Buurvrouw kwam de tuin in met een tasje. Daar kwam een katoenen onderbroekje, bloesje en rokje uit, nog gedragen door de dochter van buurvrouw. Die dochter is nu zwanger van een meisje, het eerste kleinkind. Een mooie gelegenheid om oude kleertjes op te snorren en een beetje op te pimpen. Daar had ze het immers al die jaren voor bewaard.
‘Wat vind je, mooi hè?’ zei ze stralend. Ik keek naar de kleertjes. Zowel het broekje als het shirt bezat van dat strakke elastiek bij de pofmouwtjes en de broekspijpen en dat zag ik in gedachten al vreselijk knellen om dikke baby-armpjes. Ik kan me nog goed het geworstel herinneren met rompertjes – en daar zat dan tenminste nog rek in. Arme dochter die haar kindje straks in dit broekje moet zien te wurmen. Niet heel comfortabel en zeker niet mijn smaak. Nu kwam het aan op een beetje tact, ik wilde haar niet kwetsen.
‘Wat bijzonder dat je dat al die tijd hebt bewaard, heel speciaal’ wist ik uit te brengen. Dat meen ik ook en er is geen woord gelogen in deze zin. Ik vind het een leuk idee dat spullen of het nu om meubels, boeken, platen of babykleding gaat, een tweede kans krijgen. Iedereen die hier wel eens leest, weet dat van mij. Maar als je het weggeeft heb je natuurlijk wel kans dat de ontvanger er geen prijs opstelt.
Mijn gehuichel werd gelukkig niet opgemerkt en na nog wat oh! en ahs! en het mogen bevoelen van de stof liep buurvrouw op omawolkjes de tuin weer uit. Ik maakte acuut een mentale notitie dat ik er niet van uit moet gaan over pak ‘m beet 15 jaar dat mijn schoondochter prijs stelt op het schattige rode ribfluwelen jasje dat S. zo snoezig stond en ook nog daarvoor van M. is geweest. Als dat kleinkind er ooit komt, eerst de aanstaande vader maar eens door zijn middelbare schooltijd zien te krijgen.
Ben jij altijd eerlijk tegen mensen?
Min of Meer's ME-Plein 
Niet over dat soort dingen nee 😉 Ik zou niet weten waarom ik zo iemand van de oma-wolk af zou moeten blazen 😉
LikeLike
Eum ja, ik ben veel te eerlijk haha! maar in dit soort situaties kan ik me wel inleven in degene die het geeft en of t nou mooi staat of niet, het is toch leuk dat die oma dat speciaal bewaard heeft voor haar kleinkind, dat vind ik gewoon vanuit die oma een blijk van liefde.
Als t niet leuk staat of lekker zit dan trek je het je kind aan voor een foto en dan doe je het weer uit en geeft de foto aan oma.
LikeLike
ik ben vaak lomp eerlijk.. te eerlijk.. eerst zeggen dan pas nadenken dat iets wel heel bot overkomt als ik het zo zeg..
LikeLike
Nee niet altijd soms moet je tactvol zijn. Mensen kwetsen is zo naar. De waarheid en niets dan de waarheid recht voor je raap………. het kan niet altijd. Het ligt ook aan waar het over gaat, iets niet mooi vinden komt minder hard aan dan een persoonlijke waarheid. Hoe dan ook het blijft soms heel lastig eerlijk zijn.
LikeLike
Oei….ik ben meestal erg eerlijk, maar in dit soort gevallen ga ik ook voor de tactvolle optie ben ik bang 😀
Misschien is buufs dochter crea met de naaimachine en kan ze het kado zelf een beetje updaten…..hopelijk is ze net zo tactvol als jij 😉
Tja, eerlijkheid…ik ben mezelf al een aantal keren tegen gekomen omdat ik soms te rechtstreeks ben. Ik heb gemerkt dat sommige mensen dat niet op prijs stellen en liever in omfloerste termen communiceren. Dat schept soms niet erg veel duidelijkheid heb ik ervaren.
