Het gedoe en mijn gedrag

Uit de oude doos (2012):

Het gedoe en mijn gedrag

Donderdagochtend 8 uur.
Ik ben net opgestaan
en drink een kop koffie.
Straks ga ik ontbijt maken.
Daarna rusten.
Wachten tot de ergste pijn wegtrekt.
Daarna kleed ik mij aan.

De telefoon gaat,
het is Mischa
die roept dat het plastic-ophaaldag is.
Of ik maar even,
de plastic zak buiten wil zetten?

Ik loop naar de bak
en haal de deksel eraf.
De zak komt niet los,
dat valt nog niet mee.

Ik krijg de zak er niet uit,
begin wat te rukken.
Nu valt de bak om,
overal plastic in de keuken.
Even staat de tijd stil
en ik hoor mijn Betere Ik
mezelf toespreken.

Wijsheid is de bak
de rug toe te keren
en verder gaan met die kop koffie.

Wijsheid is mij niets aantrekken
van plastic-ophaaldag.

Wijsheid is te wachten
met die zak vervangen
tot mijn lijf voldoende tijd heeft gehad
om met de dag te beginnen.

Maar de bak stinkt
nu de zak is gescheurd.
Ik wil af van die geur.
Ik wil niet dat Mischa
een vrouw heeft
die geen bak kan verschonen.

Ik ben een tijger
met een tijdelijk niet functionerend lijf.
Dus doe ik de bak
een vuilniszak om
en keer hem ondersteboven.

Flink schudden en vloeken
Het zweet druipt van mij af.
Ergens door een waas
hoor ik Sem roepen:
mama doe je niet te veel

Nu is de situatie nóg erger.
Niet alleen ben ik niet in staat
om de vuilnis uit de bak te krijgen,
ik geef ook het verkeerde voorbeeld
aan mijn kind van 10
dat over mij moedert
om kwart over 8 in de ochtend
terwijl hij eigenlijk onderweg
naar school moet zijn.

Ik weet wat ik doe.
Ik besef wat ik doe.
Maar het ego komt toch steeds
weer in botsing met realiteit.

Half 9,
ik stink naar afval.
Op de vloer loopt een
nattig spoor van iets,
ik wil niet weten wat….

Ik ben op mijn sokken
naar buiten gelopen
en heb de zak neergezet.
Ik kijk om me heen
en buig voor het daverende applaus
dat alleen ik hoor.

Als ik binnenkom
zie ik de vrouw in de spiegel
die met een opgeheven vingertje staat
en op het punt staat om te vragen
of dit nu echt het slimste was
dat ik kon doen.

Maar ik snoer haar de mond
‘Hou toch je mond mens,
sta toch niet zo klaar met je oordeel’.

Kwart voor 9.
Ik zit op de bank met een bak koffie,
vers gezet en denk na.
Wat is wijsheid?
Wijsheid is het besef
dat ik niet altijd wijs hoeft te zijn.

Wijsheid is het vuil buiten zetten
op mijn eigen manier
zonder daar een conclusie aan te verbinden
over een wel of niet functionerend lijf.

Wijsheid is het vuil
buiten de deur te houden
en verder te gaan met koffiedrinken.

Statistieken en advertenties bekijken

Bericht promoten

Alle reacties:

77

4 opmerkingen

Leuk

Opmerking plaatsen

Delen