Op zoek naar Pippi: ook wanneer er weinig kan

Wat vooraf ging:
Op zoek naar Pippi, wat houdt dat in?  Meer spontaniteit, minder moeten. Meer doen waar ik blij van word en me minder druk maken om de consequenties van het uitgeven van energie die er niet is. Mezelf de juiste vragen stellen – waar heb ik zin in vandaag – en handelen naar het antwoord. Doen alsof elke dag een vakantiedag is. Als de zon schijnt alles uit mijn handen laten vallen en erin gaan zitten. Schijt hebben aan wat anderen van mij denken zolang ik mezelf maar in de spiegel aan kan kijken.

In april schreef ik dat ik in tijden van minder energie me erg focus op dat waar ik erg van geniet en wat ook lukt in ‘slechtere’ tijden. Lezen en bloggen dus. Ik heb redelijk voor ogen waar ik blij van word en mijn tijd is heel kostbaar. Niet omdat ik er te weinig van heb – eerder te veel – maar omdat de accu heel snel leeg is. Na jaren van frustraties omdat ik merkte dat ik het weinige dát ik had veel te makkelijk uitgaf aan anderen of aan activiteiten die moeten, heb ik inmiddels geleerd prioriteiten te stellen. Wil ik energie uitgeven aan boodschappen doen? Nee, dus wordt alles eens per week aan huis bezorgd. Heb ik puf om veel contacten live te onderhouden? Nee, dus heb ik een schifting gemaakt. Veel houd ik af. Deelnemen aan feesten en partijen? Nee, ook dat doe ik vrijwel niet, een enkel uitzondering daargelaten.

Dat geeft veel duidelijkheid en rust. Daardoor blijft er ruimte over voor wat voor mij belangrijk is. Natuurlijk klinkt het misschien wat verwend. Er zijn weinig mensen die alleen dat kunnen doen wat ze willen doen. Maar ik moet nu eenmaal enorm uitkijken. Spontaan over de schutting ouwehoeren met de buurvrouw kan er al voor zorgen dat het in de namiddag niet meer lukt om te koken.

De marges zijn nog wat nauwer geworden sinds er hier geklust wordt. Natuurlijk niet permanent maar het kwam er toch wel op neer dat sinds eind april bijna elk vrij moment van de man er hier werd geklust, dan wel gepraat over klussen. Want klussen is ook keuzes maken. En hoewel ik hem een verbod heb opgelegd om nog na 8 uur in de avond mij vragen te stellen als “zullen we deze tegels doen of deze” waar hij zich meestal aan houdt, komt het in de praktijk natuurlijk neer op heel veel onrust.

Dus bloggen werd het ook niet meer. En lezen lukte ook niet meer goed. Elk boek dat ik oppakte vond ik stom en langdradig. Totdat ik me realiseerde dat ik een hele slechte aandachtsspanne had. Geen minuut aandacht voor hetzelfde kunnen hebben wegens zwaar overprikkeld zijn.

Waar is Pippi dan, in tijden zoals nu, wanneer ik het gevoel heb dat er niets kan? Nog minder kan dan eerst. Ze is er toch wel merk ik.  De vraag ‘waar heb ik zin in vandaag’ helpt natuurlijk niet als het antwoord ‘rust’ is en ik continu zaag- en boorgeluiden hoor. Maar mezelf verplaatsen (letterlijk het huis uit), verwachtingen bijstellen, de boel nóg meer de boel laten,  helpt wel. Schijt hebben aan wat anderen van mij denken, zoals hier boven te lezen is, kan ook één op één worden vervangen door schijt hebben aan mezelf of liever gezegd de enorme verwachtingen die ik heb over hoe ik moet leven.

Dus haalden we zo vaak eten afgelopen maand dat ik het maar niet meer heb bijgehouden. Niet heel gezond, jammer dan. Ik denk dat mezelf forceren om zonder energie toch te koken uiteindelijk ook niet gezond is. En ik vertrok een paar keer naar mijn moeder op de klusdagen hier. Dan maar geen catering spelen voor de klussers, (wat ik de eerste paar keer wel deed) onder het motto “zoek het maar uit, ik probeer hier gewoon zo goed mogelijk doorheen te komen, hier is een pak koek, tot straks, bel maar als je geen herrie meer maakt en het water weer is aangesloten.”

Het geeft aan dat ik best veranderd ben. Ik kan makkelijker switchen. Als de omstandigheden veranderen, hoeft niet alles door te lopen. Het gaat om de insteek, de mentaliteit. Niet om wat ik doe of kan doen maar de manier waarop ik iets beleef. Iets is pas een feit als ik me daarnaar gedraag. En gedrag kan ik aanpassen. Die insteek geeft ruimte.

En de keuken? Nog een paar klussen te gaan. Nog één laatje, de frontjes moeten nog wat beter worden afgesteld, de afzuigkap wordt vandaag geleverd en binnenkort opgehangen en de tegels worden vervangen, zodra we erover uit zijn welke tegels we kiezen. Maar, we zijn al een heel eind. En tot die tijd blijft het hier gewoon nog steeds wat stiller dan jullie van mij gewend zijn.