Het is jullie niet ontgaan, ik zit momenteel niet goed in mijn vel. Dat is niet voor het eerst en zal zeker niet voor het laatst zijn. Al zo lang als ik mij kan herinneren heb ik last van stemmingswisselingen. Vroeger toen ik een jaar of 20 was waren dat perioden van weken waarin ik aanhoudend ‘up’ of aanhoudend ‘down’ was. Grenzeloos en soms manisch gedrag werd afgewisseld met niet uit bed kunnen komen en niemand willen zien. In latere jaren wisselden die perioden steeds sneller en kon het gevoel binnen 24 uur drastisch veranderen.
Buiten dat heb ik nu bijna 20 jaar geleden een zware depressie gehad als gevolg van een periode in mijn leven waarin er zo veel negatiefs en heftigs gebeurde dat ik overliep. Daar ben ik met veel moeite, hulp van professionals, familie en vrienden én medicatie weer uit gekrabbeld.
Ook nu heb ik nog steeds regelmatig last van sombere buien. Ik noem mezelf niet depressief. Niet met wat ik nu weet hoe de depressie van 20 jaar geleden voelde, dát was andere koek. De buien van nu zijn erg gekoppeld aan de omstandigheden waarin ik nu leef. Hoewel sombere en manische buien blijkbaar bij mij horen, is een deel van de zwaarte van de laatste jaren ingegeven door mijn ziek zijn. Ik kan daar over het algemeen eigenlijk wel heel goed mee omgaan. Vaak hoor ik van mensen dat ze mij zo positief vinden. Dat klopt vaak. Ook als je moe bent of pijn hebt kun je overlopen van levensvreugde. Vooral als het lukt om je meer bezig te houden met wat wel lukt in plaats van in te zoomen op wat niet lukt.
Maar soms lukt dat mij niet. Meestal als er ‘iets’ gebeurt. Dat hoeft helemaal niet iets ergs te zijn. Een verstoring van de dagelijkse routine is eigenlijk al genoeg. Rust – ritme – regelmaat zijn toverwoorden voor mij. Houd ik daar niet aan vast en gebeurt er iets dan kan ik soms niet voldoende schakelen. Soms uit gemakzucht of luiheid maar soms ook gewoon omdat ik een situatie (nog steeds) niet voldoende herken als ‘trigger’.
Dan zit ik er ‘in’ en dan. Want ik wil die bui niet! Hoe harder je vecht en worstelt hoe meer je het gevoel hebt te verzuipen, althans ik wel. En veel tips die mensen geven kunnen niet uitgevoerd worden. Natuurlijk weet ik dat sporten en flink bewegen het hoofd goed leeg maakt, maar in mijn geval kan dat niet. Dát is juist de aanleiding voor de sombere gevoelens. Het machteloze gevoel van wat niet meer kan, zoals ik gisteren schreef aan een vriendin. Maar wat helpt mij dan wel?
- mee drijven met de stroom. Niet vechten of ontkennen maar even laten gaan. Het is zoals het is.
- verwachtingen bijstellen. Moeten overboord gooien.
- eerlijkheid naar anderen toe. Me niet beter voordoen. Gewoon eerlijk zeggen dat het niet goed gaat. Het hoeft absoluut geen huilgesprek te worden maar eerlijkheid en helderheid leiden wel tot een meer waarachtig contact. Mezelf forceren tot een vrolijkheid die ik niet voel put nog meer uit en niemand heeft er iets aan.
- weten waar ik blij van word. Ik zoek het erg in het kleine en fijne. Mezelf verwennen met prachtig opgeklopte sojamelk in de koffie mét een vleugje vanillepoeder. Een heerlijke soep maken en eten. Niet een plan maken voor de dag maar gewoon maar per uur kijken wat er in me opkomt (ik verkeer in de luxe positie dat dit kan, dat besef ik).
