Veel heb ik het er niet over want ik vind het een rot onderwerp, maar de dagen zijn monotoon en ik verveel me vaak te pletter. Ondanks dat ik 1001 dingen wil doen, wordt wat ik kàn doen natuurlijk enorm beperkt qua uitvoering en duur.
Ik lees, teken, schrijf, redigeer, brei en kijk tv naast alledaagse handelingen als naar toilet gaan en me wassen. Ik word verzorgd door mijn vriend omdat ik te ziek ben om zelfstandig te leven dus mijn energie gaat niet naar koken of huishouden.
Ik doe wat ik kan heel kort en zeker niet teveel of tegelijk op een dag. Ook zijn er weken dat bijvoorbeeld lezen en tv kijken niet lukken en breien wel. Meestal doet mijn hoofd het maar gedeeltelijk. Andere weken lukt breien juist niet omdat mijn handen teveel pijn doen.
Ook zijn er dagen dat ik niets doe want niets kan. Dat zijn de moeilijkste dagen. Verder dan zinloos scrollen kom ik dan niet. Wat een rotgevoel oplevert. Maar helemaal niets doen levert ook een rotgevoel op. SM biedt in ieder geval nog wat contact met anderen.
Ondanks alle hobbies die afhankelijk van hoe het gaat wel of niet uitgevoerd kunnen worden, zijn er veel meer uren op een dag dan uren dat ik actief kan zijn.
De praktijk komt erop neer dat ik een groot deel van de dag naar het plafond lig te staren, of naar een kat. Het maakt me soms letterlijk gek van verveling en lamlendig.
Vaak leidt dat ertoe dat ik dan uit protest iets spontaans doe, zoals douchen. Om na een uur te constateren dat dat een heel d/stom idee was.
De monotonie wordt momenteel onderbroken door een blinde kat en alle zorgen die dat met zich mee brengt. De bijna valpartijen van het bed en van de trap bezorgen me regelmatig hartverzakkingen. Zijn ’s nachts dwalen over de bovenverdieping en luid miauwen verstoren onze slaap. En we voeren veel gesprekken over zijn kwaliteit van leven en of daar van dag tot dag veranderingen in zijn.
De situatie heeft grote impact. Omdat de nachtrust ’s nachts wordt verstoord, kan er overdag nog minder. Ik lig uren en uren met Moos op me. En maak maar weer eens een foto van ons tweetjes, voor het niet meer kan.
Min of Meer 
Ik moet er niet aan denken. Ik word al gek in mijn situatie en ik kan nog alles. Mijn redding. Wens je wederom heel veel sterkte. Houd moed. Dikke kus.
LikeGeliked door 1 persoon
Heel veel wijsheid gewenst. En goede moed. En nog een soort van genieten van en met hem nu gewenst. Die verveling versterkt ook weer een nutteloos gevoel. Nou dat ben je zeker niet hoor. Spit nog steeds in je blog om. En heel maf en confronterend. Dan is het helemaal nieuw en anders voor mij. En dan lees ik dat ik zelfs er op gereageerd heb. Zo raar. Maar heel erg bedankt voo al je woorden en inzichten. Groet
LikeGeliked door 1 persoon
Ik verveel me
jij verveelt je
we vervelen ons allemaal wel eens, maar wel in verschillende omstandigheden.
LikeGeliked door 1 persoon
Ach arme jij en arme Moos. Gelukkig hebben jullie elkaar, ook al is het heel lastig als hij je ’s nachts wakker houdt. Herken ik van mijn poes die ook ziek is. En kwaliteit van leven van hem ja dat houdt je ook bezig. Logisch. Toch heeft hij jou en dat is voor hem ALLES. 💕 Voorlopig is het zoals het is.
Niet te veel vooruitdenken. Dan ga je malen over alles en dat is slecht voor je. Geniet van de momenten met Moos, die zijn op het moment superbelangrijk! Veel sterkte lieve Martine en een dikke knuffel
LikeGeliked door 1 persoon