In de strijd ME versus Martine was het tot nu toe 100 – 2. Zoiets.

Vandaag liep ik naar t kleine kamertje op de bovenverdieping, deed de deur open en liep de kamer in. En zag mezelf daar in de spiegel. Dat alleen al was een bizarre ervaring 😂. Ik heb een lijf!

Maar goed, tussenstand ME versus Martine is nu 100 – 3.

Ik zou graag met de overmoed die mij eigen is zeggen dat ik aan de winnende hand ben. Maar zo werkt het niet. Ik moet elke millimeter winst bevechten door niet te vechten en er zijn geen garanties. Het is ook onduidelijk welk niveau van zelfredzaamheid ik weer kan bereiken.

Maar elke millimeter is in mijn wereld een kilometer. Het maakt voor mij enorm verschil.

En dit soort overwinningen maken dat ik de moed er in houd.