Nadat bij Dibbes na zijn zware oogoperatie na tien dagen de hechtingen waren verwijderd, moesten wij hem nog een paar dagen binnen houden. Dat was om hem een paar keer per dag te zalven en wat pillen te geven om ontstekingen te voorkomen.
Afgelopen dinsdag mocht hij voor het eerst weer naar buiten en konden wij eindelijk ontspannen. Het was het einde van een spannende periode. En vooral een zeer gewenst moment, want een kat binnen houden die heel graag naar buiten wil en niet gewend is in een huis te wonen, is een enorm gedoe. Zeker in een huis met nog twee katten die ook graag naar buiten willen en dat wel mogen.
Het was natuurlijk wel even spannend hoe hij zou reageren: bedankt mensen en tot nooit meer ziens? Gelukkig kwam hij na een half uur aangestormd toen ik hem riep. Hij is nooit ver van huis of uit het zicht. Volgens mij is hij een enorme theemuts. Hij gedraagt zich nu al als de andere twee: kleine ommetjes en de rest van de dag wordt doorgebracht op de bank, de vensterbank, een lekker kussen of op een schoot.
Nu zijn we begonnen aan de tweede fase van de adoptie: Dibbes laten inzien dat niet alles een bedreiging is. Hoewel hij ons steeds meer vertrouwt, staat hij nog erg in de overleefstand. Een kat die vanaf de bar op de grond springt is voor hem een aanval. Hij reageert fel en soms met meppen en onze katten weten niet goed hoe daarmee om te gaan.
Wel zien we ook toenaderingspogingen die nog vooral erg onhandig zijn: Dibbes die op tafel gaat rollen voor Smoes die niet weet hoe te reageren en dan maar onder tafel gaat zitten. Als Smoes als antwoord uiteindelijk op de stoel springt richting Dibbes, heeft het Dibbes te lang geduurd en ontstaat er gedoe. Dat soort dingen dus, die gaandeweg vast wel gaan verbeteren. We zullen wel veel geduld moeten hebben. Gisteren was hij ineens heel erg bang voor mij. Hij zat bij mij op schoot en ineens zag ik zijn ogen helemaal veranderen en stoof hij ervandoor. Ik deed op dat moment niets, hij zat tegen mij aangedrukt. Ik bewoog niet en heb er geen verklaring voor anders dan dat het ineens helemaal fout kan voelen voor hem. Gelukkig kwam hij na een half uur weer naar me toe.
Min of Meer's ME-Plein 
misschien helpt een emmertje water (vanuit het slaapkamerraam oid) bij de gillende kat? niet zo leuk maar wel effectief. Je hebt je rust wel nodig! groetjes E
LikeLike
Mocht je coeliakie hebben dan kan het gebeuren dat je na je beginherstel, je eerst weer slechter gaat voelen. Dat kan gebeuren doordat je lichaam heel hard moet werken aan het herstel en dat kost veel energie.
En het kan gebeuren dat je herstel tot stilstand komt en dat je nog preciezer om moet gaan met gluten (kruisbesmettingen van producten, producten die niet glutenvrij zijn ook al kun je niks bijzonders op het etiket vinden, besmetting in keuken van keukengerei, bordjes, beleg etc.
Er wordt onderzoek gedaan naar glutensensitiviteit. Dit komt steeds vaker voor als gevolg van de grote hoeveelheden tarwe die gegeten worden en het veredelen van tarwe waardoor er meer allergeen eiwit in zit.
Glutensensitiviteit is vaak lastiger dan coeliakie omdat er al bij een lagere hoeveelheid gluten een reactie komt.
Fijn, dat je je al zoveel beter voelt en ik hoop dat bij jou het herstel nu echt gaat doorzetten!
LikeLike
Leuk om te lezen hoe het gaat met de katten, en met jou natuurlijk! Fijn weekend, liefs Karin
LikeLike
Wat fijn dat het met jou en ook Dibbes goed gaat. Dibbes zal veel tijd nodig hebben om te settelen en te wortelen in vertrouwen. Koekie was eerst bang voor alle vreemden. Ik heb een tijdje iedereen aan hem voorgesteld (handen laten ruiken, steeds zeggen het is is goed)en nu vertrouwt hij alle bezoekers meteen, springt bij iedereen op schoot. Je zult nog raar kunnen opkijken van zijn veranderingen. Wat betreft de gluten; ik heb, denk ik, ook een intolerantie. Valt slecht uit een biopt aan te tonen, soms wel uit poep of bloedonderzoek. Maar ik zie het nut er niet zo van in, weet wat ik voel. Een arts hoeft mij niets te bevestigen, ze hebben het ook nooit zelf in die hoek gezocht. Fijn weekend.
LikeLike
Wat leuk om te lezen hoe het met Dibbes gaat, fijn dat het zo goed met hem gaat! Ik vind het heel lief van je hoe je voor hem zorgt!
Apart om te lezen dat je zo'n last van de wintertijd, mij beviel het juist erg goed. Ik was bijzonder goed uitgerust en lekker op tijd wakker. Apart hoe dat van persoon tot persoon kan verschillen!
Goed om te horen dat het zo goed gaat met je voeding. Wat fijn voor je! Ik vind dat je er goed mee om gaat, je mag trots zijn op jezelf!
LikeLike
Ik ben zo blij voor Dibbes dat hij jullie ontmoet heeft en voor jullie en voor hem dat hij al zoveel vertrouwen in jullie heeft. Wie weet wat het arme beestje heeft meegemaakt toen hij nog rondzwierf en dat hij daardoor nog vaker schrikachtig is. Ik vind het zo fijn voor hem dat hij nou het donker en koud begint te worden lekker binnen kan overnachten en dat hij nou een rustig, relaxed en heerlijk kattenleventje kan leiden. Ik wens jou samen met man en zoon en de katjes een fijn weekend. Marja
LikeLike
Misschien dat je moeheid ook te wijten is aan het overstappen naar ander eten?
Hoewel ik niet ziek was, merk ik nu ook hoe verrot (ja, echt… maagpijn, opgezette buik) ik me voel na een brood- of pastamaaltijd.
Heerlijk dat je je er verder goed bij voelt. Ik dram er soms een beetje over 😉 maar dat komt gewoon omdat ik iedereen een leven zonder hongeraanvallen, maagzuur, opgezette buiken en andere narigheid gun. Hoop dat jij met je tot heden N=1 verhaal ook wat mensen 'bekeert'.
Wat mooi hoe jullie geduld hebben met Dibbes.
LikeLike