Ik heb zelf een hekel aan gedraai en vooral aan smoesjes. Als mensen zo met mij omgaan ben ik er snel klaar mee.
Conflicten moet je in mijn ogen uitpraten en niet met derden maar met elkaar.
Ach….breek me de bek niet open….zucht…
Groet Wilma
LikeLike
Net als jij,probeer ik niet te liegen,maar iets anders te zeggen in zo'n situatie. Pas als me bv echt gevraagd wordt “wat vind je van mijn nieuwe haarkleur”zeg ik,dat het mijn smaak niet is.
LikeLike
Ik probeer altijd eerlijk te zijn maar wel tactvol! Net zoals jij in dit geval…….alleen hoop ik dat jouw buurvrouw dit blog niet volgt 😉
LikeLike
Tussen mijn twee zoons is bijna 12 jaar verschil en ik bewaarde ook heel wat kleertjes van de oudste (gewoon omdat ik er geen afstand van kon doen). Toen ik die kleren weer bovenhaalde voor de jongste schrok ik: ik wist niet dat de mode zo was veranderd! Dit wou ik de jongste toch echt niet aandoen. Vanaf toen besloot ik de te kleine kleertjes gewoon direct weg te geven of te verkopen. Dan heeft tenminste iemand er nog wat aan.
LikeLike
Ja, altijd. Ik zou me ib dit geval moet laten uitlokken tot een reactie inhoudelijk op het setje. Maar als je zegt dat je het bijzonder vindt dat het bewaard is gebleven, ben je.nog steeds eerlijk.
Marieke
LikeLike
nee hoor, buurvrouw is digibeet.
LikeLike
Of het tactisch is of niet weet ik niet helemaal maar meestal ga ik eerst voor de veilige optie 'Wat bijzonder dat je dat speciaal voor dit moment bewaard hebt!' om er dan vervolgens toch nog iets uit te flappen als 'Tjonge, ook leuk dat je zo kan zien dat de mode toch best aan verandering onderhevig is in die jaren..'. Om uiteraard meteen te denken 'oeps!' en het nog een beetje recht te zetten met 'Dat is ook altijd zo leuk van oude foto's kijken, die verschillen!'. Aan de andere kant, misschien is er ook wel iemand heel blij als blijkt dat iemand anders ook al iets heeft laten doorschemeren over de datering…
Groetjes Lily
LikeLike
Soms is het weleens moeilijk om eerlijk te zeggen hoe je erover denkt en kan je beter tactvol een middenweg kiezen. het is inderdaad bijzonder dat ze het bewaard heeft en de gedachte is heel lief. Van onze kinderen heb ik weinig kleertjes bewaard , dus ze hoeven niet bang te zijnd at ik ze ''overlaad'' met kleding van hun zelf. Wat ik wel bewaard heb zijn fleece dekentjes maar ach die zijn min of meer tijdloos.
LikeLike
Je bewaart bepaalde kleertjes omdat je er goede herinneringen aanhebt. Deze oma wil deze kleertjes aan haar dochter geven, waarschijnlijk vanwege die herinneringen. Heeft de oma gezegd dat het haar bedoeling is dat het kleinkind dit ook zal gaan dragen? Waarschijnlijk niet. Toen ik zwanger was kwam mijn moeder ook langs met oude lakentjes en liet mij ook kleertjes zien die ik als baby had gedragen. Ik mocht ze hebben. De lakentjes heb ik veel gebruikt. Ook omdat ik wist dat mijn moeder dat mooi zou vinden. De kleertjes niet.
LikeLike
Wat jammer, dat we altijd aardig gevonden willen worden. Ik doe het zelf ook bij mensen waar ik nog lange tijd mee door moet. Het is echter de vraag of mensen daar mee geholpen zijn.
LikeLike
“Je mag in dit land alles zeggen maar het hoeft niet.” hoor ik wel eens op tv.
