Dezelfde vrouw 5 jaar later

~ MB

De paspoorten van kind en mij zijn aan vervanging toe. Dus lieten we nieuwe pasfoto’s maken en gingen we afgelopen maandag naar het gemeentehuis. Via de site is het mogelijk een afspraak te maken, je meldt bij binnenkomst het afspraaknummer en binnen een minuut ben je aan de beurt. Echt fijn.

Afijn, ik overhandigde de oude paspoorten en de nieuwe foto’s. De mevrouw met wie wij de afspraak hadden keek in mijn paspoort, keek naar mij, keek naar de nieuwe paspoortfoto. Keek toen nog eens in mijn paspoort en zei dat ze er wel een beetje moeite mee had om mij te herkennen in mijn oude paspoortfoto. ‘Weet u wel zeker dat u dat bent’, maakte ze er een grapje van, maar keek me wel heel doordringend aan. De foto is van 5 jaar geleden maar ik zie er daar zeker 15 jaar ouder uit. En ik oog daar niet alleen ouder, de foto toont een – naar mijn bescheiden mening – overspannen seriemoordenaar met een blik in de ogen waarvan zelfs een kat besluit een blokkie om te lopen. En dat maakte dat zij zich wat ongemakkelijk voelde, want waar was die seriemoordenaar ineens gebleven? Ik mompelde maar wat, dat ik ziek ben geweest en me tegenwoordig veel beter voel en daarmee was het afgedaan voor dat moment.

Maar het bleef wel door mijn hoofd spoken. Want ik ben inderdaad niet de vrouw van 5 jaar geleden! Toen was ik als het ware overgenomen door de ME/CVS, lag bijna altijd plat, wist niet wat te doen om me beter te voelen. Ik was wanhopig, moe, down, had weinig positieve verwachtingen voor de toekomst op gezondheidsgebied. Ik zat vol woede en stress en verdriet over wat mij was overkomen.

Tegenwoordig ben ik weliswaar niet beter of gezond volgens de normen, maar ik voel me wel veel beter. Ik zit ondanks een haperend lijf en een snel overprikkelde geest, veel beter in mijn vel. Ik heb mijn verwachtingen over wat moet en kan heel erg bij gesteld en word, doordat ik nu over meer realiteitszin beschik, ook veel minder vaak teleurgesteld. Ik geniet van wat kan en sta niet meer zo vaak stil bij wat niet kan. Ik ben vooral veel flexibeler geworden en hobbel achter mijn energie aan in plaats van dat ik het voortouw neem en erachter kom dat er geen energie voor was. Bovendien weet ik goed wat energie is en hoe het voelt. En vooral hoe het voelt als het er niet is. Adrenaline is geen energie, zo weet ik nu.

Natuurlijk ben ik nog lang niet waar ik wil zijn, maar wie is dat wel? Het voelt wel alsof ik langzaam de goede kant opschuif. We zijn nu 5 jaar verder sinds het vorige paspoort en het inleveren van een nieuwe paspoortfoto voelde als een functioneringsgesprek met een geweldig positieve uitkomst. Nee, ik ben niet dezelfde vrouw, hallelujah, ik ben een andere vrouw, eentje die meer van zichzelf houdt dan vroeger en vooral beter voor zichzelf zorgt. En daar ben ik best een beetje trots op.

Onbekend's avatar

Gepubliceerd door MB

Schrijft over leven met de ziekte ME.

25 gedachten over “Dezelfde vrouw 5 jaar later”

  8. Heel fijn dat je je zoveel beter voelt en dat alles wat je hebt gedaan voor jezelf zoveel effect heeft gehad. Complimentje voor jezelf. Ik ben wel benieuwd naar die foto's.

    Like

    Beantwoorden

  12. Oh! Je bent dan wel één van de weinige mensen die er vijf jaar later béter uit ziet. Ik snap dat ze dat niet snapte…

    Wel heel fijn dat het zo is!
    Hoe zo'n duf iets als een paspoortfoto je tot nadenken kan zetten he?

    Like

    Beantwoorden

  16. Mooi hè, hoe je dan ineens met een schok beseft wat een gigantische sprong vooruit je hebt gemaakt! Wat moet het goed voelen om dat paspoort te vernieuwen: je laat er een heleboel ellende mee achter je, en het geeft je weer frisse moed om vooruit te kijken.

    Vorig jaar moest mijn paspoort ook vernieuwd worden. Ik stond in dubio hoe ik op de foto wilde: met een pruik, of met extreem kort babyhaar. Heb gekozen voor het laatste, omdat ik die pruik echt zat was. Paspoorten zijn tegenwoordig langer geldig, en dat betekent dus dat ik pas over tien jaar de foto kan vervangen. 'Ben ik er dan nog?', ging het door me heen. 'Of overleeft dit paspoort mij?' Uiteindelijk hebben we dit geen van allen in de hand, en ik wil er niet teveel bij stil staan. Maar als ik het haal, die tien jaar, dan gaat het verlengen van mijn paspoort een groot feest worden, reken maar van yes!

    Like

    Beantwoorden

  18. Volgens mij heb je (met je liefde voor jezelf) een serieumoorder gedood. Of met meditatie en suikervrije taarten. Da's best een prestatie, inderdaad. Daar mag je, geheel terecht, trots op zijn. Want die seriemoordenaar vermoordde vele dagen je lol en genoegen in het leven. En nu issie dood, en is jouw lol en genoegen springlevend. Yeah!
    (In navolging van een quote) je hebt met je ontwikkeling en leren de afgelopen jaren geen dagen toegevoegd aan je leven, maar wel leven aan je dagen. Petje af!
    En zo heb je een bonus gekregen bij dit functioneringsgesprek. Niet een in euro's, maar wel een beter leven. En dat heb je zelf ( met je moeie hoofd en lijf) voor elkaar gebokst. mag je eigenlijk best trots op zijn, hoor.

    Like

    Beantwoorden

  19. Waar een nieuwe paspoortfoto al niet goed voor is. Een blik in de spiegel en eentje waardoor je ziet wat je allemaal zelf bereikt hebt. Een ander perspectief op de zaken. Complimenten voor hoe en dat je dit kan. Je inspireert zoveel mensen en ook dat moet zichtbaar zijn op je foto. Min of meer heel mooi!

    Like

    Beantwoorden

  21. Wat fijn en wat heb je het ontzettend mooi geschreven. Vooral adrenaline is geen energie is denk ik iets waar veel mensen zich op verkijken. Dan denk je dat je bergen energie krijgt terwijl je lichaam alleen maar bezig is met overleven. Bedankt voor je mooie stukje weer.

    Like

    Beantwoorden

Geef een reactie op Arri Blom Reactie annuleren