief nog wel iets meer kunnen doen en met mijn vaste eettijden en contactmomenten met Mischa
Daar kwam een prachtige dagindeling uit. Ik heb gemerkt dat als je GPT goed voedt met informatie over je eigen situatie en heel concrete vragen stelt, het verbazingwekkend hulpvol kan zijn.
Ik ben nu dus braaf aan het pacen. Makkelijk? Nee. Mijn brein wil van alles en bedenkt continu plannen voor Vrouw met ME. Of er schiet me ineens te binnen dat ik nog iets moet checken of iemand moet terug mailen.
Maar ik kom niet meer meteen in actie. Ik mail pas terug als ik ‘in het juiste tijdsblok’ zit. En dat geeft ook rust.
Bizar is dat mijn hartslag in rust, die sinds eind februari sterk verhoogd is, nu al, na een paar dagen, flink is gezakt. Ik weet de verhoging die verhoging aan een nieuw medicijn. Nu denk ik dat ik “gewoon continu te veel heb gedaan”. En probeer met mildheid naar mezelf te kijken 🙈
Het is in ieder geval motiverend om zo snel een positief effect te hebben!
Ga ik nu weer even rusten!