- meer alert zijn op ziekmakend gedrag en bepaalde dingen niet doen. Ziekmakend gedrag is bij mij bijna altijd gedrag waarmee ik grip probeer te krijgen. Denk aan plannen om de conditie te verbeteren (vandaag tien minuten lopen, overmorgen 15 minuten lopen) of mezelf verliezen in de begrotingen van de komende 10 jaar. Het toverwoord hier is juist loslaten en niet plannen bedenken om meer grip te krijgen.
- op tijd uit bed komen ook al wil ik blijven liggen. Zoveel mogelijk vasthouden aan de routine waarvan ik weet dat ik er baat bij heb.
- zoveel mogelijk buiten zijn ook al kan ik niet veel bewegen. Gewoon even licht en lucht snuiven,
- als ik me zo voel vind ik mediteren heel moeilijk. Ik weet dat mediteren depressieve gevoelens tegengaat. Maar als ik me zo voel ga ik me juist heel erg verzetten en lukt het niet. Wat meestal wel lukt is meditatiemuziek luisteren en tegen mezelf zeggen dat ik nu niet mediteer maar gewoon lekker naar muziek luister. Vooral muziek met vaak repeterende geluiden en klanken doet me goed. Denk aan monniken die Ohm zingen. Op de één of andere manier word ik daar heel relaxt van.
- negativiteit onderbreken. De somberte wordt natuurlijk veroorzaakt door negatieve gedachten en een gevoel van zinloosheid en machteloosheid. Het duurt vaak even voordat ik door heb dat ik in de gromstand sta. Ik reageer dan negatief op wat anderen voorstellen of zeggen. Vind alles stom/vermoeiend/te veel. Maar nu ik dit weer eenmaal heb opgemerkt weet ik dat ik me teveel laat mee slepen door emoties. Ik ben niet mijn gedachten. Natuurlijk is meditatie daar een goeie voor. Maar als dat niet lukt, probeer ik zoveel mogelijk om te denken. Ook zijn er NLP oefeningen waar ik baat bij heb om de negatieve stroom te stoppen.
- Inzoomen op fijne dingen. Alles wat je aandacht geeft groeit. Lukt het niet negatieve gedachten te stoppen, het lukt vaak wel om positieve dingen te benoemen. In het begin voelt dat altijd weer wat belachelijk of geforceerd maar het werkt wel. Je kunt dit een dankbaarheidslijstje noemen of wat dan ook. Regelmatig doen maakt dat het steeds makkelijker wordt fijne dingen te zien of te benoemen.
- Vaker lachen. Dit is iets wat mijn behandelaar Ashok Gupta gebruikt in heel veel oefeningen en meditaties. Van hard op lachen tot glimlachen tijdens meditaties. Het werkt wel ook voelt ook dit best geforceerd.
- Mezelf verzorgen. Ik ben nogal geneigd om geen aandacht te besteden aan mijn uiterlijk en ben van nature een slons. Maar nu maak ik mezelf alle dagen op en ik voel een verschil. Ik heb geïnvesteerd in een paar mooie kledingstukken en kleed me gewoon aan in plaats van in een joggingbroek te blijven lopen.
- alles uitstellen of schrappen waardoor er druk op mij wordt gelegd. Dus geen afspraken maken, verplichtingen aangaan of grote beslissingen nemen.
- De tijd nemen. Voor alles. Op mijn gemak douchen en me erna helemaal insmeren met een heerlijke lotion. Groenten in slow motion snijden. Alle tijd nemen voor de risotto. Een half uur met kat Gerrie scharrelen.
Dit is mijn lijst voor sombere noodsituaties. Dit werkt voor mij en hoeft natuurlijk niet voor jou te werken. Waar het om gaat is dat ik inmiddels weet wat mij helpt. Ik kan er gewoon op terug grijpen en weet dat ik niet elke keer helemaal opnieuw het wiel hoef uit te vinden.
Waarom deel ik dit? Er rust nog steeds een taboe op mentale aandoeningen, op ziekte in het algemeen. Nu vind ik een periode van me vaker somber voelen niet te vergelijken met een depressie maar ik heb er wel ervaring mee. En ook hoe veel mensen reageren als het niet lekker gaat met je. In onze 24-uurs samenleving wordt alles maar maakbaar geacht en geweldig te zijn. Mensen delen hun successen, hun geweldige vakantiefoto’s, hun hoogtepunten. Maar het leven is niet 100 % leuk en fijn en wow wat krijgen we een vertekend beeld door de FB-wereld. Dit is mijn tegengeluid. Ik ben voor meer eerlijkheid en openheid.
