Van het één in het ander

Wegens een rammelende maag besluit ik soep te maken. Inspectie van de koelkast levert een stronk broccoli op die nog geen echt levensdoel heeft. Broccolisoep dus. Ik leg de stronk klaar op het aanrecht en wil een mes pakken tot ik Moos zie die mij dringend aankijkt. Hij wil naar buiten. ‘Tuurlijk schatje, ga jij maar lekker buiten spelen’. Alleen de keukendeur is op slot, even de sleutel pakken.

Als ik de sleutel van de eettafel pak, staat Dibbes bij de voordeur. Hij wil naar buiten. ‘Tuurlijk schatje, ga jij maar lekker buiten spelen’. Ik doe de deur open voor Dibbes en zie mijn scooter staan.

O ja! Ik moet de scooter opladen. Eigenlijk moet ik ook best nodig plassen maar ik pak toch eerst de druppellader en een verlengsnoer uit de kast en loop naar buiten, ga ik daarna wel plassen. Ik koppel alles aan elkaar en nét voor ik naar binnen wil lopen valt de deur door de wind in het slot. Shit! Daar sta ik dan. Gelukkig is de puber thuis. Ik hoef alleen maar aan te bellen.

Tien minuten later sta ik nog steeds aan te bellen. Puber hoort niets, ook al doen mijn armen inmiddels pijn van het geruk aan die ouderwetse hele mooie maar ook best zware trekbel die wij hebben. Op de ramen bonken werkt ook niet.

Zal ik bellen? Ik heb alleen geen flauw idee wat zijn nummer is. Dat staat in mijn telefoon en die heb ik niet bij me. Trouwens, als ik hem zou kunnen bellen neemt hij waarschijnlijk niet op, aangezien hij het oorverdovende lawaai dat ik nu produceer, ook niet hoort. Ik moet trouwens nog steeds plassen.

Dan maar even naar vriendin D. lopen, die woont om de hoek. Onder begeleiding van een gillende Moos die uiteindelijk samen met Dibbes door de voordeur naar buiten ging, omdat het met die keukendeur opendoen niet opschoot, loop ik naar haar toe. Even later sta ik bij D. aan te bellen en op de ramen te bonken. Pas als ik heel hard door de brievenbus gil dat ik haar nodig heb, hoort ze me. Waarschijnlijk dacht ze ‘dat is vast een gek, ik doe niet open’. En gelijk heeft ze. Maar gelukkig reageert ze uiteindelijk toch op mijn gekrijs.

Afijn, met de sleutel in de aanslag ga ik weer naar huis. Snel plassen! En soep maken. Maar als ik in de keuken sta, is het ineens op, als in oppeldepop en erger. De bank, waar is de bank! Lang leve de vriezer, waar ik eten uit pluk.