Deze week
ging ik
op dinsdagmorgen
mee
met een uitje
van school.
Thuisgekomen
voelde ik me goed.
Sterker nog,
ik verkeerde
in een hysterische
overwinningsroes.
Die roes
was zó sterk
dat ik in de middag
even moest
gaan liggen
en dat deed ik,
tot nu eigenlijk.
Drie dagen liggen
geeft tijd
om te denken.
Waarom
voelt dit
toch zo goed?
Want evengoed
lig ik nu plat.
Wat is het verschil
met vroeger?
Het verschil is,
hoe ik
ermee omga.
Het verschil is,
wat ik voel.
Het verschil is,
dat er geen pijn is.
Ik ben moe,
gewoon moe
van iets doen
terwijl ik niets
gewend ben.
Het verschil is
dat ik kon meegaan
zonder problemen
tijdens het uitje.
Het verschil is
dat ik erna
toegaf aan
het moezijn.
Dat was vroeger
vloeken in de kerk.
Dus lig ik
in bed
en wacht
tot de moeheid
wegzakt
en besef
dat als ik iets
heb geleerd
de afgelopen jaren
dan is het
dat een goed bed
héél belangrijk is.
Dat
en een portie humor,
een pondje geduld
en een kilo
onverwoestbaar
goed humeur.
Wat een stappen weer,
zo stilliggend in bed…..
Wat geweldig!
LikeLike
Dat ga ik dus ook doen vandaag. Straks weer mijn warme bed in.
Manlief is weg en dan maak ik plannen van o dan kan ik dit of dat. Patroon van niet toegeven aan mijn moeheid, maar ik begin het te leren. Ik heb de hele dag voor mezelf.
LikeLike
Super!
LikeLike
Wow, lees dit nu pas…maar wat fijn dat het zo goed gaat…ondanks je vermoeidheid…
LikeLike