Min of Meer's ME-Plein 
Wat rot dat je je zo voelt en in het verleden zoveel mee hebt gemaakt. Wel fijn dat je weet wat voor jou werkt, want dat is inderdaad heel persoonlijk.
LikeGeliked door 1 persoon
Fijn dat je al zo’n lijst met dingen hebt die bij jou werken. En helaas jammer dat er zo’n taboe op rust. Goed dat je dit deelt.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat vervelend voor je. Ik hoop dat je jouw modus weer vindt. Dikke knuffel!
LikeGeliked door 1 persoon
Mensen horen liever hoe goed het met je gaat dan dat je vertelt dat je je ronduit k*t voelt. Maar ik hou van eerlijkheid, en zeker op je blog mag je schrijven wat je wilt. Het lucht vaak ook nog eens op. Zelf heb ik baat gehad met de website “snel beter in je vel”. Hoop dat jij ook snel beter in je vel zit.
LikeGeliked door 1 persoon
goede lijst!
LikeGeliked door 1 persoon
Hier ook een ervaringsdeskundige, jammer genoeg. Jouw lijst had de mijne kunnen zijn (al beschrijf jij het heel wat beter dan ik zou kunnen). Wat mij ook altijd helpt is dat ik me voor hou dat er ALTIJD weer een tijd komt dat het beter gaat. Dat weet ik en jij ook inmiddels uit ervaring ook al voelt het soms of het nooit meer goed gaat komen. Volgens mij ben je goed bezig 😉 veel sterkte en rust toegewenst…
LikeGeliked door 1 persoon
Knap dat je het deelt, sterkte voor jou!
LikeGeliked door 1 persoon
Sterkte. Goed dat je er aandacht aan besteed. Helaas worden mentale aandoeningen vaak gezien als een zwakte, alsof je ergens aan toegeeft waar andere mensen wél tegen kunnen vechten. Veel mensen snappen het helaas niet.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik wens je veel sterkte en hoop dat deze periode weer vlug plaatsmaakt.
LikeGeliked door 1 persoon
En aan Pippe denken, ze komt wel weer. Mini Pippietje is ook goed nu.
Ipv mediteren kreeg mindfullness geadviseerd omdat ik van mediteren erg nerveus werd omdat ik naar mijn gevoel niets mocht doen. Mindfullness is juist ergens mee bezig zijn, ook al lig je gewoon in bed en dat werkte zoveel beter voor me.
LikeGeliked door 1 persoon
Toch een tweelingzusje! Had zo een blog van mij kunnen zijn. De lijst is uit mijn hart gegrepen en werkt ook bij mij zo. We zijn sterke mensen die veel stormen overleven en heel veel ontdekken op onze eigen vierkante centimeter. Taai en krachtig al wil het lijf daar niet aan mee doen en de stemming soms down hill kan zijn. Het kan aktijd erger, weten we.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een inzicht in eigen gevoel en wat je kunt doen(en laten). Jammer toch,dat veel mensen niet eerlijk durven zijn.De contacten zouden zoveel wezenlijke worden.
LikeGeliked door 1 persoon
Knuf
(vind je vast heel stom hahaha)
dank voor je lijst, stel dingen werken voor mij ook zo, andere doe ik precies omgekeerd.
wat bij mij in paniek helpt, zoals je gister beschreef, zijn trouwens Bach rescue druppeltjes. Natuurgeneesmiddelen doen nooit iets bij mij, maar van deze druppeltjes voel ik binnen een minuut of 5 a 10 mijn adem en lichaamscontact terugkomen.
veel sterkte!
LikeGeliked door 1 persoon
Knuffels worden altijd gewaardeerd 😊.