Gelukkig dat je “niet eerlijk” hebt gereageerd. Ik vind het tactvol.
Buurvrouw voelt zich nog steeds blij en haar dochter kan wel voor zichzelf spreken.
Misschien maakt ze er wel een leuke decoratie van voor in de babykamer.
LikeLike
Ik ben eigenlijk ook nooit echt eerlijk… zeker niet tegen mensen die je wat minder goed kent. Ik hoop inderdaad dat de dochter van de buurvrouw de kleertjes vermaakt tot iets anders leuks. Want zo hergebruik je natuurlijk ook 😉
LikeLike
Gelukkig kan ik tegen mijn moeder eerlijker zijn dan tegen de buurvrouw, dus heb ik mijn oude babykleertjes niet bijnmijn dochter aan hoeven trekken, maar heb ik de buurvrouw wel vriendelijk bedankt voor het attrnte cadeautje: een muffe zelfgebreide misvormde beer met seriemoordenaarogen. Doodsbang werd ik van dat ding. Hij zit in een doos op zolder, mocht het ooit nog ter sprake komen kan ik hem weer eens op de vensterbank leggen zodat ze m ziet als ze langsloopt. Helpt ook tegen inbrekers denk ik 😉
LikeLike
Dit heeft volgens mij niet iets te maken met aardig gevonden willen worden. Het heeft eerder te maken met het rekening houden van andermans gevoelens. Waarom zou je iemand perse willen kwetsen met je eerlijkheid? Zeker in dit geval zie ik daar echt het nut niet van in. En mensen hoeven niet geholpen te worden. Laat mensen lekker zelf hun leven leiden en hun dingen doen. Op mensen hun hart trappen enkel en alleen omdat je zo nodig eerlijk moet zijn van jezelf… Een beetje tact en een beetje verdraagzaamheid, heeft nog nooit iemand kwaad gedaan.
LikeLike
“Waarom zou je iemand perse willen kwetsen met je eerlijkheid?” schreef hetlevenenik en daar ben ik het helemaal mee eens. Toevallig onlangs een discussie met familie gehad over dit onderwerp. Voor mij zijn alle pasgeboren baby's mooi en lief en schattig en alle bruidjes prachtig. In dit soort situaties zit volgens mij niemand te wachten op eerlijkheid, ik in ieder geval niet.
LikeLike
“Als je niks aardigs kunt zeggen zeg dan maar niks” is zo'n gevleugelde uitspraak in mijn familie. Over aardig gesproken. De serie Derek met Ricky Gervais gaat daar over, hoe aardig en vriendelijk zijn de wereld mooier maakt.
LikeLike
hihi!
LikeLike
As autist ben ik eerder lomp eerlijk dan lief aardig half liegend.
Gelukkig wordt mijn eerlijkheid op prijs gesteld. Dus geen “Rood staat je goed” bij een veel te strakke te hippe jurk voor een ouder persoon en geen “Bijzonder recept hoor” als de maaltijd niet te eten is.
Ik kán het niet, die omwegen bedenken en ook met een stalen gezicht vertellen. Elke situatie is anders en ik zou dan duizenden omwegen als reserve in mijn hoofd moeten bewaren en moeten weten wanneer ik ze toepassen moet.
Zoals gezegd, mijn eerlijkheid wordt op prijs gesteld. Men komt juist expres bij mij mijn mening vragen omdat die geen omwegen kent.
LikeLike
Als mensen echt op n wolk zit, laat ik ze.
Al heb ik in dit soort gevallen ook de kracht van vragen ontdekt: hoe voelde jij je toen je zaken van je schoonmoeder kreeg? Wat was paars en oranje toen een echte seventies kleurencombinatie he? Mooie tijd toen. En nu hebben ze echt heel andere kleren. Wat vind jij v de kleren v tegenwoordig?
Maar mensen die echt op n wolk(of in n geloof) zitten, willen er ook niet uit/af. En meestal is t me de moeite niet waard
LikeLike