Inmiddels zijn we een paar maanden verder sinds de keuken werd verbouwd. Klaar zijn we nog niet, er moet nog steeds één en ander afgerond worden maar het komt er maar niet van. Eerst gingen we op vakantie, toen was ik beroerd en bleef ik beroerd, het nieuwe schooljaar begon, we werden ziek en snotterig en zo kwam er telkens iets tussen. Maar als het goed is gaat het binnenkort dan echt gebeuren. Het aanrecht moet nog worden afgekit, deurtjes strakker afgesteld en hier en daar moet nog iets weg gewerkt aan randjes.

Ik ben dolblij met het resultaat en voel me de koning te rijk met onze houten keuken. De onderhoudsmonteur voor de geiser die hier gisteren was, zag het duidelijk niet. Ik had met hem een gesprek over het eventuele vervangen van de geiser. Hij raadde een combiketel aan in combinatie met een indirect gestookte hete lucht verwarming. ‘Ja’ zegt hij ‘ik denk ik zeg dat maar even, want daarvoor moet je leidingen doortrekken en als jullie binnenkort wellicht de keuken gaan opknappen’ – werpt een afkeurende blik op de keuken – ‘dan weet je dat’. Op mijn opmerking dat de keuken nét verbouwd is, volgde nog een blik de keuken door en je zag bij wijze van spreken het denkwolkje boven de man zijn hoofd hangen. Ach ja, ieder zijn smaak. 😉

Maar wat gaven we nu eigenlijk uit? Was het budget een beetje realistisch? Nou nee, daar kan ik duidelijk over zijn. Maar we hebben het budget niet overschreden. Dat dan weer niet. Hoe dat zo, kijk maar mee:

Omdat we alles zelf hebben gedaan (lees: M. met hulp van G.) was er veel meer mogelijk dan we vooraf hadden gehoopt. Ik had niet eens durven dromen van een massief houten aanrecht. Als je dat bestelt bij een keukenboer dan ben je de hoofdprijs kwijt. Sowieso betaal je je een ongeluk voor aanrechtbladen. En daarmee begon het. We gingen ons oriënteren, vroegen offertes op en ontdekten dat aanrechtbladen van rvs of beton of graniet allemaal zo uitkwamen op rond de €2000 à €2500, bijna het totale budget!  Het blad dat we hadden was van kunststof. En dát wilde ik niet meer. Ik heb ook een uitgesproken smaak denk ik. Ik word helemaal iebelig van al die nep gemarmerde kunststofbladen. Ik vind ook snel iets te strak of te modern en houd van natuurlijke materialen. Maar alles waar ons oog op viel was ver boven budget, ook omdat het nogal een oppervlakte is aan aanrechtbladen dat vervangen moest worden. En daarbij komt dat we de opties die we vonden niet eens echt mooi vonden. Dat zat ons dwars want dan betaal je duizenden euro’s voor iets waar je niet eens blij van wordt. Natuurlijk is dit verwend. Ik mag al blij zijn dát ik een keuken heb maar toch. Liever iets dat ‘joy sparkelt’ dan iets anders.

M. ging toen eens op onderzoek naar de prijs van hout als je het zelf inkoopt en welke soorten geschikt zijn voor een aanrechtblad en kwam uit op merantihout. Dat kon worden bewerkt in de klusschuur van G, die zijn diensten, kennis en kunde aanbood en de mannen hebben vandaar uit de hele keuken aangepakt. G. wilde absoluut niet betaald worden voor zijn tijd en dat scheelde natuurlijk ook flink.

Wat de bedoeling was van de verbouwing was vervanging van:

• aanrechtblad
• verlichting
• knoppen fornuis
• deurfrontjes
• afzuigkap

De insteek was vervangen wat kapot was. Ik ging ervan uit dat ik geen droomkeuken zou krijgen aangezien dat ver buiten ons financiële bereik ligt.

Wat de mannen uiteindelijke deden was de hele keuken slopen tot alleen het geraamte nog stond en zelfs daar werd nog een deel van gesloopt. Ze maakten een massief houten aanrecht en houten deurtjes, vervingen de knoppen van het fornuis, de verlichting, de afzuigkap, vervingen een kast en bouwden in plaats daarvan een ladenkast, maakten van een loze ruimte  een kek smal tussenkastje, betegelden over de oude tegels heen en uiteindelijk maakte de man van resthout ook nog een mooi keukenkrukje voor me. Van ander resthout en gekregen stangetjes maakte M. een kruidenkast.

Het hele proces nam meer tijd in beslag dan verwacht wat logisch is want in plaats van een bedrijf inhuren deed M. alles zelf in zijn vrije tijd met op sommige dagen hulp van G. Het was soms echt trial en error want al doende leer je maar ik ben onvoorstelbaar trots op M dat hij dit heeft gemaakt.

Het grote voordeel van het op deze manier doen is dat er veel meer kon dan we vooraf gedacht hadden. Dat bijvoorbeeld ook de tegels zijn aangepakt is iets waar ik echt heel blij van word. Al heb ik moeten lullen als Brugman om M. ervan te overtuigen dat de keuken nóg mooier zou worden als we iets aan die lelijke witte metrotegels deden. Nu hebben we tegels die doen denken aan een oude Franse keuken en ik word er helemaal blij van, elke keer weer als ik er naar kijk.

Het nadeel was dat de verbouwing véél meer tijd in beslag nam dan verwacht, de benedenverdieping een paar maanden lang een chaos was en dat het in die zin wel een forse aanslag was op mijn gezondheid en energiereserves en ik toch wel volledig doorgedraaid op vakantie ging. Maar ook daar hebben we van geleerd. We hebben nu een keuken die weer jaren mee kan!