LikeLike
😊
LikeGeliked door 1 persoon
Hartstikke beroerd dat je je zo voelt, maar stel je nou eens voor dat je hormonen hierin een rol spelen? Misschien is het dan heel verklaarbaar dat je je zo voelt. Ik ben 48 en van nature een blij ei, maar ik ben momenteel helemaal kapot. Knetterende koppijnen en af en toe vraag ik me af wie toch die vervelende heks is die in mij huist? En als ik iets zieligs zie, barst ik in tranen uit. Ieeeeh, hormonen! Het kan niet anders… Maakt het niet minder vervelend, maar mij geeft het mij rust om te weten dat ik niet de enige ben. Dussss neem een reep, een kop thee en een boek. Heel veel sterkte! 😘
LikeGeliked door 1 persoon
Mee eens! ik heb het al gehad gelukkig maar ’t kan een rot periode zijn. Er wordt nu gelukkig meer over gezegd en geschreven dan 10 jaar geleden. Ik heb er flink last van gehad.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben heel blij met deze posting van je. Eerlijk en praktisch. Ook ik heb de laatste tijd wel eens beter in mijn vel gezeten en daarom ben ik blij met je praktische lijst. Idd, al die vakantiefoto’s op FB doen vermoeden dat het met iedereen geweldig en fantastisch gaat (ook al scheldt men elkaar buiten het oog van de camera het liefst verrot..) en het is goed te bedenken dat dat vaak allemaal maar schijn is. Dank je wel!
LikeGeliked door 1 persoon
Fijn dat je het zo eerlijk schrijft, want inderdaad op Facebook lijkt het net of veel mensen alleen maar leuke dingen meemaken met hun “geweldige” foto’s enz. Hopelijk gaat het snel beter met je doe rustig aan en probeer van kleine dingetjes te genieten en bedankt dat je het zo duidelijk beschrijft!
LikeGeliked door 1 persoon
Herkenbaar & je lijst met remedies. En dan nog; heb je heel enthousiast zo’n lijst opgesteld, dan kan de somberheid je alsnog inhalen. En baal je/ik van alle goede voornemens en positiviteit en potverdorie, weer mislukt.
Maar is dat zo?
Waarom is er zo weinig ruimte voor somberheid. Er waren tijden waarin dat gewoon bij het leven hoorde. Want het leven is nou eenmaal niet altijd Geweldig Genieten.
Wat Jolanda schrijft zou ook nog een rol kunnen spelen gezien je leeftijd. Maar kan me voorstellen dat je testjes en onderzoeken nu wel even zat bent.
Weet dat je gewaardeerd wordt voor je open- en eerlijkheid. Wees zacht voor jezelf.
LikeGeliked door 1 persoon
Heldin!
LikeGeliked door 1 persoon
Jammer dat er niet veel meer mensen gewoon open en eerlijk schrijven zoals jij .Ik herken best veel dingen maar ga me niet vergelijken met jou want ik heb geen M E of CVS maar ben wel altijd erg moe en heb vaak stemmingswisselingen en lang geleden ook een zware depressie gehad .Een goede en duidelijke lijst heb je voor jezelf en ook daar zie ik dingen in die ik te weinig doe eerlijk gezegd maar wel weet dat het kan helpen .Ben wel blij te lezen dat jij net als ik kan zeggen dat de somberheid niet echt te vergelijken is met een depressie . Ik hoop dat het binnenkort weer wat beter met je zal gaan en ik wens je sterkte. En FB is zo oppervlakkig voor mijn gevoel
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je voor je lijst.
Mijn energie is het laatste jaar ook veel minder dan normaal. Dus heb ik bezuinigd op allerlei zaken die ik doe, ik blog nauwelijks nog, ik ga vroeger naar bed, heb huishoudelijke taken bij de huisgenoten neergelegd (en daar gelaten), verwacht niet veel meer kwa klussen in huis, etc. En nog zit t niet mee.
Bij is het overgang, die naast de energiezuiging ook depressiegevoelens levert. :-Q bleuh. Dus ik kan je lijstje prima gebruiken, want zo uitgebreid was mijn oplossingenlijst nog niet.
