katten·Zwerfkatten

Dibbesdingen

Als we het partijtje van Sem vieren, maak ik me vooraf zorgen over Dibbes. Gaat dat wel goed? Rent hij niet in paniek het huis uit als er een meute jongens van 12 het huis komt binnenvallen? Ik maak me druk om niets, blijkt later. Ik heb nog altijd het beeld van de kwetsbare schuwe zwerfkat op mijn netvlies en zie daardoor de werkelijkheid niet altijd even goed.

De realiteit is dat hij nieuwsgierig de jongens tegemoet loopt. Als ze hem niet zien, dan zorgt hij er wel voor dat hij gezien wordt, werpt zich voor een voet en biedt zijn buik aan. Geeft kopjes tegen benen. Is zeer aanwezig. Trek zich weinig tot niets aan van herrie. Alleen onverwachte bewegingen zijn niet prettig, maar hee, even aaien en hij is het zo weer vergeten.

Dibbes heeft niets nodig in het leven, buiten ons en zijn eten en dat laat hij merken. Zijn wereld is heel klein geworden. Liep hij vroeger de hele dag zijn eten bij elkaar te scharrelen, nu komt hij tot het tuinhek. Heel soms loopt hij verder, wandelt door de steeg, gaat de hoek om en zit dan voor de voordeur. Als hij ziet dat ik hem zie door het raam, dan begint hij onbedaarlijk te miauwen. Laat me erin! Nu! Belangrijk! Binnengekomen volgt een ritueel van op tafel springen, rollen, buik aanbieden en neusjes geven. Dan probeert hij me naar de keuken te lokken, wellicht ben ik vergeten dat hij net nog eten kreeg. Je kunt het altijd proberen toch?

Toen we een paar dagen weg gingen, had ik bijna buikpijn van de zorgen. De door mij ingeschakelde kattenoppas had hij weliswaar al vaker gezien maar toch. Hoe zou hij reageren? De andere katten weten van de hoed en de rand en schakelen zodra wij weg zijn over op de ‘het is weer zover modus’. Dat betekent kopjes geven aan ‘die ander’, zodat de bakken netjes gevuld worden en blijven. Dibbes kende het fenomeen weekendje weg of vakantie nog niet. Ook hier bleek dat hij veel relaxter is dan ik dacht. Hij vond het allemaal prima, al was hij bij thuiskomt wel erg jaloers naar de anderen toe. Die kwamen ook extra knuffels halen en dat trok hij bijna niet.

Dat hij vooruit gaat, is te merken aan zijn gedrag naar mij toe. Waar hij me eerst continu achtervolgde en belaagde, wordt dat minder. Eerst durfde hij alleen op bed te springen langs mijn kant. Dan knuffelde hij mij langdurig en zeer zorgvuldig, met zijn neus tegen mijn neus, om zich vervolgens uitgebreid te poetsen. Pas als die boeddhabuik echt drie keer schoon gelikt was, ging hij liggen en slapen. Nu springt hij vanaf alle kanten op bed. Soms krijg ik voor de vorm nog even een kopje tegen mijn neus, maar nog vaker gaat hij meteen liggen. Het was wél even wennen na al die maanden op een voetstuk te zijn geplaatst door deze kat maar het is natuurlijk een zeer gezonde ontwikkeling dat hij nu meer zijn eigen gang gaat.

Zoals Vlasje laatst omschreef:
de mooiste bloem in de tuin

Hoewel hij grote sprongen maakt, moet hij nog veel leren. Alles wat onverwacht is, maakt hem gestrest. Wij wonen aan een park. Sinds twee weken wordt er aan de weg gewerkt die langs het park loopt. Om 7 uur in de ochtend beginnen grote machines te brullen en te graven. De eerste paar dagen was Dibbes helemaal geflipt. En elke beweging van ons, maakte ineens weer dat hij een meter de lucht in sprong. Hij had pupillen waar een junk nog een puntje aan kan zuigen. Maar na een paar dagen zakte de stress en had hij weer wat geleerd: ‘harde continu geluiden zijn niet eng en ik krijg nog steeds eten en knuffels….’

Zijn ogen staan door de operatie wat eigenaardig. Mooi zeegroen zijn ze maar de ooghoeken staan wat vreemd en trekken een beetje. Hij ziet er wat verdrietig uit door die rare stand van zijn ogen en dat past helemaal niet bij zijn uitbundige karakter. Zijn vacht glanst en hij is zeer gesteld op het onderhoud ervan. Poetsen is echt een hobby, iets wat ik hem nooit zag doen toen hij nog een zwerver was, geen tijd voor. Ook zag ik hem niet rollen, spelen, achter vliegjes aan huppelen of contact hebben met anderen. Ik hoorde hem nooit miauwen, nu kletst hij de oren van mijn kop. Er is zoveel veranderd. Het leven is goed voor Dibbes en het leven met hem is top.

17 gedachten over “Dibbesdingen

  1. 'Toen we een paar dagen weg gingen, had ik bijna buikpijn van de zorgen.' Dat is het grote nadeel van de combinatie huisdieren en op vakantie gaan. Wij brengen onze katten meestal naar een dierenvakantieboerderij, en hoewel ze daar uitstekend worden verzorgd, hebben we toch altijd een vreselijke knoop in onze maag bij het wegbrengen.

    Like

  2. Wat heerlijk dat het zo goed met Dibbes gaat tegenwoordig!
    En wat fijn dat er toch ergens nog mensen zijn die bereid zijn om zo'n zwerfkat liefdevol op te vangen.

    Goed weekend samen!

    Like

  3. Ik lees altijd graag je kattenverhalen, om blij van te worden. In onze vakantie blijft onze oudste thuis om op onze katten te passen, gelukkig. de katten zijn erg op ons betrokken, ze vinden het ook heerlijk als wij buiten in de tuin zitten. Dan proberen ze ons tot spelletjes te verleiden.

    Like

  4. Prachtig!
    Mijn dochter heeft in februari dit jaar ook een ca. 10 jaar oude zwerver in huis genomen. Ze heeft hem Makker genoemd. Eerst was hij heel schuw en bang voor Dotje, dochters poes, maar het gaat steeds beter met deze bejaarde kater die de afgelopen 1,5 jaar in het asiel heeft doorgebracht omdat niemand het met deze zwerfkat wilde proberen. Makker wil tegenwoordig zelfs bij mij op schoot en is niet bang meer.
    Jouw verhaal en dat van mijn dochter laten zien dat je best een zwerfkat in huis kunt nemen. Het kost wat meer tijd, maar er staat ook veel tegenover!

    Like

  5. Wat heerlijk dat Dibbes nou zo'n warm en fijn thuis heeft en dat jullie zo genieten van elkaars gezelschap. Ik word iedere keer weer vertederd als ik jouw verhalen over Dibbes lees en hoe blij hij is dat hij nu bij jullie gezin en de andere twee katertjes woont en hoort. Fijn weekend voor jullie allen! Marja

    Like

  6. Ik ben dól op Dibbes verhalen, die vind ik het aller aller leukste om te lezen. Die schat is echt in de hemel terecht gekomen. Wat heerlijk toch voor zo'n beestje. Zijn oogjes staan inderdaad een beetje zielig, maar dat vind ik juist wel grappig gezien zijn geschiedenis.
    Het is echt een dotje van een kater en ik hoop dat jullie nog vele vele jaren van elkaar mogen genieten.

    Like

Zeg het maar!

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s