LikeGeliked door 1 persoon
Nog steeds weet ik niet er mee om te gaan als ik dat machteloze gevoel probeer te delen en er dan : als je nu maar zus of zo doet geroepen word . Er bijna gescaned gaat worden waar er wat aan gedaan kan worden. Waar ze me op kunnen pakken zo voelt het .Tja ik zie ook heel veel bij een ander “waar wat aan gedaan zou kunnen worden ” Daar ga ik ook niet over lopen tetteren. Verschuilen achter een scherm zo als Vlasje van de week zo mooi omschreef. De onmacht. Zou het nu echt zo zijn dat al dat mooie flitsende gedoe daar uit voort komt ?
En dat ze er daarom niet bij kunnen .Van hun zelf of een ander ?
Baking bread and swiping floors noemde een manisch depressieve vriendin het om op de wereld te blijven. Ze is inmiddels overleden aan kanker. En ze schreef me dat ze zo genoot van ziek mogen zijn en de erkenning en de aandacht in tegenstelling tot die andere ziekte. Zo erg .
Mijn variatie op Baking bread and swiping floors is Goudsjeblom en geboen. Bezig houden met de basics.
LikeGeliked door 1 persoon
Sterkte!
Voor mij zijn de winters erg moeilijk!
Pillen, therapie, lampen, ik probeer van alles.
Meelevende groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je voor je openheid en alle tips, hoewel ik het woord tips liever niet gebruik. Maar bedankt dus. Ik neem het ter harte, voor nu of later.
LikeGeliked door 1 persoon
Vervelend dat je je zo voelt 😦
Fijn dat je blog dan toch een soort van uitlaatklep kan zijn.
Heel veel sterkte
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een mooie lijst voor moeilijke tijden.
Knap dat je dat heel praktisch deelt terwijl je zelf niet lekker in je vel zit.
Sterkte!
LikeGeliked door 1 persoon
Heel veel sterkte!
Misschien ook de overgang er nog eens bij? Kun je ook depri van worden 😕
Tip, geen soja melk gebruiken, zit vol met hormonen ( beter alternatief, amandelmelk, havermelk of geitenmelk)
LikeGeliked door 1 persoon
Hele goede tips bedankt!!
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel voor je blog. Het betekent veel voor me. Ik voel me op het moment ook somber door het niet kunnen wat ik zou willen. Wat je schrijft is zo herkenbaar en hoe je ermee omgaat is echt leerzaam. Nogmaals bedankt dat je dat gedeeld hebt en ik hoop op betere tijden voor je.
LikeGeliked door 1 persoon
Het vertekende beeld op FB is voor mij reden om er niet aan deel te nemen.
Mooi zoals je kunt beschrijven hoe deze sombere periodes voor jou werken en hoe je ermee om kunt gaan, fijn als je jezelf zo goed kent.
Ik herken mezelf in je lijstje, maar het zijn voor mij de dingen die mij gelukkig maken als het even allemaal te snel of wat minder gaat.
Ken je het boek Gebroken Wilskracht van Jeffrey Wijnberg? Misschien vind je het interessant en heb je er iets aan.
LikeGeliked door 1 persoon
Prachtig geschreven! Ik ben vanaf mijn puberteit chronisch depressief maar de diagnose werd pas gesteld op mijn 50ste! De tussenliggende 34 jaar was ik achtereenvolgens: ’n vervelende puber, een lastige adult, een moeder met ’n postnatale depressie, een ontevreden moeder die moest leren om tevreden te zijn met haar situatie! Psychologen, maatschappelijk werkers, huisartsen: de conclusie was: het lag aan mijn karakter!
Eindelijk kreeg ik op mijn 50ste een vrouwelijke huisarts die mij begeleidde en de juiste diagnose stelde. Sindsdien slik ik ’n anti-depressivum en ik kan zeggen dat mijn mooiste levensjaren de jaren na mijn 50ste zijn
LikeLike
Het leven is inderdaad beslist niet altijd fijn en leuk! Helemaal mee eens. Ik voel met je mee. Het is niet fijn om je somber en down te voelen.
LikeGeliked door 1 persoon